Seni imkansız yapan harika veya mükemmel biri olman değil benim ruhu ölmüş kız olmam.
ALEV
O gözler, o gözler hiç aklımdan çıkmayan o yeşil, o derin, o gözler......
-Cansuuuuuuuuuuuuuuuu!!
-Ne?
-Ölll geber Cansu ben burada neyle uğraşıyorum sen orada hala uyuyorsun yaa kalksana Cansuuuuu!!
-Ne oldu Alev? Yine ne var Alev? Bi sus Alev yaa.
-Susma sustukça sıra sana gelecek!!
-Alev Allah aşkına git benden uzakta yaşa.
-Tamam ya kızma off zaten derdim başımdan aşkın.
-Kızım sen delirdin mi sen Alev Ateş'sin sen kimseye aşık olmazsın!!
-Oldum amaa.
-Hı hı oldun hemde bölgenin en karanlık mafya babasına aşık oldun, yani tebrik ederim kızım seni dünyada o kadar erkek varken sen gidip Sarp Küçük'e aşık oldun ya daha ne diyeyim ben sana.
-Ama o çok tatlı Cansu ya sen de gördün o gözlerini, o boyu...
-Alevvvv!!!
-Cansuuu!!
-Ya bak ne diyeceğim en iyisi biz seni Sarp ile evlendirelim sende karanlıklar kraliçesi olursun. "MAFYALİÇE ALEV"
Bu sözleri üzerine yastığı Cansu'nun kafasına fırlatıp odasından çıktım. Mafyaliçeymiş o ne lan öyle küfür gibi. Mutfağa gelip kendime bir bardak kahve yaptım. Evet sabahın köründe uyanmıştım, evet aklımda Sarp Küçük vardı, evet o yeşil gözler aklımdan çıkmıyordu, evet onu sadece bir kere görmüştüm oda 3 hafta önceydi ama ben bu üç hafta boyunca sadece onu düşünmüştüm, onu aramak onun yanına gitmek istemiştim ama maalesef ki o Sarp Küçük'tü ve o istemediği takdirde kimse ona ulaşamazdı. Kaderime razı gelip onun tekrardan bize ulaşmasını bekleyecektim. Umarım öyle bir şey olurdu.
Ne yaparsam yapayım aklımdan çıkmıyordu Sarp. O gece onunla sadece göz göze gelmiştim sadece o kadar. Bir kelime bile konuşmamıştım onunla, bütün gece öylece onu izleyip durmuştum. Bu halim benimde hoşuma gitmemişti ben Alev Ateş'tim ve güçsüz kızlar gibi davranamazdım. Hayır tekrardan eskisi gibi olmayacaktım. Yine kafamın içindeki seslerle uğraşırken birden telefonumun mesaj sesi geldi Sarp olabilir düşüncesiyle hem telefonu cebimden çıkarıp açtım ama sonuç hüsran. Mesaj Umut tan gelmişti hayret bana ilk kez mesaj atıyordu hemen mesajı açtım.
"Yardımına ihtiyacım var."
"Ayy benim daha kendime yararım yok" diyecektim ki vazgeçtim sonuçta ben Alev'im. Acaba ne oldu diye düşündüm ve cevap verdim.
"Elimden geleni yaparım sorun ne?"
"Yüz yüze konuşsak daha iyi olacak."
"Tamam öyleyse uygunsa akşam üstü bize gel?"
"Tamam görüşürüz"
Gerçekten de benim yardımımı isteyecek kadar önemli olan konu neydi acaba??
Akşama üzeri Umut geldi beraber terasa çıktık, oturmaya başladık ben susuyordum Umut susuyordu öyle ki bizi ancak damacana keserdi. ( tamam dövmeyin )
ŞİMDİ OKUDUĞUN
U.N.A.
General FictionUMUT, NARİN, ALEV Hayatın içinden 3 genç, hepimiz gibi sıradan ve hepimiz gibi farklı. Bu hikaye okuduğum kitapların, etkilendiğim filmlerin ve sevdiğim şiirlerin hikayesidir.
