BENİMSİN (askıda)

•4•

Multimedya: Melis

Ertesi sabah okula gittiğimde ilk işim Ela'yı bulmak oldu. Çünkü bütün olanları anlatmaya karar vermiştim. İçimde tutman imkansızdı. Kolundan çekiştirmeye başlayarak konuştum.

"Ela, Berk bana aşık." Dedim heyecanımı belirtmemeye çalışarak. -Ne kadar başarılı oldum bilemiyorum-

"Pesss kızım! Okula geldiğin ilk günde koskoca Berk Sancak'ı düşürdün!! İnanılmaz! Haydi anlat bakalım neler oldu?"

"Bir dakika... Sen Berk'i nerden tanıyorsun?"

"Ay Defne! Herhalde tanıyorum. Kim tanımıyor ki?Okulun popüler çocuğu o."

"Aaa! Demek ondan böyle bi havalar bir havalar!"
Bir anda yükselmiştim.

"Aynen."

"Neyse anlatıyorum Dün okul çıkışı bir Avm' ye gittik sohbet muhabbet falan, sonra bana oyuncak ayı aldı ama çok tatlı. Her neyse boşver ayıyı. Sonradan ona gitmek istediğimi söyledim. İlk günden çok vakit ayırmak istemedim. O da 'Bana gidelim, film izleriz' dedi..."

"Sen de salak gibi anlamadın ve gittin." Diyerek lafımı kesti.

"Ya dalga geçmenin sırası mı şimdi?" Dedim ve onu susturdum.

"Pardon." Deyip tekrar beni dinlemeye koyuldu.

"Hem bana sürekli iltifat falan ediyordu. Biraz çakmıştım ama çakmamış gibi yaptım anlarsın ya."

"Sen de bir meyilliymişsin zaten de, ben hala evine nasıl gittiğinin şokundayım..."

"Ya bi dinle. İşte daha sonra evine gittik ve film izlerken bacağıma elini koydu sonra yana kaydım. Bi kere daha yapınca 'ben gideyim' diyerek kalktım. 'Beni diğer kızlar gibi sandın diyerek ağzının payını verdim epey de bağırdım. Ama gel gör ki tam kapıyı açacakken beni kolumdan tutup kendine çekti. Kanka o an bir hoşuma gitmedi değil ama cidden belli etmedim her neyse ve tam beni öpecek derken sarıldık hem de baya uzun bir süre. Aslında o sarıldı. Karşılık vermedim. Ve son olarak yapacağını yapıp dudağımdan öptü ama 1 saniye falan. Panikleme hemen. Bir de sonra 'senden uzaklaşmak istemiyorum' gibisinden bir şeyler dedi ve özür diledi. Sonra işte beni biliyorsun. Bir anda yumuşadım ve sarıldım. Ha bir de bu yetmez gibi 'ben de senden uzaklaşmak istemiyorum' deyiverdim. Sonra o kadar pişman oldum ki toplamaya çalıştım. Bu şekilde olmaz vesaire dedim. En sonunda da evden çıkmayı başardım. Ama bahçede ağladım baya. Çok sıkmıştım kendimi. Ağlamam bitince de taksiye binip eve geldim işte... Ve bir daha nasıl samimi olabilirim bilmiyorum."

Ela ağzı açık bir şekilde bana bakıyordu.

"Yuh Defne! Hala samimi olma derdindesin! Neyse due şimdi sırası değil, annene veya babana söyleyecek misin bunları?"

"Çok küçük bir ihtimal."

"Ben olsam söylerdim." Dedi ve gözlerini devirdi. Bu harekete oldum olası sinir olmuşumdur.

"Ama ben sen değilim Ela." Diye çıkıştım. Neden böyle yaptığımı bilmiyordum. Olayı baştan anlatmak beni germişti sanırım.

"Tamam, kızma hemen." Dedi gözlerini yere kilitleyerek.

"Kanka çok korkuyorum... Ve kusura bakma nasıl bir ruh halindeyim ben bile bilmiyorum..."

"Neden korkuyorsun?" Diye böldü.

"Kendini benim yerime koyarsan biraz anlarsın!" Al işte yine...

"Tamam anladım sen çok gerilmişsin ve kendini kasmışsın ama çok da büyütme kanka bir süre sonra unutur zaten."