U.N.A.

Sır

Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey,
Dünyanın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey...
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
Ben artık şarkı dinlemek değil,
Şarkı söylemek istiyorum.

Nazım Hikmet Ran

2. mektup

Bu gece hiç sabah olmasın. Güneş hiç doğmasın. İkimizin gecesi olsun bu gece. Sen otur karşıma her zamanki gibi sessiz Sakince, ben yine konuşayım. Her zaman ki gevezeliğim tutsun. Ama bu sefer öyle boş konuşmayacağım söz.

Ben bu gece bugüne kadar kadar sana sustuklarımı anlatacağım. Artık sır yok.

Yoruldum ben çok yoruldum. Seni sevmekten değil sana susmaktan yoruldum ben çok yoruldum. Artık susmak yok. Artık haykırmak var.

Seviyorum ulan ben seni. Seviyorum. Dibine kadar seviyorum. Bakma bana öyle tuhaf tuhaf.  Seviyorum seni. Anladın mı seni seviyorum?

Sus! Tek kelime dahi etme. Bugüne kadar nasıl sustuysan bu gecede öyle sus. Sadece dinle beni.

Biliyorum sonu yoktu. Biliyorum sen beni hiç bir zaman sevmeyecektin. Lanet olsun ki ben bunların hepsini biliyordum. Ama eyvallah dedim. Ben seni sensizde severdim!  Öylede yaptım.

Ben kendimden çok seni sevdim, kendimden çok seni düşündüm. Ben daha kendimi bile sevemezken seni sevdim be! Hemde çok sevdim.

Peki sen ne yaptın beni görmedin. Fark etmedin bile. Varlığımdan bile habersizdin belki de.

Sen sustum ben sustum. Söyleyemedim işte, cesaret edemedim. Bana hayır diyeceğini biliyordum ama bunu senden durmaya gücüm yoktu.

Ben sana öyle uzaktan uzaktan baktım. Sen bir gülünce ben bin güldüm. Ben her sabaha senin için tekrardan doğdum. Sırf seni biraz daha seveyim diye daha çok yaşayasım geldi.

Sen benim her şeyimdin.  Sen benim müziğimdin, sen benim şarkılarımdın. Sen benim hiç bitmesi istemediğim kitabımdın.

Bu gece hiç bitmesin sevgilim. Bu gece hiç olmayacak biz olalım. Bir gecede olsa sevebilir misin beni?  Bir gecede olsa tüm bunları fısıldayan yüreğimi sevebilir misin?  Sadece sen beni söz başka bir şey istemiyorum sende.

Güneş doğduğu zaman çekip gidersin. Canın nereye istersen. Söz peşinden gelmeyeceğim özgür olacaksın. Ama yalvarırım bu gece beni biraz sev.

Öylece gözlerimin içine bak sevgilim. Konuşmana gerek yok. Lütfen. Bir nebzede olsa dokuma bildiysem ruhuna bu gece benimle kal.

Göz yaşlarımı bir kez olsun kendi ellerinle sil. Bir kez olsun saçlarımı okşa. Bir kez olsun beni öp sevgilim. Öp ki ruhumda açtığın tüm yaralar geçsin.

Sevgilim ben seni çok sevdim. Sonu yok bu sevginin, sonum yok benim. İnan bana ben bile artık ne olacağını bilmiyorum. Bundan sonra ne olacak bilmiyorum, ilerde beni neler bekliyor bilmiyorum. Bildiğim tek bir şey var sevgilim.
" seni çok seviyorum "

Narin

Sonda yapmıştım Umut'da her şeyi söylemiştim. Daha doğrusu ona eskiden onun için yazdığım mektuplarda ikisini vermiştim. İyi mi yapmıştım kötümü yapmıştım bilmiyorum. Kafam çok karışıktı. Mektupları verelim iki gün olmuştu ama umutta ses seda çıkmamıştı.  Ne bekliyordum ki zaten?  Beni kırmamak adına hiç bir şey söylemiyordu işte, yine susuyordu. Ama olan olmuştu ve ben bu saatten sonra ne yapabilirdim ki?