Yarım saatten beri soğuk sandalyenin üzerinde oturuyorum basen ağlıyorum bazende gülüyorum bu halime deli gibi hissediyorum polisler geçiyor bilgi vermiyorlar öylece bakıyorlar sonunda bir kapı daha açıldı ve gelen arasdi zorlanarak oturduğum yerden kalktım ve boyu uzuzn olduğu için başımı kaldirdim 'sen kendini ne sanıyorsun ya ben hayatımda 1 kere bile karakola gelmedim ilk gelişim seninle oluyor neden benimle ne alıp veremediğin var soylede ona göre bende yerimi belli edeyim daha okul başlayalı 1.5 ay oldu ben burdayım konuş soyle''derin istersen beni rahat kafayla dinle çünkü bu şekilde dinlersen anlamazsın gel bi çay içelim sonra rahatça konuşuruz ' ağır ağır başımı salladim deniz kenarindaki kafelerden birine geldik oturdum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ay ışığı
Romantizmilk kez onu bu kadar çaresiz görmüştüm 8 yıldan beri çok zor oldu. Ona acı çektirmek istemedim ama o elinden geleni yaptı beni terk edip gitti ilk değildi ikinciydi çok zor oldu onsuz kalmak... Bu hikayede geçenler tamamen hayal ürünüdür gerçek kişi...
