32

77 3 0
                                    

Chapter 32

"Sorry to wake you up, have you eaten?" Ginising ako ni Lucius at nagising ako sa bisig ni Ian na natutulog pa rin at mahigpit ang pagkakayakap sa akin.

"Kumain ako kanina," mahinang saad ko, hindi ako gumalaw sa pwesto naming dalawa ni Ian. Nakakahinga pa naman ako ng maayos.

"That's not enough, I prepared food for us," saad ni Lucius sa akin. I looked at him flatly and let him realize that I needed help.

Napahinga naman sya ng malalim nang napagtanto nito ang posisyon namin ngayon then he helped me, he successfully open Ian's arm that was being wrapped on my body. Inangat naman ni Jayden ang mukha ni Ian na nasa balikat ko.

Mabilis akong kumawala sa kanya at tumayo, tiningnan ko ang dalawa na maayos na pini pwesto ng maayos sa sofa ang lalaking tulog na tulog. Iwan ko kung humihinga pa yan but I think he's still alive,.alak lang naman ininom nya pwera na lang kung may lason na lagay.

"Kami na bahala sa kanya, kumain ka muna." Saad ni Lucius habang inaalalayan ang ulo ng lalake.

Tiningnan ko si Joshua na tahimik na nakaupo sa harap ng hapag kainan, he was waiting. Tahimik akong pumunta at umupo doon, he cleared his throat and drink a glass of water.

"Inuhaw ka ata bigla.." I commented, a smile playing on my lips, "Dry throat?"

Hindi sya nagsalita, he just looked away. He was quite, I smiled when I saw the bracelet he have on his right wrist. Kilala ko ang bracelet na iyan eh, kilala ko rin ang nagbigay n'yan sa kanya.

"You're still keeping it.." I said while staring at the bracelet he's wearing right now, I lifted my head and looked at him.

Hindi nya ito tinago, he proudly showed it. Tiningnan nya ang nasa pulsuhan nya at inayos nya pa ito.

"It's been years, still admiring her from afar?" Tanong ko sa kanya, ilang taon na ba ang lumipas?

"Mas gugustuhin ko pang tanawin sya sa malayo kaysa hagkan sya na iba naman ang gusto nya." Sagot ng lalake sa akin.

"Kontento ka na doon?" I coldy asked, hindi sya sumagot sa akin but just looking at him right now. I already got my answer.

Dumating naman yung dalawa at nagsimula kaming kumain ng tahimik. Nauna akong matapos sa kanila and I have a time to roam around my eyes. Habang naglilibot ko yung tingin ko I just realized that this is Ian's unit.

My eyes particularly landed on a teddy that was being placed inside the transparent box with a tulips bracelet and the a jersey, nakatupi ito ng maayos sa loob ng kahon. It was the raven jersey that I made for him, sa akin galing lahat ang nasa loob ng kahon.

Mukhang preniserve.

Tiningnan ko ang lalakeng mahimbing natutulog sa sofa, nagmumukhang maliit yung sofa sa kanya. I scan his body, my eyes stayed on his wrist because I saw a lot of line scars on it. I reached slowly reached his wrist.

I covered my mouth looking at the scars of cuts on his wrist. Wala naman to dati ah, Mahahaba pa ang iba, yung iba naman hindi masyadong klaro but when you look closely makikita mo talaga, yung iba naman malalim ang pagkahiwa at yung iba mukhang bago pa.

Hindi agad ako nakagalaw sa pwesto, kahit gumalaw na sya and face the other side. Why did he cut himself? Bakit kailangan gawin yun? Sobrang sakit na ba para gawin nya iyon sa sarili nya.

"May problema ba, Faith?" Tumingin ako sa likod to see Joshua he was checking me and his friend. "Something's bothering you? Mind telling us so that we can help you?"

"Since when, Ian started to cut himself?" Tanong ko sa kanya, nagpang abot ang kilay nya sa akin.

Wala to sa isip ko nagagawin nya sa kanyang sarili, mas maniniwala pa ako kung mag-aaway at magkakasakitan sila ng kanyang ama but to cut himself, ni hindi pumasok sa isip ko ang saktan nya ang sarili nya.

Pain Of Broken Promises (Typographic Editing)Where stories live. Discover now