Multimedya: Ela
Düşüncelerimden sıyrılıp annem ve babamın odasına girdim. E doğal olarak ikisi de uyuyordu. Sessizce annemin başucuna ilerledim.
"Anne?" Yumuşak ve sakin bir şekilde seslendim. Duymamıştı. Tekrarladım.
"Anne?"
Gözlerini aralayarak bana baktı ve korkmuş bir şekilde "ne oldu hayatım?" Dedi.
"Tanımadığım biri pencereme not bırakmış" diyerek ona notu uzattım.
Hızlıca notu açtı ve okumaya başladı. Bir yandan gözlerini ovuşturuyordu. Gecenin karanlığında bile yüzünün şekilden şekile girdiğini görebiliyordum. Notu okumayı bitirince gözleri fal taşı misali açıldı.
"Cenk, uyan canım." Diyerek babamı uyandırmaya çalışıyordu. Her ne kadar babamı uyandırmak zor olsa da bir kaç seslenmeden sonra babam uyanmıştı.
"Ne oldu? Defne sen niye burdasın kızım?"
"Defne'nin camına bir not bırakmışlar." Diye atladı annem ve notu babama uzattı. Ben ise çoktan ışığı açmış, korku dolu gözlerle annem ve babamı izliyordum. Aslında olayı tam olarak bilmiyorlardı. Anlatmaya koyuldum.
"Aslında olay birinin telefonuma mesaj atmasıyla başladı. Ben otobüste biriyle tanışmıştım. Adı Koray. Arkadaş olduk ve telefon numaralarımızı verdik. Daha sonra da siz uyuduktan sonra 'ben Koray sen de Defne olmalısın değil mi? ' diye mesaj geldi. Ben de o sandım ve cevap yazdım. Daha sonraki mesajda da ' o zaman pencereni aç ' yazıyordu ve-" sözümü yarıda kesen babam oldu.
"Peki Koray olmadığını nereden biliyorsun?"
"Çünkü Koray'ı aradım. Ben arayana kadar uyduğunu söyledi."
"Hemen polisi aramamız lazım Cenk." Dedikten sonra annem telaşla yataktan kalktı ve telefonu aldı. Tam arayacakken babam hızla telefonu annemin elinden aldı ve polisi aradı.
Annem ve ben korku içinde beklerken babam telefonu kapattı ve 'bir daha böyle bir mesaj gelirse onları aramamız gerektiğini ' söyledi. Hepimiz biraz da olsa sakinleşmeyi başarmıştık.
Odama gidecekken babam beni durdurdu ve " sen annenle yat, ben senin odanada yatarım" dedi. Benim de işime gelirdi. İtiraz etmeden annemin yanına yattım.
"Ben bahçeye bakacağım. Siz uyuyun." Dedi babam ve ardından odadan çıktı. Ardından kafamı yastığa koyup uyumaya çalıştım. Bir süre yatakta döndükten sonra uyuyamayacağımı anladım ve yataktan doğruldum. Saat 04:09. Saati görünce yatağa yatıp tekrar gözlerimi kapadım. Uzun bir süre geçtikten sonra uykusuzluğa yenik düşmüştüm bile...
●●●
Yaşasın bugün okula gitmiyorum. Yani biraz daha uyuyabilirim.
"Defnee!"
Of anne! Biraz daha uyuyacaktım alttarafı. Uzun bir gerinme ve esneme sürecinden sonra kendime geldim ve annemin yanına gittim.
"Ekmek kalmamış gidip alır mısın?"
"Anne biraz daha uyusam." Hala uykunun etkisi altında olmalıyım. Anneme itiraz ettiğime göre...
"Saat 15:03 Defne." Dedi sinirle.
"Tamam, giderim sen kızma da..." tavırlı bir şekilde söylemiştim.
"Bir de tavır yapıyor ! Hadi çok oyalanma da git fırına."
"Para?" Dedim avcumu açarak.
Yatak odasına gidip para getirdi ve bana verdi. Ben de altıma düzgün bir eşofman geçirerek evden çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİMSİN (askıda)
Roman pour AdolescentsLise... Sizce de yeni bir başlangıç değil mi? En azından Defne için öyleydi. Her şey onun için yeni başlamıştı. Hayatı yeni yeni kavrayan Defne, kararlarını vermeye zorlanırken ona kim destek verecek? En iyi arkadaşı? Ya da hiç tanımadığı biri mi de...