"Tamam yardım edeceğim ama anlatman lazım değil mi kuzum? Hadi anlat."
"Şimdi anlatacağım ama sakin ol. Aslında olmayabilirsin. Ama cidden çok kötü bi durum ve ben stresten ölmek üzereyim." Beni yatağa çekerek oturttu. Daha sonra da yanıma oturdu.
Cidden endişelenmeye başlamıştım. Ne olabilir ki bu kadar ciddi olan?
Boğazını temizledikten sonra yerinde kıpırdandı.
"Ben..." dedi ve elleriyle oynamaya başladı.
"Senin sarhoş olduğun gece..."
"Artık söyleyecek misin Ela?!"
"Ya tamam üstüme gelme. Kolay bir şey değil."
"Peki anlat hadi."
"Ben de Koray da sarhoş olmuştu ve..."
O an başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü işte. Nasıl yaa? Yoksa düşündüğüm şey mi?!
"Evet anlat?" Dedim heyecanımı belli etmeyerek.
"Koray'la birlikte olduk."
İşte o an "neeee!?" Diye bağırmamak için kendimi zor tuttum. Çünkü böyle bir tepki verirsem daha çok strese giredi. O yüzden biraz daha sakin karşıladım.
"Nasıl yani? Namus gitti mi şimdi ağağağaaa?!" Diye bağırdım işi şakaya vurarak.
"Hayır hayır o kadar da değil."
Ohh... Ama olsun... YİNE DEE!!
"Tamam. Şimdi sakin olalım."
Ya tamam sakin değilim ama olmaya çalışıyorum -başaramadı-
"Nasıl amaa?!"
"Annene söylemiyeceksin değil mi?"
"Ay yok bi de söyleyeyim. Kendimden utanıyorum zaten."
"Koray da zaten isteyerek yapmadı."
"Evet."
"E o zaman sorun yok ki!"
"Nasıl yok? Ben ilk defa böyle bir şey yapıyorum Defne kendine gel!"
"Ya ama olsun kanka. Bence siz çıkmaya başlayın. Böylece bir sorun kalmaz."
"Şey... Aslında biz zaten." Dedi ve kıpırdandı.
Ya ama bu da mı saklanır arkadaş be öh yani!
"Siz çıkıyorsunuz anladım." Diye araya girdim.
"Evet." Dedi mahçup olmuş bir şekilde.
"Neyse konu bu değil. Bir dakika bir dakika...E o zaman daha iyi! Çıkıyorsunuz zaten. Annene söyle de ki işimiz ciddi. O zaman annen de baban da kızmaz."
"Aaaa dimi ya! Bak işte bi anlık stresten neler oluyor..." dedi başını tutarak.
"Bak bunun için diyorum ilk önce sakin ol diye." Dedim ardından da bir piç sımayl attım. Ama bunu diyen ben, az önce panikatak geçiriyordum...
"Ayy sağol kanka ya sen olmasan..."
"Biliyorum, biliyorum... Bi bok yapamazdın. Söylemene gerek yok." Dedim ve sarılmaya başladık. Huyum kurusun biraz egoistimdir.
"Allah'ım! Niye bu kadar egoistsin acaba?"
"Aaa gezi! Aaaaa! Eyvah yandık!" Diye yerimden hopladım.
"Hiiii geziiii!!"
"Yaaa geziiii!"
"Ne yapacağız?!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİMSİN (askıda)
Fiksi RemajaLise... Sizce de yeni bir başlangıç değil mi? En azından Defne için öyleydi. Her şey onun için yeni başlamıştı. Hayatı yeni yeni kavrayan Defne, kararlarını vermeye zorlanırken ona kim destek verecek? En iyi arkadaşı? Ya da hiç tanımadığı biri mi de...