Do You Want Cake?

5; yeni oyun

3. Bölüm
Cedric

C

edric'ten

Dedem ile yemeğimi yedikten sonra izin alıp odama çıktım. Yatağıma oturup yeni okulumu düşünmeye başladım. Yeni okulumda isteğim üzerine revy ve arkadaşlarının okuluydu. Daha doğrusu çevresi. Revy ile kötü bir geçmişim vardı. Ve biraz farklı şeyler... Onu unutmak zordu. Bana yaptığı herşeyin intikamını peşin sıra alacaktım. Hüzün dolu geçen üç yılın acısını alacaktım ondan. Bütün hikaye şu şekilde başladı;

Revy ile çok iyi anlaşıyorduk. Her günümüz mükemmel geçiyordu. Sabah okul, okul çıkışı alışveriş, geceleri barlar. Kısacası birbirimizi ölümüne seviyor ve koruyorduk. Leahta bizimleydi. Fakat o zamanlar ikisi o kadarda yakın değildi. O gün annemlerle kavga edip sinirle evden çıkmıştım. Kavga sebebim ise bir kızı sevmemdi. Revyi sevmemdi. Annemlere bunun yanlış birşey olmadığını anlatmaya çalışıyordum, fakat anlamıyorlardı. Sinirle evden çıktığım gibi revynin her zaman olduğu yer altı barına gittim. O gece ona hislerimi açıklayacak, ve nasıl aşık olduğumu anlatacaktım.

Taki bara girdiğimde aldığım habere kadar. Annem ve babam peşimden gelmek için arabaya binmişler ve trafik kazası geçirmişlerdi... Ben şok ile bar kapısında kala kalmıştım. Hızlıca içerip girip revynin beni hastaneye bırakmasını isteyecektim fakat ikinci şoku yaşadım. Revy bir oğlanla işi pişiriyordu... Öfkeme hakim olamadım ve yanlarına gidip ikisini ayırdım. "Revy!"

"Ne yaptığını sanıyorsun sen cedric!"

"Ne-" yanında ki çocuk göz devirip gitmişti. "Sen ne yaptığını sanıyorsun cedric ha? Sana mesaj bile yazdım yer barına bu gece gelme diye! Gelip ilişkimi nasıl bozabilirsin!" Ağzım açık revye bakıyordum. İşin kötü tarafı alkolde kokmuyordu. Sarhoş değildi, her şeyi bilinçli söylüyordu. Gözlerim dolmaya başlayınca hızla çıktım. Revy arkamdan gelmeye bile yeltenmedi. Hızlıca bir taksi çevirip annem ve babamın yoğun bakımda kaldığı hastaneye gittim.

Gittim tabii ama çok geçti. Oraya vardığımda sadece ceset torbaları ile görmüştüm onları. Ailem bir hiç uğruna yok olmuşlardı. Hemde kavgalı gitmişlerdi... Buna sebep olan revyi ve şuan yanımda olmayan o serefsizde intikam yeminimi o zaman etmiştim! Onu seven, onun sevdiği kim varsa... Acı çekicekti. Ben ne zaman dur dersem bütün acıları o zaman biticekti. O benim ailemi elimden aldı. Duygularımı, maneviyatımı, herşeyimi!

Sinirle çığlık atarken darta çakımı sapladım. Eski anılar canımı yakıyordu. Tekrar gözlerim dolmuştu. Nasıl yapabilmişti bana bunu? Hiç mi vicdanı yoktu? Olayı öğrendiği günden sonra bir daha karşıma bile çıkmadı. Cesaretimi yoktu yoksa cidden uğraşmak mı istemedi? Kafamda ki milyon sorunun hiçbir tanesinin cevabı yoktu. Hepsini ya öğrenecektim. Yada öğretecek.

"Cedric?" Dedemin sesi ile kapıya doğru döndüm. "Buyur dedecim." Öldürerek boğazını temizledi. "Yarın yeni okula gidiceksin biliyorsun ama eğer istemezse-"

"Dedecim sorun etmeyi bırak. Bunu zaten kendim istedim." Gülümseyerek yanıma geldi ve saçlarımı okşadı. "Biliyorum yavrum fakat yinede gönlüm seni oraya tek göndermeye el vermiyor."

"Sorun değil dedecim kızın kocaman oldu hem ayrıca sadece iki yıl gidicem yaz tatillerine yuvama geri dönücem merak etme." Dedem beni annem ve babamın vefatından sonra hiç yanlız bırakmadı. Ailede ki tek kız çocuğu bendim. Bu yüzden ayrıcalıklarım tabii çok fazlaydı. İstediğim her şey yerine geliyordu. Buda intikamım için yeterli bir bütçeye sahip olduğumu gösteriyordu. Evet bazı şeyler ucuz değildi. Kalpte ucuz değildi ama kırarken gayette sakinlerdi. Bende aynı şekilde acımadan sakin kalacaktım onların kas katı kalplerinden kan akınca.

Dedem odadan çıktı. Bende yurt için eşyalarımı toplamaya koyuldum. Kıyafetler, tamam. Çoraplar ve iç giysiler, onlarda tamam. Son olarak bıçaklar ve zehirler? Onlarda tamam. Fazla intikamcı biri değildim, fakat revynin tek masum gözüktüğü suçluluk konusu buydu. Diğer yaptığı pislikleri saymak beni dahada üzüceği için uğraşmadım. Telefonuma gelen bildirim sesi ile valizimim fermuarini kapatıp yatağımın üstünde duran telefonuma uzandım.

Asana kişisinden bir yeni fotoğrafınız var.

Asana benim o okuldaki sağ kolumdu. Herşeyin en ince ayrıntısına kadar haberim vardı. Ruhum orda etim burdayd resmen. Fotoğrafa bakınca gözlerim kocaman açıldı. Bu o kız... Biz revy ile 9. Sınıfta iken revynin 8. Sınıfta ki koruduğu kız. Dudakları iç içe...

Asana
Bu biraz üzücü bir şey
Olabilir ama intikam ateşi
Daha üzücü olacak

Kafamı bu gibi seyelr
Atarak yorma asana.

Asana
Neden ki? Revynin sen
Yokken kimlerle ne yaptığını
Attım. Ayrıca o kız ilk zamanlardada
Sizin yanınızdaydı.

Ama ne olursa olsun beni
Seçti. Bunu sende biliyorsun

Asana
Bilmez olur muyum hiç. Ah
Ama şimdi de seni değil onu seçti?
Bunu nasıl göz arda ediceksin
Cedric?

İnan bana senin
Bu boş konuşmaların
Kimsenin yararına değil.

Asana
Sadece sana yardımcı
Oluyorum cedric hemen sinirlenme
Neticede intikam almak için
Onunda çok sevdiği birinin canını yakmalısın? Değil mi?

Kedi olalı bir fare
Tutabiliyorsun.

Asana
Her neyse ben gidiyorum
Gerisi sana kalmış sadece eğer
Revyden güzel bir intikam almak
İstiyorsan o kızı maffet. Ha eğer
Revyi tekrar kendine ait yapmak istiyorsan tekrar o kızı hallet.
O kız ortadan kalkmadı sürece revye
Hiçbir zarar veremeyeceksin.

(Görüldü)

***

Alarmim çalar çalmaz hızlıca kalktım. Kahvaltımı edip arabada beni bekleyen dedemin yanına gittim. Bavulları bagaja koyduk ve bende arka koltuğa geçtim. Çok heyecanlıydım, nefret etsem bile uzun zaman sonra sevdiğim kişiyi yeniden görme şansım olacaktı. Ve yeni sevgilisinide. Her neyse buna takılmamaya çalışıyorum. Son mutlu zamanlarını geçirsinler. Ben geldikten sonra günleri o kadarda güzel olmayacak.

Okula gelmemize bir kaç saat kalmıştı. O sırada minik sırt çantamı yokluyordum. Bir sürü kesici aletler vardı. Hepside şekil şekil ve renk renkti. Her birini deneyecektim. Nasıl bana yapıldı ise bende onlara yapacaktım. Okula geldiğimizde çok uzatmadan dedeme sarıldım. Bavulları alıp yurt odama geçtim. Odamda ki kişiler zaten belliydi. Asana ve Diana vardı. Dianayi cok sevmiyordum oda revye aşıktı. Fakat kirli işlerime yardım edecek bir gerizekalıda aynı zamanda.

Eşyalarımı dizerken asana içeri girdi. "Hoşgeldin" hızlıca sarılıp işime geri döndüm. "Ne o? Çok durgunsun."

"Buda sorumu asana."

"Ah anlıyorum. Her neyse hayatının aşkı bahçede yenisi ile birlikte oturuyor. Daha doğrusu yenisi onun kucağında ama-"

Sözünü bitirmesine fırsat vermeden camdan baktım. Cidden o kızın gideri vardı. Ama son zamanları olduğu için gülümsedim. "Bir kaç gün yerleşene kadar onlara dokunmayacam, mutlu vakitlerine zarar vermek istemem. Bundan sonra başları o kadarda güzel işlerde olmayacak. Asana kıkırdayarak yanıma geldi. "Sorahtan nefret ediyorum." Şaşkın ifademle ona baktım. "Senin ne gibi bir gerekçen var?"

"Sevdiğim çocuk onu seviyor."

Önüme dönüp tek bir cevap bile vermedim. Sorah denilen kız cidden çok güzeldi, kusursuz gibiydi onu anlamıştım fakat intikam ateşi için bu kadardan fazlasına ihtiyacı vardı. Hemen çekmeceme gidip en sevdiğim yeşil renkte ki çakıyı verdim. "Yakında lazım olacak. Ve sende bana lazımsın." Gülümseyerek baktı. "Seninle elbette her zaman." Camdan baktım son defa.

"Umarım yeni oyun hoşunuza gider."

3. Bölümün sonu...