Sakla Beni •KaySun•

-4-

"Asıl sorun kızın her dakika ölümü bekleyerek geçireceği günlerdi."

-Veronika Ölmek İstiyor.-

Uçak iniş yapmıştı. Yavaşça "Kaya, uyan hadi." Diyerek dürttüğümde derin bir nefes alıp ellerini yüzüne götürerek ovuşturdu. "Of her yerim tutulmuş ya." Gözlerini ovuşturmayı bırakarak gözlerime baktığında gözlerinin içinin hafif kanlandığını fark ettim. "Günaydın." Tatlı bir gülümsemeyle konuşunca istemsizce bende aynı şekilde karşılık vermiştim. "Günaydın. Hadi inelim artık arkadaşım bekliyor."

"Arkadaşın?" Hafifçe kaşları çatılmıştı. "Evet, onun yanına kalmaya geldim, ay hadi Kaya ya ağaç oldu kız." Onun kalkmasını beklemeyerek ayağa kalktığımda bacaklarımla bacaklarını ittirdim o da ayağa kalkmış beraber uçaktan çıkıp eşyalarımızı almıştık şimdi ise ben arkadaşımı arıyordum o ise yanımda bekliyordu. "Sen böyle başımda mı dikileceksin işin falan yok mu?" Dayanamamış ona bakarak laf atıp tekrar etrafı süzmeye koyulmuştum.

Kaşlarını kaldırıp bir omzunu hafifçe silkti. "Evet, ya biri perime zarar vermeye çalışırsa." Masum bir edayla konuştuğunda utanırken kulaklarımın kızardığını hissettim. "O nerden çıktı ya, lütfen Kaya işin varsa git engel oluyormuşum gibi hissediyorum." Gerçekten ona sorun çıkartıyormuş gibi hissediyordum ki doğruydu geceden beri benimle uğraşıyordu. Yanıma aldığım yedek telefonum çaldığında Kayanın cevap vermesini umursamadan açtım. "Bal kızım ben biraz gecikeceğim sen otur bir yere."

Gözlerim Kaya'ya kaydığında yüzünde memnun bir gülümseme olmuştu. "Bana konumu at, ben kendim geleyi-" Kaya cümlemi tamamlamama izin vermeden telefonu elimden çekti. "Tamamdır ben Suna'nın arkadaşı Kaya, bekliyoruz." Ceylan onaylayınca telefonu kapatıp bana uzatınca elinden aldım o ise çoktan mekan seçiyordu. "Burası güzel gibi, gel düzgün bir şeyler yiyelim acıktım." Cevap bile beklemeden ilerlediğinde bende onun büyük adımlarına yetişmeye çalışıyordum. Bunu fark etmiş olacak ki adımlarını yavaşlatıp yanımda yürümeye başlamıştı.

Sonunda yerleştiğimizde menüdeki yemekler bana yabancı geldiği için o kendisine ne söylediyse banada aynısını söylemişti. "Suna yeni tanışmış olabiliriz ama aptal yerine konulmaktan kimsenin hoşlanacağını düşünmüyorum." Lafa girmesiyle dalgın bakışlarımı yerden kaldırıp boncuk gözlerine baktım. kaşlarım hafifçe çatılırken cevapladım "Anlamadım." Gözlerimin içine baktığında gerçekten anlamadığımı görmüş olmalı ki masaya yaklaşarak ellerini birleştirdi.

Tanıştığımızdan beri ilk defa suratı bu kadar ciddiydi. "Sana kendini kötü hissettirmek istemiyorum lütfen beni yanlış anlama. Dün gece yaşanan talihsiz olayda bile uçağını düşündün ilk başta yaşadığın duygu karmaşası ve şoktan olduğunu varsaysamda polisler geldikten sonra bile o şerefsizi değil süründürmek, yakalanıp yakalanmadığını bile merak etmedin." Haklıydı şimdi dediğinde daha yeni hatırlamıştım o adamı.

Karşımdaki adam zeki olduğunu anlayınca onu kandırma gereği duymadım bana zarar verecek olsa tüm gece yanında uyumuştum o zaman verirdi ama o sabah peşimde birilerinin olduğunu anlayıp yanımdan ayrılmamıştı. Kaya'yı hayatım boyunca unutmayacağıma emin olmuştum. "Bunu...bunu detaylı anlatamam Kaya ama evet birinden kaçıyorum, ailemden." Çatılı kaşlarını serbest bıraktığında yüzünde anlayışlı bir ifade belirdi. Kendini sandalyesine doğru atarak tekrardan arkasına yaslandı.

Konuşmaya devam edecekken yemekler gelmişti. "Tamam seni zorlayamam." Ses tonunda beni suçlayan bir şey arasamda oldukça yumuşak ve anlayışlı çıkmıştı. Kayanın böyle davranması bende ağlama isteği uyandırıyordu. Bu zamana kadar kendi ailem tarafından umursanılmayan benim etrafımda dün geceden beri dönen bu adamın varlığı hem karnımı ağrıtıyor hemde tuhaf bir şekilde huzur veriyordu.