OMZUMA DOKUNAN NEFES

Birinci bölüm/kardeşim

İkinci bölüm.
Kardeşim...

Dumanı tüten kahve bardağına göz ucuyla bakarken bir yandan da etrafta insan olmayışına şükrediyordum. Sokağın sonundaki mekana gelmiştik ve kimse yoktu. Sessizliği bölen bir tonda konuştuğunda beni buraya getiren kadına kulak kesildim. "Öncelikle." dedi, elleri bana doğru uzanırken, "Ben Asel."

Ellerimle ellerini tutarken, "Ben de Maral." diyebildim, gözlerim kahve bardağına gitti dalgın bir şekilde ona doğru geri çevirdim, "Gerçi sen tanıyorsun."

Güldü. Beni onaylayan bir biçimde kafasını sallarken, "Biliyorum canım." dedi. Ellerimiz birbirinden ayrılırken, kollarımı masanın altına indirip anlatacaklarını dinlemeye koyuldum. Eve çok geç kalmıştım ama umurumda değildi, zaten hep dayak yiyordum. Bir şey yapmasam da yediğim dayaklar bini aşmıştı. Kahvemden bir yudum aldığım da Asel'in sözleri sessizliğimizi bozdu. "Nerden başlasam bilemiyorum." dedi, dudaklarını ıslattığını gördüm ve heyecanlı oluşunu hissettim. "Sana gerçekleri anlatmak çok zor olsa gerek, neyi nasıl daha doğru anlatırım inan bilmiyorum." Nefes almadan konuşuyordu, "Bugünü o kadar bekledim ki, seni o kadar uzun zamandır arıyorum ki anlatamam."

Ellerini masanın üzerine getirdiğinde, "Ellerini ver." dedi, "sana dokunmak istiyorum, hislerini paylaşmak için." dediğini yaptım sorgulamadan, kafamda bir ton soruyla bölmeden dinlemeye koyuldum. "Senin bildiğin ailen." dedi, ailem, ailem mi? Bana işkence çektiren kişilerden bahsediyor. "Evet." dedim, "Geç kaldığım için bana çok kızacaklar."

"Endişelenme, hiç bir şey yapamazlar, ben yanındayım." Ne yapabilirsin, nasıl durdurabilirsin? Ben yirmi üç yıldır karşı gelemiyorken tanımadıkları sen ne yapabilirdi ki? Tabi ki bunları söylemedim ve sustum. Gözlerimi kaçırmamaya çalışırken konuşmasını sürdürdü. "Senin gerçek ailen olduğunu sandığın kişiler aslında gerçek ailen değil." Dedi. Söyledikleri aklımı o kadar karıştırırken kalbime hançer gibi vurmuştu. Kabus mu görüyordum, ama bu kabus değildi. Bana işkence çektiren insanların gerçek ailem olmaması güzel olurdu ama inanamıyordum. İmkansız gibi geliyordu. Bir şakanın içerisinde miydim? "Nasıl yani?" diye sordum, sesim oldukça titremişti. "Anlayamadım?"

Avuç içleri elimi sıktığında desteğini iliklerimde hissettim, "Babamız ilk evliliğini yaptığında yaşı çok küçükmüş." Onu bölmemeye çalışıyordum, dinledim. "Deren diye bir kadınla gizli ilişki yaşamış." Yüzü ciddileşti ve sinirli bir hal aldığında yutkundum. "Derenle babamın buluştuğu günlerden birinde Deren'in abisi onu takip edip ilişkilerini öğrenmiş." gözleri sinirini belli eder bir biçimde büyüdüğünde avuç içleri ellerimi daha sıkı kavradı. "Babamızı dövmüş ve ikisini ayırmış. Daha sonrasında Deren'le ikisinin görüşmesini yasaklamış ve bir daha da birbirlerinden haber alamamışlar."

Gözlerim karmaşık bir biçimde gözlerine daldığında ağzımdan tek bir kelime dahi çıkmadı, sözlerine devam etti sesi sinirliydi ve anlatmaya zorlandığı her halinden belli oluyordu. "Deren ayrıldıklarında hamileymiş." Garson masamıza gelip Asel'in boş çay bardağını aldığında Asel konuşmasını sürdürdü. "Hem de sana." Gözlerimden yaşlar akmak istiyordu ama onları durduruyordum. Başkasının yanında olmaz dedim içimden, başkasının yanına ağalayamazsın Kumral! Kalbim küt küt atıyordu ve ben ne hissedeceğimi bilmiyordum. Kelimelerim tükenmiş hiç bir şeyin önemi kalmamıştı. "Babam bunu bilmiyormuş ve çok yıllar geçtikten sonra Deren'in onun için gönderdiği mektupla öğrenmiş."

İçeriye başka müşterilerin girdiğini duydum ama her şey durmuştu sanki. Zaman, insanlar dışarıda yağan yağmur her şey donmuştu. İçeride yanan şöminenin dizlerime vurmasını izledim. Gözlerim dizlerime çevrilirken hıçkıra hıçkıra ağlamamak için kendimi tuttum. Hissizleşmiştim, bunun sebebi ailem sandığım insanlardı. Onlara asla ait hissetmemiştim, Asel'in ellerini tutmak bile bana aitlik hissi veriyordu. Kan bağı diye bir şey var, herkes bahseder. Kan çeker diye, yaşamadan bilemezsiniz. Ben yaşıyordum tam da şuan. "Yıllarca seni aramış." boşta kalan elimle hafifçe kızaran gözlerimi sildim. Islaklığı hissediliyordu.