Without You

Chapter 3

Dan's Pov:

Daniel John Ford Padilla here.
Single and ready to mingle.
Hahaha. Joke lang.
I'm flyin' in the sky right now. Di. Joke lang.
Nasa private plane ako right now, ng Ford's Airline.
Yeah, we own the Ford's Airline in the entire universe.
Hahaha...

(A: hahaha... Tama ba grammar ko?)

Hoi author wag kang sumingit. Moment ko to.

(A: Edi wow!)

So ayun nga. Babalik ako ng Pilipinas after almost five years kong paninirahan sa States.
I have a big problem there so my parent send me back to Philippines.
Ewan ko ba, though I'm excited na pumunta sa Pilipinas parang merong hindi magandang mangyayari.
But I don't mind it.
I was so stubborn.

Hindi ako pumayag na sumakay kasama ang mga pasahero ng airplane papuntang Pilipinas. I made a deal with them na uuwi lang ako sa Pilipinas if nasa private plane ako so ayun na nga. Wala silang magawa eh.

"Sir, what do you want to drink?" Our private flight attendant says.

"Just give me anything." I told her.

She gave me a champaign. "Thank you!"

Hindi naman ako bossy unlike other rich people. Maayos naman ang manners ko kahit papano.

Dumiretso ako sa mansion namin pagdating namin sa airport. Sa sobrang pagod nakatulog ako agad.

Knock knock knock

"Daniel anak, gising ka na. Tanghali na. Hindi ka pa kumakain mula kagabi." I heard someone outside my room.

Maybe it was Yaya Myla. I told myself. Bumangon na ako then I open the door.

"Yaya! I miss you. Long time no see." I hugged yaya ng makita kong sya nga si yaya Myla.

"Namiss din kita hijo. Bitiwan mo na nga ako at hindi na ako makahinga sa sobrang higpit ng yakap mo." Angal ng matanda.

Natawa ako sa sinabi nya.
"Eh namiss kita ng sobra yaya eh." I told her then binitawan ko na rin sya. Baka ako pa makapatay kay yaya. Hindi pwede yun. Wala akong ibang kasama dito sa mansion na to'.

"Hindi ka pa rin nagbabago hijo. Kahit ilan taon kang nasa States walag nagbago sayo." Sabi ng matanda.

"Ganun talaga 'ya. Halina kayo. Samahan nyo na akong kumain. Wala akong kasabay." I told her.

"Dapat kasi nag-aasawa ka na hijo, ng may kasabay kang kumain." Sulsol ng matanda.

Natawa ako sa sinabi nya. "Hindi pa po kasi dumarating yung babaeng para sakin." Biro ko sa matanda which maybe totoo sa loob ko.

"Naku hijo. Kung alam mo lang. Matagal na sya dumating." Hindi ko masyadong naintindihan ang sinabi nya kasi parang bulong lang.

"Ano ho iyon?" Tanung ko.

"Naku, wala iyon hijo. Wag mo na akong pansinin, matanda na ang yaya mo." Anang matanda.

Pagdating namin sa dining nakahanda na ang pagkain. Sumabay na ring kumain sa akin si yaya. Hindi naman sya iba sa pamilya namin.

Buti na lang nandito sya sa Pilipinas. Kahit papano ay may kasama ako dito kasi lahat sila ay nasa States na nanirahan.

••••••••••••••••••••••••••••••••

A/N:

Huwow naman!!!