Neredeyse bir aydır belki de daha fazla süredir bilmiyorum bölüm atmıyorum. Çok okuyucuya sahip değilim bölüm bekleyen bölüm ne zaman gelecek diye soran kimse olmadı ama ben yine de etkileşimlerim adına bu bölümü yazmak belki kitabım umrunda olanlara bilgi vermek için söylüyorum bunları.
Kitabımı birisinin okuması için yazmıyorum ama beni destekleyen insanların olması belki de bir kaç alacağım yorum benim motive olmamı sağlayabilir.
Aslında konuşmak istediğim konu da bununla ilgili, motive olmak. Her yazarın belki de genel sorunu olan ilham perilerinin gelmesi konusu. Ülkece zor dönemden geçiyoruz, deprem sonrası arşivimde bulunan iki bölümü yükledim ama psikolojik olarak çok iyi olduğumu söyleyemem. O yüzden de yazmaya ilham gelmiyor, düşüncelerim yazıya dökülmüyor diyebilirim.
Ülkece çok etkilendiğimiz bu durum tüm herkes için geçerli, o bölgede değilsem bile etkilendiğini söyleyebilirim.
Onun dışında psikolojik olarak çok iyi sayılmam, yazmayı çok seviyorum düşüncelerimin yazıya çevrilmesi, içimdekileri cümlelerime yansıtmam bir nebze olsun rahatlatıyor. Kendimde yazma gücünü bulduğumda bu bölümü kaldıracağım.
Bir kaç okuyucuya belki yanımda olacak olan sizlerin desteğine ihtiyacım vardır, kitabımı arkadaşlarınıza önerip yorumlarınızı belirtir misiniz?
Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim, içimden geldiği gibi yazdım bu satırları, çok az olan okuyucum olsa bile bir kişi için açıklama yapmak zorunda gibi hissediyorum. Okuyan, yorum yapan herkese teşekkür ederim. Sizler de yorumlar da kendinizi anlatabilirsiniz. İsterseniz kitabınızı önerebilirsiniz. Belki bir faydası olur. Bu bölüm reklam için uygun. Teşekkür ederim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OMZUMA DOKUNAN NEFES
Ficção AdolescenteGenç kızın iliklerinde hissettiği acı ağlarını kalbine örmüştü. Yirmi üç yıl boyunca anımsadığı tek duygu olan acının getirisi onda bıraktığı travmalardı. Gerçek ailesi olmadığını öğrendiği insanlara bunca yıl katlanması bir hançer gibi saplanıyordu...
