Saga Rodu DarkSłużącaCzęść Pierwsza

Rozdział 34

To wyznanie było ostatnim czego spodziewała się tu dowiedzieć. Ta informacja dosłownie odebrała jej mowę. Gregor natomiast roześmiał się serdecznie, domyślając się, że Kaiser nigdy z własnej woli nie powiedziałby jej prawdy.

- Ale Georgia... 

- Jest moją siostrą rodzoną, Kaiser jest dzieckiem naszej macochy, dlatego nigdy nie łączyły nas więzy krwi, ale został księciem bo mój ojciec i jego matka, królowa wdowa sąsiedniwgo kraju została jego żoną. - wyjaśnił skołowanej dziewczynie.

- To... - szukała odpowiedniego słowa - Nie wiem co powiedzieć.

Zaśmiał się serdecznie widząc jej zagubienie w tym temacie.

- Królewskie małżeństwa to skomplikowany proceder. Z racji tego, że Kaiser miał objąć tron po matce mogłem dać mu księżniczkę tego kraju za żonę. 

- Dlaczego nie objął? - zapytała szybko.

- Baliśmy się, że nas zniszczy. - westchnął ciężko - To była decyzja jego matki.

- Czy ona żyje?

- Przykro mi. Była bardzo chorowita, od kiedy urodził się Kaiser. Zmarła kilka lat po ślubie z naszym ojcem. - wyjaśnił.

- Więc został sam... - oczy jej się zaszkliły - Bo reszta miała go za potwora? Czy zrobienie z niego demona do zabijania i wysłanie na wojnę było celowe? tak chcieliście się go pozbyć? Nieważne! Chce wiedzieć kiedy zamierzasz mnie zabić? 

- Słucham?

- Moje życie za życie Georgii. 

- To nie jest takie proste, Cecylio... - westchnął - Jest coś o czym...

- Wystarczy!

Zatrzymali się widząc Kaisera stojącego obok. Widział zdenerwowanie dziewczyny i nie mógł spokojnie na to patrzeć. Z oczami pełnymi łez wpadła w ramiona mężczyzny, chciała odejść, wrócić do domu i pójść spokojnie na targ po zakupy na obiad.

Otulona ramieniem Kaisera uspokoiła się nieco. 

- Czego chcesz Gregor? - zagrzmiał Kaiser przyciskając ją do siebie.

- Kaiser... Muszę z tobą porozmawiać w cztery oczy. Ta sytuacja za bardzo się skomplikowała.

Obaj ruszyli do wyjścia, bardzo chciała mu towarzyszyć, ale jeszcze bardziej nie chciała zostawać tu w towarzystwie tych wszystkich ludzi, a zwłaszcza królowej. Wygrzebała z gorsetu diament i pobiegła za nimi, ale strażniczy zagrodzili im drogę. Nie wiedziała co teraz ma zrobić, o czym będą rozmawiać i czy Kaiserowi nie stanie się krzywda. Błagała w duszy Demona o opiekę nad Kaiserem. Była pewna, że będzie jej teraz potrzebował.

Czekając na niego w towarzystwie tylu niesprzyjających jej ludzi miała wrażenie, że czas się zatrzymał, a Kaiser zniknął w czeluściach pałacu i nigdy do niej nie wróci. Pragnęła aby królowa przeniosła swoje zainteresowanie na kogoś innego, ale na próżno się modliła.

- Cecylio, dziecino! - zaświergotła słodko przywołując ją machnięciem ręki - Usiądź obok mnie z dala od tego zgiełku.

Z niechęcią i skrywanym strachem zbliżyła się do Królowej. Wolałaby ukryć się w jakiejś komnacie, ale skoro zainteresowała swoją osobą królową, mogła o tym zapomnieć.

- Czy ten diabeł nie przyciągnął cię tu przypadkiem siłą? - spytała ściszonym głosem.

Słysząc z jej ust to określenie, wszystko się w niej gotowało z wściekłości. 

- Mówisz Pani o moim mężu? - siliła się na łagodny spokojny ton, odniosła wrażenie, że królowa celowo stara się ją wyprowadzić z równowagi - Skądże. Jestem tu z własnej woli.