YASAK MEYVE.

7. bölüm.

Dışarıda koskoca
bir dünya vardı yürüdüm,
Kendimi aradım içinde.

Yoktum.

Keyifli okumalar. 🌹

Başımı güğsüne koymuş bir şekilde
nefes nefese kalmıştım. Çenemi tutarak başımı güğsünden yavaş bir şekilde kaldırıp yüzüme bakarak "tamam sakin olun Bir şey yok.siz burada bekleyin ben etrafa bakıp gelicem tamamı."diyerek beni ikna etmeye çalıştı.
Hiç bir şey demeden başımı salladım.aslında oda endişeli görünüyordu.yavaşca ayağa kalktı. Penceredeki fılaşı açık telefonu aldı diz çökerek bana uzattı gözlerime bakarak "telefon sizde kalsın ben gelene kadar korkma tamamı."diyerek belindeki silahı eline alarak bana baktı."beni burada bekle sakın peşimden gelme."diyerek yavaş adımlarla salondan dışarıya çıktı.

Arkasından bakıtım korkudan eleri'm tir tir titriyordu.o salondan çıkınca hemen ayağa kalktım. Ne yapacağımı bilmiyordum korkmamaya çalışıyordum ama.kafamda bir sürü şey vardı kendime engel olamıyordum ya babamsa diye içimden geçiriyordum.

bir müddet sonra kapı açıldı.kapı açılır açılmaz salonun köşesine çekilerek telefonun ışığını kapıya doğru çevirdim.gelen serhat komutandı. Hemen ona endişeli bir şekilde bakarak "kimdi?" Diye sordum.
"Endişelenecek bir şey yok Zeynep hanım.çatı katından kedi sesi geliyordu herhalde kedidir girmiş etrafa bakıtım bir şey yoktu."diyerek yanıma doğru yürüdü.

Yanımda durarak durgun bir şekilde yüzüme baktı.birşey diyecek gibiydi. bende çekingen bir şekilde ona baktım. bana bakmaya devam ediyordu.bakıtım suskun bir şekilde bana bakıyor.bende hafif bir şekilde başımı yana doğru çevirdim."Zeynep hanım eyer sizde isterseniz ben bu gece burada bekleyeceğim.siz uyuyana kadar siz uyuduktan sonra gidecem yarın sabah saat 9.00'da uçağım var." dedi. Kafamı kaldırıp ona baktım."şey siz bilirsiniz yani evet kalabilirsiniz."çekingen bir şekilde dedim.telefonu elimden alarak salondaki ikili mindere doğru yürüyerek orada oturdu.

Bende salonun köşesine çekilerek oturdum.kafasın bana doğru çevirerek "Zeynep hanım siz odaya geçin yatın ben buradayım korkacak bir şey yok"diyerek ikili minderde sağa tarafına doğru uzandı.
mırıldar bir sesle "tamam" dedim.

odalar karanlıktı ve yan odada el feneri vardı. ama karanlık olduğu için oraya da gitmekten korkardım.bir müddet salonun köşesinde oturmuş bir şekilde bekledim.daha sonra yavaş bir şekilde ayağa kalktım annemin odasına doğru yürümeye başladım. Her yer çok karanlıktı.
Odanın kapısını yavaş bir şekilde açtım kapıyı açar açmaz yine çatıdan hafif patırtı sesi geldi. genelde hiç patırtı sesi gelmezdi daha önce çatıdan.
Bu yüzden çok korkuyordum.

Korkmuş bir şekilde kafamı Serhat komutana çevirdim. Yavaş adımlarla yanına yürümeye başladım. Dizlerimin üzerinde oturarak çekingen bir şekilde "şey telefonunuzun ışığını açar mısınız."kısık sesle dedim.arkasına dönük bir şekilde uzanmıştı. Hiç sesini çıkartmadı tekrardan kısık bir sesle "şey telefonunuzu ışığını açar mısınız?" Yine bir şey demedi.başımı omuzlarının üzerinden uzatarak yüzüne baktım gözlerini kapatmış bir şekilde uyumuştu.uyuduğunu görünce korkum daha da artmaya başlamıştı.uyandırmakta istemedim.benim yüzümden evinede gitmedi zaten.daha fazla onu rahatsız etmek istemedim.kafamı ondan çevirip tüm cesaretimi toplayıp odaya doğru yürüdüm.

Kapının yanında durdum ve kapıyı açıp içeri girdim. korkudan kalbim çıkacak gibiydi. köşede duran çekmeceye doğru hızla yürüdüm. ortadaki çekmeceyi aceleci bir şekilde açtım.içindeki el fenerini çıkardım.hızlı bir şekilde ışığı açtım. arkama dönüp odanın içine bakıtım. odada bir şey yoktu.oda aydınlandı ve birazda olsa korkum geçti.