Ps- I'm writing this from heaven (a Dutch thriller)

~ post again

~ Fleur
Het was de volgende ochtend. Dat betekende dus "een nieuwe flessenpost". Met bibberende benen liep ik rustig naar de plek waar ik gisteren de fles aantrof. Huiverend keek ik om me heen, niemand te bekennen. Ik hoorde het water woest dobberen en keek omhoog naar de meeuwen. Sommige waren wit met zwart, andere wit met grijs. Mijn ogen bleven hangen op een klein grijs meeuwtje met zwarte vlekjes op zijn kopje. Het meeuwtje had dunne pootjes, huh?..... Ik keek eens goed naar het rechterpootje, en zag dat er een klein briefje aan zat! "Oh nee... Het zal toch niet", dacht ik.
Het kleine meeuwtje vloog steeds dichter naar mijn richting en landde daarna naast me. Voorzichtig naderde mijn hand zijn pootje, en kon ik het lintje met het briefje pakken. Snel vloog het kleine diertje weer weg alsof hij opgelucht was dat ik hem van het briefje had bevreid. Nadat ik het briefje had gelezen stond voor mijn gevoel mijn hart even stil.

HALLO FLEUR,
LEUK DAT JE MIJN NIEUWE POST WEER HEBT ONTVANGEN.
LEUKE MANIER VAN BRIEVEN ONTVANGEN HÉ?
TROUWENS, WAAR IS JE PORTEMONNEE EIGENLIJK GEBLEVEN?
GOOD LUCK MET ZOEKEN FLEURTJE,

PS- IK SCHRIJF JE VANUIT DE HEMEL

Als een speer rende ik naar ons vakantie huisje toe. Ik stormde zowat mijn moeder voorbij en struikelde bijna over de barbies van mijn zusje. Met een piepend geluid opende ik het deurtje van mijn kamer en snel keek ik onder mijn pastelroze, met mintgroen bedekte kussen. "Fuck"! "Nee hé!" Ik kreeg tranen in mijn ogen, en ik voelde een borrelend gevoel in me opkomen. In mijn portemonnee zat de enige foto van mijn vader en mij. Twee jaar geleden is mijn vader omgekomen bij een autoongeluk, ik mis hem nog elke dag. Verdrietig ging ik op mijn bed zitten. Tranen dropen over mijn gezicht. Als ik zou weten wie de persoon was die deze briefjes stuurde zou ik hem/haar nu een bitchclap willen geven. Zuchtend keek ik naar mijn kussen. Hij was helemaal nat van mijn tranen. "Papa, ik mis je".

~ Nadia
Ik rook de zoete geur van de kaarsjes die mijn zusje net had aangestoken. We zaten samen op de crème kleurige sofa die mijn vader vorige maand had besteld. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe Sanne steeds maar weer uit het raam keek.
Ik wist waar ze aan dacht, wanneer zou mama eindelijk komen en waar zou ze zijn? Sinds vanochtend was mijn moeder nergens te bekennen. Ik had haar al meer dan vijftien keer gebeld en ik had al twaalf keer haar voicemail ingesproken. "Wil je nog een stukje pizza?" Vroeg ik voorzichtig aan Sanne. Ze keek naar de grond, haar blonde krulletjes vielen net voor haar gezicht, dus ik kon haar ogen niet zien. Mijn zusje was pas net zes jaar geworden. Ze bracht bijna al haar tijd door met mijn moeder, omdat mijn vader in een bedrijf in Zwitserland werkte. We zien hem alleen in de zomervakantie en twee dagen in de herfstvakantie. "Hee, het komt echt wel goed", zei ik tegen Sanne. Stiekem voelde ik van binnen dat ik daar niet zo zeker over was, maar ik probeerde het niet te laten merken. "Oke, als jij het zegt geloof ik het wel" zei Sanne zachtjes in mijn oor. Voorzichtig plofte ze op mijn schoot neer. Ze pakte mijn hand en bekeek mijn gelakte nagels. Ik had ze gisteren pastel paars gelakt, en ik had er witte bloesem op geschilderd. "Wauw, je nagels zijn zóooo mooi", zei Sanne. "Kan je me dat leren?" In mijn gedachte was ik nog over mijn moeder aan het denken, ik was best wel bang. Waar was ze invredesnaam?! Sanne keek me aan met haar glinsterende oogjes. "Please?" Vroeg ze. "Natuurlijk wil ik dat", dan ben ik tenminste even ergens anders met mijn hoofd bij", dacht ik. Net toen ik wou opstaan van de sofa zag ik een schaduw bij de deur, ik hoorde een bonk, en toen was alles zwart.