Ps- I'm writing this from heaven (a Dutch thriller)

~Turn around bitch

~Fleur
Met knikkende knieën en een hart dat bonkte als een gek liep ik in de donkerte. Ik kon amper iets zien als ik om me heen keek en besloot om mijn zaklamp aan te doen. Ik schrok van het felle licht en kneep mijn ogen tot spleetjes dicht. Ik was bang, ongelofelijk bang zelfs. Ik voelde me bedreigd, iemand heeft de foto van me afgepakt en nu moest ik hem komen halen. Stel dat het een list was!? Ik huiverde bij die gedachte. "Kom op Fleur," dacht ik. "Nog even doorlopen en dan ben ik bij mijn dierbaarste foto". Ineens hoorde ik muziek, de muziek kwam van het strandje waar ik altijd de flessenpost kreeg! Ineens herinnerde ik de muziek. Een golf van verdriet gemixt met boosheid borrelde in me op. Dit was niet zomaar een muziekje, dit was de muziek die op mijn vaders begrafenis werd gespeeld. Even kon ik me niet veroeren. Ik had het gevoel dat ik vastgenageld stond aan de grond. "Ik had geen idee wie de persoon was die me dit flikte, maar ik wist wel dat ik hem haatte!" Snel liep ik verder en naderde het kleine strandje. Omdat het zo donker was, kon ik het water van de zee niet zien. Ik hoorde het zeewater. De golven waren onrustig en het stormde een beetje. Roerloos bleef ik staan en scheen met mijn grote zaklamp over het water. Nergens zag ik een flesje in het water, of een meeuw die aan kwam vliegen."Werd ik nou voor de gek gehouden?" Voor een tweede keer scheen ik met mijn zaklamp over de golven. Ik rook de zeelucht en proefde het zout op mijn lippen. Ineens zag ik een witte vlek naast me op de grond. Snel scheen ik op de vlek met mijn zaklamp, en zag dat het een briefje was.

HEE FLEUR,
SPANNENDE OPDRACHT HÉ?
IK VIND HET WEL LEUK OM JOU ZO BANG TE ZIEN :)
TURN AROUND BITCH, DAN ZIE JE ME ...
PS- IK SCHRIJF JE VANUIT DE HEMEL

"Omg, omg ik wil hier weg!" Volgens het briefje zou mijn "stalker' of wat dan ook nu achter me staan! Ik durfde niet te kijken! Mijn hart stond zowat stil toen ik een zware hoest hoorde. De hoest kwam achter me vandaan. Het was overduidelijk dat hij van een man was, want hij was erg laag. Ik voelde hem gewoon uit zijn mond komen. Voor mijn gevoel stond de persoon vlak achter me. Ik voelde hoe al mijn haren op mijn lijf omhoog gingen staan. Een supergrote rilling gleed over mijn rug en mijn knieën waren nog nooit zó wankel geweesd. Ik moest me omdraaien! Ik moest gewoon die foto hebben! Langzaam telde ik tot drie in mijn hoofd. Één..... Twee...... Drie... In een fractie van een seconde draaide ik me om. Ik schrok zo erg! Toen ik was omgedraaid keek ik recht in twee píkzwarte ogen die me hatelijk aankeken. Ik zag dat hij zijn hand opstak, voelde een bonk op mijn hoofd en zag de wereld langzaam wegvagen...