Saga Rodu DarkSłużącaCzęść Pierwsza

Rozdział 33

Oddawali się sobie, gdy damy dworu pojawiły się po Cecylię, ale całkowicie ją to obeszło. Jej głośne jęki przyjemności niosły się bezwstydnie po korytarzach pałacu. Zaczerwieniona twarz z błyszczącymi oczami wpatrzona była jedynie w Kaisera. To on był całym jej światem, tylko przy nim i z nim chciała żyć.

- Pani! - docierały do nich krzyki z korytarza, szarpiących się z drzwiami kobiet - Król czeka! Jak możesz być tak bezwstydna i zabawiać się teraz z jakimś...

Kaiser otworzył drzwi tak niespodziewanie, że cała trójka wpadła do komnaty. Nie tego się spodziewały. Chciały ośmieszyć i skompromitować Cecylie, która miała odwagę się z nimi nie zgodzić. Oburzony ich podejrzeniami i tonem z jakim zwracały się do jego żony, miał ochotę wychłostać wszystkie trzy. One jednak podlegały bezpośrednio królowej, nie miał tu władzy.

- Czego tu chcecie?! - warknął łapiąc dłoń Cecylii.

- My....

- Yyyy... Król....

- Cóż.... - jąkały się jedna po drugiej.

Zadowolona Cecylia przyklękła przed nimi z uśmiechem i zarumienioną twarzą przyglądała im się. Była pewna, że życie w pałacu pełnym żmij i intryga jest trudne i to właśnie to życie zmusiło je do stania się takimi.

- Żal mi was. - powiedziała - Umrzecie tu samotne, pełne zazdrości i jadu.

Podniosła się i wyszła z Kaiserem z komnaty. Służba prowadziła ich w inną stroną pałacu, z której docierały do nich już odgłosy rozmów i muzyki. Dziewczyna zatrzymała się na chwilę, pełna obaw i strachu. Nie wiedziała jak powinna się zachować, co powiedzieć. Siedzieć cicho i zostawic tą sprawe Kaiserowi czy wręcz przeciwnie, bronić się jak tylko może.

Poczuła, że to najwyższy czas powiedziedziec Kaiserowi o diamencie. Nie będzie lepszej chwili, poza tym zaraz wejdą do środka, jak wyjaśni mu posiadanie tego przedmiotu. Na pierwszy rzut oka widać, że nie jest ludzką  robotą.

- Kaiser... - złapała jego rękaw - Muszę  powiedzieć ci o czymś ważnym...

- Porozmawiamy po kolacji. - obiecał patrząc na otwierające się ogromne wrota do sali tronowej.

- To ważne. - upierała się.

- Zostaw to mnie. - pogłaskał jej nadal rozgrzany policzek - Nie pozwolę cie zabić. Rozumiesz?

Miała lęk w oczach, rozumiał to. Ważyło się tu jej życie, a to wszystko z jego winy. Był odpowiedzialny za jej strach, dlatego musiał zrobić wszystko by go od niego uwolnić.

Zapowiedziano ich przybycie. Cała sala ludzi zamarła patrząc w ich stronę, wyglądało na to, że król nie omieszkał zdradzić sowim poddanym powodu  wizyty słynnego Kaisera Dark. Dlatego tak wielu ludzi zjawiło się w stolicy już kilka dni temu by być gotowi na egzekucje. Egzekucje były dosyć powszechnym procederem, jednak te wykonywane w stolicy, na dodatek z woli samego Króla, to rzadkość i wielkie widowisko.

- Generał Kaiser Nicolas Dark II! - Sama Cecylia była pod wrażeniem jego tytułu, który usłyszała pierwszy raz - Oraz jego małżonka! Cecylia Dark!

Ostatnie spojrzenie przed zejściem w tłum, pełne było wsparcia, którego tak bardzo potrzebowała dziewczyna. Ciepło jego dłoni wiele jej dawało, miała pewność, że nie jest w tym gnieździe sama. Ponownie zabrzmiała muzyka, choć nikt nie tańczył, bo każda para oczu była tu wpatrzona w nią.

Uniosła dumnie głowę, nie pozwalając im widzieć strachu. Przerażona była dla nich łatwym celem do zranienia i zdeptania z błotem. Miała ukochanego, więc miała wszystko. Zamierzała się trzymać tej myśli ipowrotu do domu.