Ps- I'm writing this from heaven (a Dutch thriller)

~ blood as red as roses

~ *Fleur*
'Allison kijk me aan! Ik praat tegen je! Nou. Zeg me waarom je Twan wilt doden, wat is er in het verleden tussen jullie geweesd?' Vroeg ik vel tegen Allison. Ze keek verward op en haalde haar schouders op. 'Zoals ik al zei: Ik wil Twan helemaal niet vermoorden!' Zei ze boos. Ik zuchtte diep en keek Allison geïrriteerd aan. 'Waarom krijgt hij dan briefjes eh? En waarom heeft diegene zijn nummer? Want hij kreeg ook een dreigend sms'je! En jíj had toevallig wel zijn nummer!' De woorden rollen uit mijn mond. 'Oe diss' denk ik vals in mijn hoofd. Die bitch moet echt is even gaan toegeven dat zei degene is!

'Fleur luister naar me! IK BEN HET NIET okay?!! Je kan me wel de hele tijd gaan beschuldigen, maar dan straks is het al te laat en is Twan al vermoord!'

Allison kijkt me aan. In haar ogen zie ik dat ze niet liegt. 'Wow. Wacht even. Dus je weet zeker dat jij het niet bent?!'

'Dat beloof ik, ik ben het niet Fleur.' Zei Allison geloofwaardig.

Boem. Het voelde alsof er een baksteen op mijn hoofd viel. 'Was ik zo dom geweest om Allison niet vanaf het begin al te geloven?!'

'Maar.. Maar dat houd dus in dat.. Dat Twan nu alleen met Nadia buiten is en dat zijn moordenaar hem nu zo zou kunnen vermoorden!' Zei ik geschrokken. Allison knikte hevig met haar hoofd. 'Bel Nadia om te zeggen dat ze terug moeten komen!'
Haastig pakte ik mijn mobiel uit mijn broekzak en als een bezetene toetste ik Nadia's nummer in die ik inmiddels al uit mijn hoofd kende.

'Tuut...tuut..

N- 'Hallo met Nadia'

F- 'Nadia, jullie moeten heel snel hier heen komen! Allison is Twans moordenaar niet! Jullie lopen in gevaar, kom snel naar huis!'

N- 'huh? Serieus omg! We komen zo snel als we kunnen! (T op de achtergrond): 'Fleur, help me! Het is Na.' We komen zo hoor Fleur!

F- 'Was dat Twan? Wat wou hij zeggen? Mag ik hem even aan de lijn hebben?'

N- 'Ooh, nee joh het was niks. Hij was gewoon geschrokken dat het Allison niet was. Nou doei!
Tuut..tuut

'Wow, waarom hing ze zo snel op?' Vroeg Allison verbaasd. 'Vast omdat ze geschrokken is.' Zei ik kortaf. 'Ze moeten echt opschieten joh! Ik vind het maar niks dat ze alleen met zn tweeën buiten zijn.' Allison knikte. Opeens keek ze me doordringend aan.

'F..Fleur. Ik denk dat ik weet wie het is!'

'Wie wat is? Wat bedoel je Allison?' Vroeg ik. 'Je moet even wat duidelijker uitleggen okay?' Ik ergerde me nog steeds aan Allison maar ja. Zij was in ieder geval niet meer schadelijk voor Twan.

'Het is Nadia Fleur! Nadia wil Twan vermoorden! Geloof me, Twan is in gevaar!'

Ik kon mijn oren niet geloven wat Allison zei. 'Nadia?' Dacht ik eerst vol ongeloof. 'Hoezo zou mijn beste vriendin mijn ex willen vermoorden terwijl ze weet dat ik nog van hem hou?' Maar toen begon ik het beter in te zien. 'Twan had Nadia's moeder ontvoerd en hij had Nadia vermoord!' Maar toen later dacht ik: 'Maar hoe kon het dat zei al een 'persoon' had uitgekozen om mee te wisselen?' Toen bedacht ik me dat Nadia al eerder aankwam op 'The Dark Side of Heaven'. Misschien was ze al wel in de 'Light Side' geweest maar verzweeg ze alles voor me.'

'Damn, ik wist het nu wel zeker: Het was Nadia.'

'Allison. We móeten NU naar Twan! Voordat het te laat is!!

~ Nadia

" Ik ga jou vermoorden Twan. Surprise! Je dacht serieus dat Allison het was?
Wrong bitch
Zeg maar dag tegen je perfecte leventje.

'Nadia wacht! Wacht alsjeblieft Nadia, je maakt een grote fout!!!!!!' "

'Ík maak een grote fout?' Snauwde ik boos naar Twan. 'Weetje wie hier een grote fout heeft gemaakt? JIJ!  Jij bent degene die álles van me af heeft gepakt remember?! Eerst ontvoerde je mijn moeder, toen pakte je mijn beste vriendin af en tóen vermoordde je mij Twan! Je bent een hufter hoor je me?! Een focking arrogante kut hufter!'

Twan keek me verontschuldigend aan. 'Ik weet wat ik heb gedaan Nadia, en geloof me. Daar ben ik echt niet trots op. Maar jij moet staat op het punt om hetzelfde te doen Nadia. Dit is nog veel gemener! Ik ben serieus net twee focking dagen back on earth en dat ga je me nu wegnemen?!'

Een vals lachje ontsnapte uit mijn mond. 'Ja I know Twan. Maar weetje, je verdiend dit állemaal!'
Ik pakte met een snelle beweging het vleesmes uit mijn kontzak en liep met dreigende bewegingen op hem af. Hij deinsde achteruit en rende van me weg. 'Laat hem maar rennen.' Dacht ik ongeïnteresseerd.  Ik wist dat deze straat over een paar meter eindigde met een dikke muur waar hij echt niet meer kon ontsnappen.
Ik zuchtte opgelucht toen ik hem hopeloos tegen de muur zag schoppen. 'Ach goshie toch. Lukt het niet meer Twannetje?' Zei ik met een kinderachtig stemmetje.

'Ik haat je Nadia. Dat je dít Fleur aandoet! Je weet dat ze je dit nóóit zal vergeven!' Zei hij boos terug met zijn schelle stem. 
Ik slikte maar keek hem toen vals aan. 'Ze hoeft me ook niet te vergeven Twan. Want ik ben zometeen Fleur. Ik kan mezelf heus wel vergeven hoor!' Twan keek me hatelijk aan. Zijn blik  riep nare herinneringen in me op.
Twan had ooit eerder zo naar me gekeken net voordat hij me vermoorde.
'Maar nu was het mijn beurt!'

Hmm.. Hoe zal ik hem gaan vermoorden? Dacht ik vals in mijn hoofd. Het liefst zou ik er een spektakel van maken natuurlijk. Ineens was de verleiding zo groot dat ik niet meer kon wachten tot later.

Twan stond met zijn hoofd naar de muur gekeerd zodat hij mij niet kon zien. Geluidloos liep ik naar zijn rug toe en in een vloeiende beweging van een seconde stook ik het mes in zijn rug. Ik zag hoe zijn bloed Fleurs oude lichaam helemaal bedekte. Dikke druppels dropen op de grond en spatten op de onderkant van mijn broek. Ik trok met een ruwe beweging het mes uit zijn lichaam en gooide Twan op de grond. Voor een tweede keer stook ik het mes in zijn lichaam alleen deze keer in zijn buik. Weer schreeuwde hij het uit van de pijn. Ik lachte gemeen. 'Wil je nog wat laatste woorden zeggen Twan?'

Twan keek me kil aan en schreeuwde nog steeds van de pijn. 'J.,ja.' Probeerde hij te zeggen. Terwijl hij praatte droop er allemaal bloed uit zijn mond.

'N..nadia. J..je hebt t verkeerd g..edaan.' Fluisterde hij door zijn pijn heen. Verbaasd keek ik hem aan. 'Nee hoor Twan, jij bent zo dood jongen en dan heb ik jou lichaam.'

'I..inderdaad. Maar je hebt mijn lichaam kapot gemaakt. Jij gaat dood Nadia. N..net als mij.' Dat waren Twans laatste woorden. Ik zag hoe zijn handen op de grond vielen. 'Shit had hij gelijk?! Ik had het fout gedaan. NEE DIT KON NIET WAAR ZIJN!' Plotseling moest ik overgeven. WHAAAAAAA!!!' Gilde ik doodsbang. Ik spuugde bloed uit. Plotseling kwam er bloed uit mijn neusgaten, ogen en mijn nagels scheurden open.

'Ik had het fout gedaan.

Twan had gelijk.'

Vote/follow/reaction?