U.N.A.

Pişmanlık

Bazen daha fazladır her şey. Her yeni biri geldiğinde bir başlangıçtan söz edilemez, her başlangıçta bazen eskiye dönüştür.

SARP

İntikam. Bir kelime ve milyonlarca anlam. İntikam beni çağırıyordu. Geçmişin intikamını alma zamanı gelmişti.

Ailemin intikamını alacaktım beni daha 5 yaşında annesiz babasız bırakmanın intikamını alacaktım. Evet çok bekledim doğru zamanın gelmesini ve şuan tamda intikam vakti.

Levent Aslan sana yemin ederim hayatta kalan tek değerli varlığında elinden alacam. Hale Cansu Aslan acı içinde kıvranarak ölecek. Tıpkı senin benim ailemi öldürdüğünü gibi.

Bu sözler ile çıkmıştım bu yola, yıllarca nefret ateşi içinde kıvranıp durmuştum. Ama şimdi, şimdi vazgeçiyorum, içimde derin bir hüzün ve pişmanlık ile. Yıllarca büyük bir yalanın içinde büyümüştüm. Şimdi ise her şey bütün çıplaklığı ile karşımda duruyor.

Önümde duran videoyu, o lanet geceye ait videoyu kaç kere izledim bilmiyorum. Levent Aslan ve ailesinin pusuya düşürüldüğü, annemin ve babamın öldürüldüğü, Levent Aslan'ın ağır yaralandığı ve Cenk abinin sırf beni korumak için kendini nasıl ateşe attığını defalarca izledim.

Ailemi Levent Aslan öldürememişti. Hayatım boyunca ailemi öldüren kişinin o olduğunu düşünmüştüm ama gerçek çok farklıydı. Çatışmanın olduğu gün çok küçüktüm hatırladığım tek şey babamın hepimizi dağ evine götürüp mangal partisi yapmak istemeseydi. Levent Aslan ve ailesi de bizimle gelmişti. Her şey güzel gidiyordu mangallar ,şarkılar, şakalar, eğlenceler, gülüşler sonra o lanet sesi duyduk önce bir el ateş edildi sonra ise milyonlarca. O kadar çok korkmuştum ki korkudan bayılmıştım sonrası ise yok karanlık.

O geceden sonra bir daha ne annemi ne babamı ne Levent amcayı görmüştüm. O eve gitmeyi babam istediği için Levent amcanın babamı öldürdüğünü düşünmüştüm. Yıllarca kendimi kaldırmıştır. Elif ile tanıştığımda ise Aslan ailesine olan nefretim çok daha çok artmıştı. Artık gözüm hiçbir şey görmüyordu ve eğer şu önümde duran kaydı görmesem hiç bir şeye inanmazdım.

+Evlat bütün hayatın boyunca beni suçladın durdun biliyorum, bu kanıya nereden ve nasıl vardın hiç bir fikrim yok ama şunu bil ki ben o gece hem oğlumu hemde kardeşimi kaybettim. O gece bende çok ağır yaralandım ve uzun müddet hastanede yattım. Sen daha çok küçük bir çocuktun çok korkmuş ve yapayalnız kalmıştın senin yanında olmadım. Hastaneden çıktığımda seni yuvaya verdiklerini duydum tekrardan karşına çıkıp sana geçmişi anımsatmamak için seni hep uzaktan izledim. Senin haberin yoktu ama seni evlatlık alan aileyi bile ben buldum, ne zaman zorda kalsan hep yanında oldum. Her zaman seni uzaktan izledim ve seni kolladım.

Ne diyeceğimi bilmiyordum. Teşekkür mü etmeliydim? Özür mü dilemeliydim ne yapabilirdim ki?

-Levent amca ben ne diyeceğimi bilmiyorum.

+Senden tek bir istediğim var evlat kızımı rahat bırak. Arkadaşın Elif ile ne yapmaya çalıştığınızı tam olarak anlayabilmiş değilim ama kızımın bayağı üzüldüğünün farkındayım.

Kafamı yere eğip mahçup bir şekilde düşünmeye başlamıştım. Yolun sonu görülmüştü Elif'e bir söz vermiştim ama şuan o sözü tutabilecek durumda değildim.

-Tamam Levent amca Hale'yi rahat bıracacam.

+ Saol evlat.

Levent amca elime bir çanta tutuşturmuştu içinde yeni kimlik ve pasaportlar vardı ben ve Elif adına düzenlenmiş. Anlaşılan Levent bey işini sağlama almaya çalışıyordu.

İkinci çalışta telefonu açtı Elif'im

-Ne oldu Sarp?

+Yapamadım Elif.

-Söz vermiştin.