Ps- I'm writing this from heaven (a Dutch thriller)

~ why

~ Nadia
Ik hoorde een irritant gezoem. 'Stomme mug, ga weg!' dacht ik geïrriteerd. Ik wuifde met mijn hand, maar het geluid bleef net zo hard als eerst. Versuft stond ik op van de bank en ontdekte dat er helemaal geen mug was! Het was mijn mobiel! Vliegensvlug rende ik naar de bordeaux rode tafel van Fleur's ouders en keek op het beeldscherm van mijn Iphone 6. 'Geen bekend nummer'. Zuchtend nam ik op.

- 'Hallo met Nadia' zei ik vermoeid.
- 'Naad! Omg ik ben zóó ontzettend blij dat je opneemt!'
- 'Fleur?? Ben jij dat!' Omg! Waar ben je? Hoe gaat het?! Is Twan daar ook?!'
- 'Naad relax okay? I'm safe here!' Twan is hier niet, ik ben bij iemand thuis en het gaat redelijk met me!'
- 'O god thanks! Ik loop de hele tijd alleen maar aan je te denken Fleur! De politie is naar je op zoek! Waar ben je nu dan kom ik naar je toe, ik móet je zien!'
- 'Ehm.. Even vragen aan Teun hoor!' ........ Ik ben aan de Noord kant van Ameland, het Adres is: Bosdijkseweg 19. Please vertel mijn ouders dat ik okay ben!'
- 'Zal ik doen! Ik kom meteen naar je toe zo snel ik vervoer kan regelen! Love uu, blijf daar wachten hé!'
- 'Ja Naad, I promise, love uu too bæ. Hopelijk tot zo dan!'

Een golf van opluchting vloog door mijn lijf heen. Ik kon het haast niet geloven, Fleur was veilig! Ik was zó blij dat ik een gek sprongetje door de woonkamer maakte. Fleur's ouders waren samen met mijn zusje Sanne naar de supermarkt om vlees en vegaburgers voor mij te halen voor de barbecue vanavond. Maar wat kon ik nu doen?! Ik beet zachtjes op mijn lip en dacht goed na. Ik had nu geen vervoer dat ik kon regelen ofzo...
'Trrrrrrring' plotseling ging de deurbel. 'Dat zullen ze vast zijn!' Als een speer rende ik naar de grote mintgroene voordeur van Fleur's bungalow. Ik voelde de koude, goud getinte deurklink en met een big smile deed ik de deur open. 'Ik heb Súper goed nieuw.... Ohw..' Met een zucht keek ik naar de open deur: er stond niemand... Nou ja, dan horen ze het zometeen wel. 'Stomme belletje leller!' Mopperde ik geïrriteerd. Ik wou de deur net dicht doen toen mijn blik op een rode enveloppe viel die op de grond lag. Ik bukte, en pakte hem op. 'Voor Nadia' stond er in dikke, zwarte blokletters op geschreven. Snel deed ik de deur dicht, ging aan de bordeaux rode keukentafel zitten, en nieuwsgierig maakte ik de enveloppe open. 'Ohw my god, dit kon niet waar zijn!......'

Hallo Nadia,
Je krijgt weer eens post van mij,
Dat is lang geleden hé?
Je krijgt 1 keus van mij.
Geef me het adres waar Fleur nu is en je moeder blijft leven, óf je geeft hem niet en ik dood je lieve, onschuldige moeder.
Sorry dat ik zo gemeen ben ;)
Life is hard you know..
Dagdag

Ps- ik schrijf je vanuit de hemel

Tranen biggelden over mijn wangen en ik voelde de woede binnen in me borrelen. 'Waarom!?' schreeuwde ik keihard. 'Twan, waarom!' Ik gilde zo hard dat mijn stem oversloeg. Moedeloos liet ik me op de bank vallen. Mijn ogen waren rood van het huilen. Ik balde mijn vuisten om mijn woede te proberen te beheersen, maar het werkte niet echt. Ik was woedend! En wát moest ik nu doen?! Ik moest kiezen van hem, maar dat ga ik dus écht niet doen! dacht ik boos. Ik twijfelde niet langer, pakte mijn Iphone en toetste één, één, twee in. Maar net toen ik de eerste 'tuuut' van de telefoon hoorde stond 'hij' daar met een mes... De 'hij' was Twan...

~ Fleur
'Poeh, dat was een lekkere lunch'. Ik glimlachte naar Teun die tegenover me aan tafel zat en hij pakte mijn hand. 'Dat had je wel nodig na een dag níks eten hoor liefje', zei hij lief. Ik liep naar hem toe en gaf hem een kus. Hij trok me zachtjes naar hem toe waardoor ik op zijn schoot kwam te zitten. 'Hier ben je veilig lieverd, ik bescherm je'. Ik bloosde toen hij dat zei. Hij was ook zó lief. 'Nadia komt hierheen zodra ze vervoer kan regelen', zei ik blij. 'Fijn voor je baby'. We staarden in elkaars ogen en toen zoenden we weer. Ik wist nu gewoon zeker dat ik veilig was. Ik bedoel, wat zou er nu kunnen gebeuren? Nadia kwam ook zo, en Twan wist niet eens waar ik was, toch?...

~ Nadia
'T..Twan, w..wat ga je d..doen met dat mes?' 'Ook leuk jou weer te zien Nadia', Twan kwam dichter bij en keek me kil aan. 'Leg je mobiel nú weg, of je krijgt te maken met deze jongen'. Hij wees naar het grote mes. Trillend nam ik zijn bevel op en deed mijn mobiel uit. 'Braaf hoor' zei Twan met een gemeen glimlachje op zijn gezicht. Nu geef je mij Fleur's adres even héél snel, want je weet wat er anders gaat gebeuren toch?' Er rolde weer een traan over mijn wang. 'Twan, waarom doe je dit?!' Toen ik dat zei keek hij me bedroefd aan. 'Je geloofd me toch niet als ik je de waarheid vertelt'. Even voelde ik medelijden voor hem, maar toen dacht ik weer aan mijn moeder en meteen waren de medelijden weg. 'W..wat is de waarheid dan?' Vroeg ik voorzichtig. Twan zuchtte diep. 'Ik ben niet echt Nadia. Ik ben een geest opzoek naar een lichaam zodat ik weer voort kan leven. Eerst wou ik jou moeder doden, maar toen zag ik Fleur. Ze zag er zo perfect uit dat ik háár wilde zijn. Toen heb ik definitief voor haar gekozen, maar toen werd ik verliefd! Ik kan het niet meer veranderen om iemand anders te kiezen om te doden!'
Twan snikte luid en balde zijn vuisten. 'Je moét me geloven Nadia, ik vertel de waarheid!' 'Ik heb alleen vandaag nog om haar te doden of ik verdwijn voorgoed van deze wereld!'...