18

135 5 0
                                    

Chapter 18

I was looking at his father, with a shocked face. Hawak-hawak ko si Ian pinipigilang lapitan ang kanyang ama na lasing, he's angry and ready to attack his father. I looked behind his father where I can see his mother and sister already crying while watching the father badmouthing his son.

I could tell it's his father because of the almost carbon copy of their features. Kanina pa nakatayo is Ian, still hissing in pain that he felt because of the punch he received from his father.

"Wala akong anak na kagaya mo," His father calmly stated but by listening to his voice he's really drunk. Does he know what he was saying in front of his son? "Itatak mo yan sa kukuti mo na wala akong anak na kagaya mo!"

"At wala akong ama na kagaya mo," Coldness of his voice can be heard as he tried to get out from my grip. "Sana pumasok din iyan sa utak mo na wala akong amang kagaya mo na halimaw pa sa halimaw, and you don’t deserve to be called a father"

Nagulat ako sa biglaang pagsagot ng lalake sa kanyang ama, this is not what I expected coming here, I expected better than this that he can rest to solve his problem but I guess this is the problem.

"Wala kang kwentang ama! Ano umuwi ka lang dito para maglasing at sumbatan ako? Saktan si Mama at takutin ng kapatid ko?!" He was about to attack his father again but I am here blocking him using my body. "Anong klaseng asawa at ama ka?!"

"Ian," I called his name. He shouldn't have answered his father like that! It's still his father!

Tiningnan ako ni Ian, ang malalamig n'yang mata ay lumamlam nang makita n'ya akong takot na tumingin sa kanya pero nawala agad iyon nang tumingin s'yang muli sa kanyang ama.

"Masaya ka ba sa ginagawa mo? Yung sinasaktan mo si Mama?! Masaya ka bang nakikitang nahihirapan ang asawa mo?" Malalim ang kanyang boses habang sumisigaw sa kanyang ama.

Malalaking mata akong tumingin sa ina ni Ian, I scan her body and there I saw another fresh bruise on her arms. So, she lied at that day when I saw a bruise on her arm, I understand why Ian's emotion changes when he saw the bruise of his mother. Naalala ko din ang araw na iyon dahil yun ang buwan na umuwi ang Papa nya mula sa ibang bansa.

"Anong klaseng asawa ka, ha!? Sana hindi ka na lang umuwi dito kong yan lang naman din ang gagawin mo lagi kung uuwi ka dito!" Ang galit sa kanyang mukha ay hindi mapapawi ng simpleng salita mula sa akin. "Lagi-lagi na lang kapag umuwi ka dito sa bahay lasing! Umaga, tanghali gabi! Lasing! at uuwi lang para lang may masabi? At masumbatan ako at saktan si mama!?"

"Anak tama na, Papa mo pa rin yan," Naiiyak na saad ng kanyang mama na hawak-hawak ang kanyang kapatid na grabe ang iyak.

Nanlisik ang mata ni Ian sa kanyang ama "He's not my father and he will never be. Hinding-hindi ko tatanggapin ang taong sumuka sa sarili n'yang anak, taong walang paki alam sa pamilya n'ya, taong walang inisip kung hindi ang sarili n'ya,"

"Ian, tama na," I pleaded but he heard nothing.

Mas lalong naiyak ang kanyang ina sa narinig n'ya mula sa kanyang anak. I looked at his father who's still standing but looking down, naririnig n'ya ba yung mga sinasabi ni Ian sa kanya? Parang hindi naman o talagang wala lang siyang pakialam and just looking down.

Ignoring the words of his son.

"Nagtatrabaho sa ibang bansa para may matulungan ang pamilya, para may maipangtawid gutom, para maging masagana ang buhay. Tinanggap ko ang mga rason na iyon dahil sino ba naman ako diba? anak LANG naman ako?" Bawat salitang lumalabas sa bibig ni Ian ay tumatagos pati sa akin. "Pero natulongan mo nga ba talaga kami? Natawid mo ba talaga kami sa gutom?"

Pain Of Broken Promises (Typographic Editing)Where stories live. Discover now