Ps- I'm writing this from heaven (a Dutch thriller)

~ Never ever say I hate you

~ Nadia
'Nadia, geloof je me?' zei Twan met een verdrietige stem. Zo geloofwaardig mogelijk zei ik: 'Ja, natuurlijk geloof ik je!' Natuurlijk geloofde ik die gek niet! dacht ik boos in mijn gedachten. Hij was gewoon gek geworden! Een gestoorde mongool! 'Nadia, kijk mij eens aan'. Langzaam keek ik Twan aarzelend aan. 'Jij vuile bitch! Je geloofd me helemaal niet! Hier zal je spijt van krijgen hoer!' Schreeuwde hij recht in mijn gezicht. Ik wou wegrennen uit het huis, maar Twan pakte mijn arm stevig vast. 'Twan, I..Ik geloof je wél! Alstjeblieft, doe me geen pijn'. 'Ohw, dus nu wil je het spelletje zó spelen, sorry maar daar trap ik niet in. Ik zweer je Naad, je gaat hier focking spijt van krijgen!' Ik zag de woede en haat in Twans ogen en probeerde me los te krijgen uit zijn greep. 'Ik vraag het je nog één keer Nadia. Wat is het adres waar Fleur nu is?' Twan stapte dichter naar me toe, zodat ik in de hoek van de muur stond en dus geen kant op kon. Met een dreigende beweging hield hij zijn mes vlak voor mijn nek. 'Nadia? Komt er nog wat van?' Hij liet de punt van het vlijmscherpe mes zachtjes langs mijn hals glijden waardoor ik kippenvel kreeg. 'I..ik w..weet het n..niet meer!' zei ik doodsbang met een trillende stem. Natuurlijk wist ik het wel, maar dat wou ik écht niet zeggen. 'Dit is focking je allerlaatste kans om het te zeggen of je gaat er aan bitch!' Dreigend keek hij me aan. Hij drukte de punt van het mes nu langzaam in mijn vel, waardoor ik het uitschreeuwde van de pijn. 'Stop! Ik geef het je al, stop!' Schokkend en snikkend keek ik hem aan, en ik zag hoe Twan met een gemeen lachje het mes terug trok. 'O ja' zei Twan. 'Als je me het verkeerde adres geeft, weet ik jou en je mamie te vinden stomme bitch'. Van binnen voelde het alsof ik explodeerde van verraad, verdriet en woede. Maar wat kon ik nou anders doen dan het adres geven?! Hij liet me gewoon geen keus! 'Drie seconden nog, geef me dat focking adres!' zei hij woedend van boosheid. 'B..bosd..dijkse w..weg v..veert..tien' zei ik snikkend. 'T..Twan alsjeblieft, doe haar geen pijn, ik smeek je!' Stotterde ik wanhopig en dramatisch. 'Hmm.. Bosdijkseweg 14, dat onthoud ik wel. Haar geen pijn doen zei je? Sorry Naad, maar dat kan helaas niet'. zei hij met een gemene, harde stem waar geen gevoel in zat. 'Ik haat je!' zei ik kokend van woede. 'Ik focking focking haat je Twan, ik heb nog nooit iemand zo erg gehaat als jij'. Zo, dat moest ik gewoon even zeggen, dacht ik woedend. Even leek het alsof Twan nu zou gaan exploderen van woede, maar hij hield zich in en glimlachte vals. Toen plotseling kwam hij dichterbij. Zijn gezicht was maximaal één centimeter bij me vandaan. Ik hoorde zijn hart gewoon bonken, zo dicht stond hij bij me. 'Nu moet je nog iets anders voor me gaan doen Nadia', fluisterde hij in mijn oor. O gosh, wat nu weer?! Dacht ik bang. 'W..wat w..wil je da..t i.ik doe d..dan?' Ik zag dat Twan gemeen glimlachte en hoe hij nóg dichter tegen me aan ging staan. Hij stond nu met zijn lijf tegen me aan en drukte me tegen de muur. Wat er nu ook zou gebeuren, vluchten was géén optie. 'Ik wil dat je Fleur zo gaat bellen om te zeggen dat je vervoer hebt geregeld en dat je zo snel mogelijk naar haar toe komt. Ook zeg je dat ik ben opgepakt door de politie én dat je moeder weer terug is. Er is alleen wel één dingetje Naad... Als je iets ánders aan de telefoon zegt dan dit, of als je niet geloofwaardig klinkt moet ik jou leven helaas hier eindigen. Begrijp je nu wat je moet doen?' Zei Twan met een kille, gemene stem. Omg, dit kon niet waar zijn! Ik móest het nu wel doen, anders ging ik eraan! Wat een focking kut eikel was die Twan. 'J..ja, i..ik snap wat ik moet d..doen'. stotterde ik snikkend. 'I..ik h..haat je Twan!' zei ik huilend. 'Jaja, dat heb je nu al wel drie keer gezegt..' zei hij met een verveelde stem. 'Dus.. We gaan even oefenen met bellen. Ik ben zogenaamd even Fleur, en jij belt me'. Boos keek ik Twan aan. 'Ik kan nu bijna niet praten omdat jij zo dicht op me staat' snikte ik. Zuchtend ging Twan vijf centimeter naar achter. 'Nú ga je me bellen! Ík ben de baas en jíj gaat mij gehoorzamen, begrepen?!' Twan schreeuwde de woorden recht in mijn gezicht. Hij trilde van woede en zwaaide gevaarlijk met zijn grote mes naar mijn richting. 'Begrepen?!' Zei hij stampend van woede. Ik was doodsbang voor hem geworden. Mijn hart ging maakte wel honderdtwintig kloppen per minuut. 'J..ja T..twan' stotterde ik huilend en doodsbang van binnen. Ik gehoorzaamde Twan, en deed net alsof ik een mobiel in mijn handen had en hield hem met mijn trillende hand bij mijn oor. Met een klein knikje maakte Twan duidelijk dat ik nu goed bezig was. Hij pakte mijn mobiel van de tafel, deed alsof hij opnam en zei met een overdreven meisjesstem: 'Hallo Naad, met Fleur'. Ik had zin om nu boos tegen hem te zeggen dat Fleur helemaal niet zo praat, maar ik hield me in. 'H..heey F..fleur I..' Stop!' Zei Twan boos. Je moet niet stotteren dom blondje! 'I..ik heb bruin haar' zei ik. Shit, dat had ik natuurlijk niet moeten zeggen. 'ALS JE NOG ÉÉN FOCKING KEER TEGEN ME INGAAT VERMOORD IK JE!' Twan keek me super boos aan. Zijn ogen waren gitzwart van woede en hij ademde zwaar om zich in te houden. 'S.,sorry. Het spijt me echt heel erg!' Zei ik snel en dramatisch. 'Je hebt me gehoord trut. Nog één kans heb je..' Hij pakte mijn mobiel weer van tafel en hield hem bij zijn oor. 'Met Fleur' zei hij weer met die overdreven meisjesstem. Nu was het mijn beurt om weer te gaan praten. Met al mijn macht die ik nog in mijn lichaam had probeerde ik om niet te stotteren. 'H..heey Fleur, met Nadia'. Even keek Twan me boos aan, maar toen ging hij door met het gesprek en zei: 'Waar bel je voor? Heb je vervoer kunnen regelen?'. Aarzelend zei ik: 'Ja! Ik kom zo snel mogelijk naar je toe. Én ik heb supergoed nieuws! Twan is opgepakt door de politie, en mijn moeder is terug!' Twan glimlachte vals naar me. 'Ow em gie' zei Twan als een giegelend meisje. 'Das zó ontzettend goed nieuws!' Kom zo snel mogelijk hierheen!' Goedkeurend keek Twan me aan en hij knikte. 'Nu is het tijd om haar écht te bellen. Succes Naad'. Zei Twan met een spottend toontje in zijn stem. Hij gaf me mijn mobiel aan. Trillend tikte ik op het groene bel icoontje en zocht Fleur in mijn contacten. Twan ging naast me staan met het mes in zijn hand. 'Doe het nét zoals geoefend of je weet wat er anders gebeurd'. Dreigend keek hij me aan. Een trilling liep langs mijn ruggengraat en ik huiverde. Het moest nu goed gaan. Ik zuchtte diep en keek naar het scherm van mijn Iphone. Ik aarzelde niet langer en tikte op Fleur.'Tuut..tuut.. 'Heey Naad. How are ya doing? Met Fleur'. Ik voelde tranen over mijn wangen rollen. 'Met mij gaat het súper Fleur! Zei ik vrolijk terwijl de tranen bleven rollen over mijn wangen. 'Mooizo best one, waarom ben je zo happy?' Twan keek me streng aan. 'N..nou, omdat ik supernieuws heb!' Snel slikte ik mijn tranen weg. 'Ik heb v..vervoer geregeld! Én Twan is opgepakt! Én mijn moeder is terug!' Mijn keel deed pijn van het liegen, en ik voelde mijn tranen weer stromen. 'Omg! Dat is echt zó fijn voor jou. Én voor mij van Twan! Kom please zo snél mogelijk hier heen! Dan hebben we een party till night je weet zelf!' Ik hoorde hoe Fleur opgelucht lachte. Ze had geen idee wat haar te wachten stond. Wat was ik een kutvriendin! 'J..ja leuk! Ik zie je dan z..zo Fleur. Ik hou van je, vergeet dat nooit okay?' Boos keek Twan me aan. Dit was niet de afspraak, shit.. 'Ik bedoel, I love you my best' zei ik met een nep lachje er achteraan. 'I love you too bby, tot zo dan hé. Ik ga vast slingers ophangen met Teun!' Ik hoorde Fleur's lach nog en toen drukte ik mijn mobiel snel uit. Mijn gezicht was helemaal rood opgezwollen van al mijn tranen. 'Dat ging bíjna fout, maar gelukkig heb je het gefixt Nadia' zei Twan kill. Ik ga nu naar Fleur toe. Het gaat eindelijk gebeuren. Twan zuchtte overdreven met een glimlach op zijn gezicht. Hij liep richting de deur, maar toen ineens draaide hij zich om in een felle beweging. Hij keek me vals aan en liep dichter naar me toe. 'Twan?! Wat g..ga je doen? Ik heb gedaan wat je zei! Gilde ik overstuur. Snel kon ik langs hem heen rennen naar de deurr. Maar.. Hij zat op slot! 'T..twan p..please, i..ik zweer ik z..zeg n..niks door!' Mijn stem sloeg over van de zenuwen. Mijn adem stokte en mijn knieën voelden zwak aan. Ineens stond hij voor me. Hij beukte me tegen de muur aan waardoor ik keihard gilde van de pijn. 'Waarom doe je dit!!' Schreeuwde ik uit. Wild schopte ik om me heen, maar Twan duwde me alleen maar harder tegen de muur aan. Ik kneep in zijn armen, maar hij sloeg me voor mijn gezicht waardoor ik een paar tellen buiten bewust zijn was. Ik werd wakker op de grond. Twan zat boven op me. 'Hehe, door ben je weer'. 'Laat me los!!' gilde ik. Ik probeerde hem van me af te duwen, maar hij was gewoon te sterk. 'Sorry Nadia, maar je moet nóóit tegen míj zeggen dat je me haat.' Hij glimlachte vals. Ik zag hoe zijn hand in een fractie van een seconde omhoog schoot. Een stekende pijn in mijn buik volgde. Ik voelde bloed stromen, en dat was mijn einde.