Kelebeğin Döngüsü

Miray_21_

POLAT KURTAN
Defneyi mezarlıktan aldıktan sonra hastaneye gelmiştik.Yağmur yağdığı için ateşi çıkmıştı hastalanmıştı şimdi ise eve gelmiş onu odasına götürmüştük.
Salonda otururken tüm aile merak içindeydi o anne baba dediği kişiler kimdi diye düşünüyorduk o kolye neydi anahtar şeklindeydi.
-o anahtar?
Dedi annem babama bakarak.babam başını yavaşça salladı.
-bodrumda bir kutu vardı.On iki yıl önce gelmişti o zaman takmamıştım pek ama sanırım o kutu mirayla ilgili.
Babamın sözleriyle Berk kpnuşmaya başladı.
-ne kutusu ben bilmiyorum.
Dedi ardındada egemen
-bende.
Dedi bakışlarımız tekrar babama dönerken o konuşmaya başladı.
-siz küçüktünüz hatırlamazsınız.Neyse hadi şimdi odalara yarın konuşuruz.Ve sen Burak bizi hayal kırıklığına uğrattım biz seni böylemi yetiştirdik he oğlum biz seni böyle mi yetiştirdik.Cezalısın eğerki bir daha Miraya birşey yaparsan bu evden defolup gidersin şimdi çık odana cezanı yarın vereceğim.
-ama ba-
Babam Barlas konuşamadan salondan çıkdı.
MİRAY LİNA KURTTAN
Gözlerimi açdığımda odamdaydım başım yine ağrıyordur kolumuda sargıya almışlardı yavaş adımlarla odamdan çıkdım merdivenlerden inerken polatı gördüm hemn yanıma gelip elimi tuttu.

-Abicim iyimisin?uyanmışsın ne zaman uyandın sen?hem Burak bakıyordu sana nerde o?kolun şimdilik sargıda işlerinde sorun yaşarsan eğer ben herzaman buradayım.
-iyiyim.
Dedim yorgun bir sesle
-tamam abicim hadi kahvaltıya gel seni taşıyım.
Ben birşey demeden beni hemen kucağına aldı.
Yemek odasına geldiğimizde herkesin burada olduğunu gördüm.
Polat beni bir sandalyeye oturtup oda sağıma oturdu.
Babam konuşmaya başladı.
-Kızım o kolye neydi?
Ah evet görmüşlerdi tabi.Acı ama bir o kadarda mutlu bir tebessüm ettim.
-O ailemden kaldı biricik ailem.
-ailen derken eski-
-ah hayır nasıl anlatılır bikmşyorum am yemekten sonra anlatırım.
-tamam zaten bizde sana bir şey anlatmalıyız.
.
.
Hep birlikte yemeğimizi yemiş şuanda salonda oturuyorduk.
-evet öncelikle nerden başlıvağımı bilmiyorum.
-ben baştan başla olur mu?
-pekala.Öncelikle bu anlatacaklarım da bana acımayın çğnkğ ben acınacak bir halde değilim yaşanmış şeyler için acınmaz.ben doğduğum zaman altı yaşına kadar başka bir ailede büyüdüm mezarlıktaki ailemde bir ablam bir de kardeşim vardı biz çok güzel bir aileydik söylediklerine göre beni bir sokağın ortasında bulmuşlar sonrda evlatlık edinmişler.İşte bu kolye.
Kolye mi gösterdim.
-ve bu yüzük.
Sonrada yüzüğümü.
-annem,ve babamdan kalma .Bana bir gün neden verdiklerini öğreniceğemi söylediler.
-ama mezarlıkta üç mezar vardı.
-ah evet bir de o var bir gün beş yaşındaydım evimize silahlı sldırı düzenlendi babam avukattı ve mafyalar tarafından tehtit edilmiş haksız oldukları bir davayı lamısını istemişlerdi babam böyle birşey yapmıycapını söylemiş adamlarda aileni öldürürüz demişler ve.O gün biz silah sesi ve bir tene daha ablam ,ben ,kardeşim, annem ve babam son yemeğimizi yiyememiştik sabahdı sesler geldi ve bir yangın çıktı.İlk babam sonra ablam ,annem ve kardeşim hepsi kurşun yedi ben şans eseri yemedim ve yangın çıkdı ablam daha yaşıyordu ölenceğiz dedi çık dedi kaç git dedi olmaz dedim sizi bırakmam dedim sonra yanan cama omuz attım kolum yandı.

Kolumdaki izi gösterdim ilk günkü gibi yanık iziydi.

-ablamı aldım ve çıkdık İkimizde kutrulmuşken o evden üç tane ceset çıkdı biricik ailemi öldürdüler o gün ben ve ablamda öldük aslında ama bedenlerimiz duruyordu.Sonra yetimhaneye Girik ablamı bir aile evlatlk edindi ablam o günden sonra çok değişti ailesi zengindi ve ona çok iyi bakıyorlardı beni ziyaret etmemeye başladı söylediğine göre ona acılarını hatırlatıyomuşum oysa ben ona bakınca mutlu anılarımı hatılıyordum.Ablam bir kaza geçirdi vehafızasını kaybetti ailesi bana onu göstermedi ve yurdışına hiç bilmediğim bir yere gittiler sonra bir haber geldi ablam intihar etmişti ailesi bana hafızasının geri geldiğini zaman benim öldüğümğ söylemişler oda dayanamamış ve intihar etmişti sonra bende dayanamadım bende denedim kendimi astım kendimi bıçakladı binadan atladım ama olmadı bir ay komaya girdim ama olmadı ben ölmeyi bile beceremedim.Sonra bir aile beni evlatlık edindi tamam dedim hayatın daha güzel olucak olmadı bana şiddet gösterdiler on üç yaşında evden attılar ve kendi ayaklarım üzerinde durmayı öğrendim ama birşey daha oldu o aile benim olmaya ruhumuda öldürdüler.Ve ben pes ettim çünkü bemim yarım tamamlanamadı ben yarım kaldım.
Ne demişeler"yarım kalmış insanlar yarınlarına inanmazlar ".
Böyle işte ben böyle öldüm nasıl beyendiniz mi aldınız mı cevabınızı e şimdi dimi benim sevgililerim vardı bana onlar çiçek aldı ulan ben hayatımda ilk çiçeğimi babamdan aldım lan bilemedim o çiçeğin ilk ve son olacağını bilemedim bakın yıllarca kızım dediğiniz kızınıza benzediğini düşündüğünüz kız, benim o değil mi oda hayatında böyle şeyler yaşamıştır.
-kızım bak bekleyin burada bir şey getirmeliyiz.
Koray bey elçnde bir kutuyla tekrar salona girdi.Kutuyu bana uzattı bir anhtar deliği vardı.
-bunu yıllar önce kapının önünde buldum sana ait olmalı.
Kolyemin anahtar kısmını deliğe soktum çevirdiğimde bir tık sesi geldi içini açıtım içinde fotoğraflar ve bir not vardı notu elime aldım.
...................
Kızım, kızımız,biriciğimiz,mirayımız nasılsın kızım babanı özledin mi kızım bak nasıl söyliyeceğmi bilmiyorum ama sen eğer bu kutuyu aldıysan zaten bizim senin öz ailen olmadığımızı öğrenmişsindir .
Bak kızım öz ailen çok yi insanlar aslında sana bunu söyleyecektim ama izin vermedin seni üzmek istemedik şimdi kızım ailene alış onları sev çünkü onlar bunu hak ediyor bize verdiğin gğlüşünğ onlarada ver tamamı kızım ve bilki seni herzaman seviceğiz ölsek bile hep senin yanındayız seni izliyor olacağız.