Usta sınıftan bir vampir yanında bir denizciyi istediğine karar verdiğinde o denizcinin kendisine olan nefreti bile onu kendi adamı yapmaktan alıkoyamaz.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
---------
Geceleri yatağınızı ısıtan istekli bir vücuda sahip olmak muhtemelen her ölümlü erkeğin hayali olabilir, ancak Timur kadar lezzetli ve masum birine sahip olmak; korkusuz ve memnun etmeye hevesli, ruhu kadar saf bir kalbe sahip olmak zor bir şeydi. Yine de o benimdi. Kendisini tamamen ve hiçbir şüphe duymadan bana teslim etmişti, bu da ondan ayrılmayı fena halde zorlaştırıyordu ama başka seçeneğim yoktu.
Benim meclisimde bir saat bile hayatta kalamazdı ve onu dünyama tamamen hazırlıksız götürmem bencillik olurdu. Çok uçucuydu; fazlasıyla duygusal ve korkutucu derecede masum.
Ne kadar ileri gittiğimizi her düşündüğümde hâlâ beni sonuna kadar şaşırtıyordu. Neredeyse bir yıl önce eski şehirin sokaklarında beni takip ederken onun canına kıymayı düşünmüştüm.
Beni iş üstünde görmeden bile ne olduğumu anlamıştı. Sonuçta akıllı bir çocuktu. Ancak onun bilgisine rağmen bu işi gerçekleştiremedim. Güven veren gözleri ve rahat gülümsemesindeki bir şey beni büyülemişti ve bugüne kadar ben ona, o da bana sadık kalmıştı.
Terk edilmiş hırdavat dükkanının çatısında dururken, arkasında iki adamla birlikte karanlığı içinde ilerlemesini izledim. Yine hırsızlık yapıyordu. Hep aynı haylazlığı yapıyor, hep düzeltmemi bekliyordu ve sanırım bu benim hatamdı. Onu fena halde şımartmıştım.
Kovalamacayı izlemeye devam ettim. Çevikti, kalabalığın içinden kolayca geçiyor, kendini tehlikeden kurtarmak için bir o yana bir bu yana dönüyordu ama çevik olmasına rağmen onu yakından takip eden adamlardan daha hızlı değildi. Yakalanması kaçınılmazdı. Sanırım her zaman yaptığım gibi harekete geçip günü kurtarma zamanım gelmişti.
Ölümlü bir çocuğa bebek bakıcılığı yapan usta bir vampir; kesinlikle duyulmamış bir şeydi. Onu nasıl yanıma alabilirdim; Kendi türüm arasında, gözlerimi ondan bir an bile alamadığım halde?
Onun orada canlı kalabilmesinin imkanı yoktu. Değişmesi gerekiyordu.
Adamların gömleğinin arkasına tutunup onu kenara çekmesini izlerken beni hareketsiz bırakan da bu düşünceydi. Belki de yaptıklarının sorumluluğunu almayı öğrenmesinin zamanı gelmişti. Eğer yardımına koşmaya devam edersem nasıl değişebilirdi ki ?
Yapacağını bildiğim gibi karşı koymaya çalıştı ama onlara rakip olamadı. Bu sefer neyi çaldığını kısaca merak ettim. Benim gözümde her zaman önemsiz bir şeydi. Keşke isteseydi ona kolaylıkla verebileceğim bir şeydi ama sanırım onu harekete geçiren şey, toplumunun ahlaka aykırı bulduğu bir şeyden paçayı sıyırmış olma duygusuydu. O bir asiydi; bu onun kanında akan duyguydu.
Adamlar suçundan dolayı ona bir ders vermeye çalışırken ben olduğum yerde kalmak için savaştım ama yumuşak etine indirdikleri her darbede kendimi dişlerimi gıcırdatırken buldum. Yine de kararlıydım. Bu sefer öğrenecekti ve bundan sonraki her seferinde.
