Pain Of Broken Promises (Typographic Editing)

13

「 ✦Chapter 13✦ 」

"Hindi ba talaga kayo mag jowa ni Ian?" Jiselle is looking through her phone, she's wondering around and her wondered is already on Ian's Instagram account. She's stalking him. "I mean looked at this photo!"

Halos ingudngud ni Jiselle sa mukha ko yung picture naming dalawa ni Ian, nong intramurals namin! Ilang buwan na iyon! Almost end of the school year na tapos hindi pa s'ya nakakamove on sa mga iyan. Napatitig ako sa litrato na si Ate Hailey ang kumuha sa aming dalawa.

Nag-iisang litrato lang iyon na nasa social media n'ya na kaming dalawa ang mag kasama. His hand was placed on my waist, his other hand was holding his framed certificate of MVP award, wearing his jersey shirt and shorts with a gold medal on his neck, smiling and looking at me.

While I was wearing our jersey shirt, a simple black shorts, white sneakers, holding my certificate of best middle blocker of the game with a gold medal on my neck. I remembered my eyes was locked with his. His caption is 'My best player and my best middle blocker.' With a red heart at the end.

Yun ang kinaunahang picture ng mukha ko na nakabalandra sa kanyang social media account.

"No we're not in relationship," Tiningnan ko sa mata si Jiselle, nasa GYM kaming dalawa, tumambay.

"Eh ano kayo? Best friend premium?" Buang na pahayag ni Jiselle sa akin, I remain silent.

Tinatanong n'ya ako na hindi ko nga alam kong ano kaming dalawa, kong tinatanong n'ya ako ng ganyan nagtatanong din ako. Pareho lang kaming dalawa na nagtatanong kong anong meron sa aming dalawa ni Ian.

Wala na kaming klase pero pumupunta parin kami sa school for our daily attendance. Nag papractice na rin yung mga Grade Twelve o mga graduating student sa Senior High School, kasama na doon si Raiden na isang Valedictorian.

His hard work already paid off. Next school year magiging college students na s'ya. Dalawa na sila ni Ate Hailey, ako na lang mag isa naiwan sa senior high school. Pero kinakabahan ako sa darating na recognition day kasi uuwi si Papa and he said we wanted to meet Ian.

Yun daw talaga inuwi n'ya dito sa Pilipinas, dapat daw sa Birthday ko pa eh.

"Hindi naman siguro na ngangain ng buhay si Papa mo diba?"

Natatawa na kinakabahan, sinabi ko agad sa kanya when my father told me that he wanted to meet him. Nakita ko din ang kaba ni Ian sa kanyang mukha. Dala n'ya yung lunch box ko, papauwi na hinatid n'ya ako pero maglalakad kaming dalawa. Pero ihahatid ko din naman siya sa bahay n'ya dahil may pinapaayos s'ya sa motor n'ya.

"No, my father is a good man. Ang pinakaayaw nya is yung walang galang at respeto," Kahit naman ako ay ayuko sa walang galang at walang respeto na tao.

"Sana kasing kalmado lang ng Papa ni Raiden ang Papa mo," Narinig kong saad n'ya sa tabi ko.

Nagiging normal na sa lahat na lagi kaming magkasama ni Ian sa kong saan but we have our limitations to each other. Alam namin kong hanggang saan lang kami pwede, nararamdaman ko naman kong paano n'ya ako irespeto hindi lang ako pati mga kaibigan ko. Kong paano n'ya kami alagaan.

Now, I really understand kong bakit sila madali lang mahalin and deserved to be love. Hindi lang naman si Ian ang nakitaan ko, his friends also. Nakita ko kong gaano sila ka responsible sa buhay, kung ang iba ay wala ng paki-alam sa kinabukasan nila sila naman halos ialay nila ang buhay nila just for their future.

"But I will accept everything that your father might do and say," Ang drama naman ng lalakeng to.

Naniniwala ako kay Papa na wala s'yang gagawin kay Ian pero sasabihin, of course dyan ako maniniwala. May sasabihin at sasabihin si Papa at dyan ako natatakot because words are more hurtful that actions. Baka pagkatapos nilang mag-usap iwan ako ni Ian. Magtatampo talaga ako kay Papa kong ganon ang mangyayari.