Malevolent |Tom Riddle

4|gerçeklerden kaçanlar

(Bu bölüm; şiddet, manipülasyon, intihar düşünceleri ve kendine zarar verme, içeriyor.)

Lord, planlarını uygulamak için önüne çıkan tüm engelleri yok etmeye hazırdı.

─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───

Gözlerimi açtığımda, Lord başucumdaki küçük koltukta sessizce kitabını okuyordu. Uyandığımı gördüğünde, kitabını bırakıp, beni kolları arasına aldı.

"İyi misin?" diye sordu merakla. "Hizmetli uykunda sayıkladığını söyledi."

"Kabus gördüm." dedim sessizce. "Bana ne oldu?"

Bildiğine emindim.. neden bana söylemiyordu bilmiyordum..

"Önemli değil tatlım.. şimdi oldukça iyisin.. Bir daha, öyle bir şey olmayacağından, emin olabilirsin."

Yalan söylediğini bilsem de üstelemedim. Eminim zamanı geldiğinde öğrenecektim.

"Ne gördün?" diye fısıldadı. Anlamayarak ona baktım. "Rüyanda.." diye tekrarladı. "Ne gördün?"

"Küçüklüğüme ait bir anıydı." ona anlatma gereği duymadım. En azından bana acıyor olmasını istemiyordum. Bu bir şekilde beni daha çok rahatlatıyordu.

Yatağın yanındaki, ufak çekmeceli dolabın üzerinde duran bir kase çileğe bakakaldım. Anılarımın hepsini nasıl görebilirdi? Bu akıl dışıydı, zihnimi kontrol edemiyordum.

Çilek dolu kaseyi bana uzattı. O günden sonra, bir daha çilek yememiştim. "İstemiyorum." dedim.

"Korkma.." dedi, beni sakinleştirmeyi çalışarak. "Anılarına girmedim.. hizmetli 'çilek' diye sayıkladığını söyledi.. canının istediğini düşündüm."

Gözlerim, istemsizce dolduğunda beni bu şekilde görmemesini istedim. Çileklerden birini alıp yedim.. pekala düşündüğüm kadar zor değildi.. belkide ben abartıyordum. O gün son kez Bellatrix o çilekleri ezdiğinde tüm hayatım sona ermiş gibi hissetmiştim.

"Sorun ne küçüğüm?"

Sesi, dalıp gittiğim anılarımdan, beni gerçekliğe döndürdüğünde kollarımı sıkıca ona sardım. "Teşekkür ederim.." dedim.

Nazikçe boynuma kondurduğu öpücükler ile huylandım.

ve onun kollarında sonsuz huzura erdiğimi hissettim...

─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───

Yatakta uzanıp, tavandaki, sadece dikkatli baktığınızda gördüğünüz, yıldıza benzeyen simgeleri izliyordum.

Kafamdaki ses kurnazca, 'öldür kendini' diyordu. Bu bana ait bir düşünce değildi. Ben kendimi öldürmezdim. Düşüncelerimi bastırmaya çalıştım, kendimden kaçmak istedim.

Asılı duran bordo elbiseye baktım. Benim için bir davet düzenlemişti. Aslında gizliden gizliye bir 'nişan' gibi olduğunu söylemişti. Bellatrix, Narcissa, annem ve babamda orada olacaktı. Keşke Andromeda'da gelebilse diye düşündüm. Bu imkansızdı..

Beni düşüncelerimden sıyıran, ansızın odaya giren kişi oldu. Hızla yattığım yerden dogruldum ve üzerimdeki kısa ve pembe renkte olan geceliği düzeltmeye çalıştım.

Gözlerini yavaşça vücudumda gezdirdi.
Ardından göz göze geldiğimizde utançla başımı yere eğdim..

Bana doğru bir adım attı, çenemi kavradı ve usulca dudaklarımızı buluşturdu. Kollarımı, boynuna sardım. Eli, yavaşça belimden kalçama doğru indi. Ardından geceliğin açıkta bıraktığı bacaklarımdan, geceliğin içine doğru..

Soğuk parmakları, çıplak uyluğuma değerken istemsizce titredim. Beni yatağa doğru itelediğinde, dudakları bu sefer boynumu buldu.

Bunun bir ön sevişme olduğunu anlamam uzun sürmedi. Bir gün olacağını biliyordum fakat bu kadar hızlı olacağını düşünmemiştim. Annem,  beni sıkıca tembihlemişti. İtaatkar olmamı söylemişti.

Hareketlerine uyum sağlamaya çalıştım.

Hafifçe geri çekildiğinde, tek bir hamle ile üzerimdeki gecelikten kurtuldu. Vücudumdaki tüm kanın yüzüme hücum ettiğini hissettim.

Gözlerimi kapattım ve kendimi ona bıraktım..