[fallen angel from heaven|bokuaka]

2.bölüm

Baya uzun bir aradan sonra tekrardan yazmaya karar verdim anlık oldu biraz aksbsnsb hala okicak kişi var mı bilmiyorum ama hadi bakalım baslamisim bir işe bitirmemek ayıp olur
––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Küt küt de neydi yani?

Sanırım biraz kızarmıştı...

biraz kızarmış mıydı? niye ki akaashi bugün yeteri kadar tuhaf duyguları hissetmişti

o koutarou denilen adam kalbini küt küt mü yapmıştı, tanımıyordu bile

tabi tuhaf bir his hep tanıyomuş gibi bir his vermişti lakin akaashi hayatı pahasına emindi ki, o adami daha önce görmemişti ama içinde onu o adam hakkında heyecanlandıran bir şey vardı...

Akaashi bunca şeyden sonra düşüncelerinden ayrıldı sonunda kapanış saati gelmişti galerinin, çalışanlara kapatmalarını söyledikten sonra merdivenlere gitti.

Sonunda o adamı görebilirdi

Akaashi, yorgun halde olsa da içten içe olan heyecanı onu ayakta tutuyordu vee çalışma odasına gitti.

Akaashi kapıyı açtığında, koutarounun camdan dışarıyı izlediğini gördü istemeden de olsa biraz da süzmüştü onu

tam o zaman da koutarou arkasını döndü ve akaashi ile göz göze geldi, gülümsedi

"Sonunda geldiniz keiji-san"

Keiji-san..? bu niye Akaashi'yi huzursuz etmişti? Pekala ona herkes böyle seslenirdi hem bu saygı belirtisiydi resmi bir şekilde seslenmesi neden bu kadar rahatsız etmisti ki?

"Kusura bakmayın, kalabalıktı sizi de çok beklettim" deyip o da aynı şekilde gülümsemişti ve koltuğu göstermişti oturması için.

"Sorun değil beklemeye değersiniz"
Deyip oturmuştu.

Akaashi kızarmıştı.

"Böyle düşünmeniz mutlu etti teşekkür ederim, pekala ne konuşmak istersiniz?" deyip akaashi de koutarou'nun karşısındaki koltuğa oturdu.

Beyaz-siyah saçlı adam bir anda ciddilesti.

"Sizi."

Şaşırdım.

"Beni mi?"

"Evet sizi, bu eserler arkalarındaki duygulariniz, düşünceleriniz, hayalleriniz, sehvetiniz."

Ayağa kalkmıştı, ve bana doğru geliyordu.

Olduğum yere sinmistim bana doğru mu geliyordu

"A-a ne diyeceğimi bilemedim, biraz daha açık olsanız.."

Beni koltukla arasına almıştı, bir elini ise yanağıma götürmüştü ve baş parmağı ile nazikçe yanağımı okşamaya başlamıştı...

"Keiji, neler hissettiğini biliyorum, ne hissetmen gerektiğini, neler hissettiğini bilmiyosun onlar sadece eserlerini yapmak için kendini hissetmeye zorladığın şeyler çünkü duygusuz eser olmaz değil mi"

Nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilmiyordum, sadece konuşsun ve ben onu dinleyeyim istiyodum, daha önce hiç böyle hissetmemiştim.

"İzin ver sana hissettereyim cennetim"

"N-neyi?"

"Eserlerinde ki duyguları, heyecanı, öfkeyi, şehveti, bunca zamandır yaşadığın herkesin mutlu olduğu ama seni boğulduğun o cennetten seni kollarıma düşüreyim yakalamazsam diye korkma"

Elini yanağımdan çekmişti, ama yüzüme daha çok yaklaşmıştı o kadar yaklaşmıştı ki nefesini dudaklarımda hissedebiliyodum benim nefes alamadığım bu dakika da nefesini hissetmek bana bir hatırlatıcı gibi olmuştu.

"Senin gibi bir melek benim gibi biri için büyük ziyafet o yüzden de anca bir aptal seni düşürür ve o aptalın ben olmayacağına sonsuz emin olabilirsin"

Kapı tıklanmıştı korumalardan biridir herhalde diye geçirdi içinden keiji.

Koutarou gözlerini benden çekip kapıya yöneltti ve geri çekildi, eski gülümsemesi geri yerini buldu.

"Bunu bir düşünün keiji-san, bana ulaşabilmeniz için numaramı masanıza bıraktım"

Ve kapıya yöneldi

"Görüşmek üzere keiji-san"

Başımı salladım, kendimi dilini yutmuş gibi hissediyordum kalbimden bahsetmek bile istemiyodum bir saniye bile durmak bilmiyordu

Koutarounun çıkmasıyla içeri, Kenma girdi

"O kimdi?" diye sordu

Lakin benim şuan cevap verecek halim bile yoktu kalbimi nasıl böyle artırabilmisti ki?

"A-anlatıcam ama önce izin ver soluklanayım kendimi uzun süre nefes almamış gibi hissediyorum."

Kenma başını sallayıp, oturmuştu ve bunların arasında önemli bir şeyler olmuş, Akaashi'yi daha önce hiç böyle görmemiştim yüzü bile kıpkırmızı diye geçirmişti içinden

O sırada içeri Kuroo'da girmişti "koutarounun burda ne işi vardı genelde galerilerle işi olmaz" dedi

Bunu duymasıyla akaashi kendini özel hissetmişti, ki öyle galiba bilmiyodu daha demin ki şeyler aklına geldikçe yüzü kızarıyor, nefesi kesiliyordu

İlk önce kendini toparlamak istiyordu keiji

O adamı bir daha göreceği için bu biraz zor olacaktı bir anlık kendini topladı keiji ve sordu

"Ee niye geldiniz genelde buraya gelmezdiniz?"

Kuroo ve Kenma bakisti ve Kuroo söylemesi için Kenmaya bakış attı

Kenma derin bir nefes aldı

"Sana söyleceklerimiz önemli şeyler var."
______________________________________

Vay be 620 kelime valla iyi yazdım he kendimi tebrik ediyorum bsjdhdh en son bölüm atalı 2 yıl olunca yeni bölüm atmak zor gelirmiş insana neyse umarım beğenirsiniz şimdiden yazım hatalarım için özür diliyorum yorum atmayı ve sevmeyi unutmayın vote önemli değil atsanız da olur atmasanız da gönlünüzden hangisi gelirse okuyan ve seven herkese sizi seviyorumm 💙💙