ÖLÜM GEÇİDİ [MinSung] -BEKLEMEDE-

0.6

İlahi Bakış Açısı;

" ÖLMEK İÇİN ÇOK GENCİM, JİSUNG BİRŞEYLER YAP! "

Korkudan ele ele tutuştuklarını bile fark etmeyen ikili iyice duvarın dibine sinmişti.

Aralarında çokta fazla mesafeleri olmayan ölü topluluğu ise yavaş yavaş onlara yaklaşıyordu. İçinde bulundukları bu durum cidden gerilim filmlerinden bir kesit gibiydi.

" ORADAN BAKINCA NEYE BENZİYORUM ACABA!? "

" EĞİLİN! "

İkili duydukları sese oldukça şaşırmış ama buna rağmen anında tepki göstererek eğilmiştiler. Bu sırada önlerindekiler de tek tek vurulmaya başlanmıştı bile.

Anlaşılan yardım geç de olsa gelmişti.
Arkalarından gelen kurşunlar tedirginlik yaratsa da yapacak birşey yoktu sonuçta.
İşin ucunda kurtulmak vardı.

Aradan geçen dakikaların ardından yanlarına gelen araca bindiler. Sanki anlaşmalı gibi hiç konuşmayan ikili karargaha kadar da bu ölüm sessizliğini korudu.

Arabadan indikleri gibi yine hiç konuşmadan kendi ekipleri(?) ve komutanlarıyla toplanma alanı olarak kodladıkları odaya ilerlediler.

Jisung içeriye önden girerken resmen kapıya tekme atmıştı. Öfkesi büyüktü ve yavaş yavaş açığa çıkmaya başlamıştı.

İçeride, onlarla birlikte eğitilen Felix, Jeongin ve Changbin üçlüsü vardı.

Kapının normaline kıyasla daha gürültülü bir şekilde açılması fazlaca dikkat çekmişti zaten.

İçeridekiler kafasını kaldırıp kapıya bakınca yüzlerini bir şaşkınlık kaplamıştı.

" Vay canına çoktan öldüğünüzü düşünüyordum. "

Changbin'in patavatsız halini kimse umursamamıştı. Daha doğrusu aradan geçen iki buçuk hafta onun bu hallerini umursamamaları gerektiğini fazlasıyla göstermişti.

Felix şoku ikinci atlatan kişi olarak hızla ayağa fırladı. Önce Jisung'a daha sonra ise Hyunjin'in boynuna atlamıştı genç oğlan.

" Size birşey oldu diye çok korktum! "

Beşlinin geldiklerinden beri aşırı büyük bağlar kurduğu söylenemezdi. Ancak hepsinin kaderi neredeyse aynı olduğundan birbirlerine karşı daha ılımlı davrandıkları doğruydu.

Ama bu kadar yakınlık ilk defa gerçekleşiyordu tabi..

" Birşeyiniz yok değil mi? "

Felix bunları söylerken Hyunjin'in bileklerinden tutup üstüne göz gezdirmişti.

Hyunjin'in yutkunduğunu fark eden Jeongin, bu komik durumu değerlendirmek istemişti. Ama ortam zaten gergin olduğu için kimsenin duyamıyacağını düşündüğü bir şekilde mırıldanmıştı sadece.

" Sakin ol jr Hyun.. sakin ol oğlum... "

O kimse duymadı sanarken aslında odada bulunan herkes onu duymuştu.

Felix kıpkırmızı olmuş bir şekilde geri çekilirken, Changbin kahkaha atıp yumruğunu Jeongin'e uzattı.

Şimdi gülme sırası Hyunjin'indi.
Çünkü Jeongin, yumruğunu kaldırıp karşısındaki yumrukla tokuşturduktan sonra başını hemen başka bir tarafa çevirmişti. Yani utandığı fazlasıyla belli olmuştu.

İçini saran heyecanı kimsenin fark etmesini istememiyordu, ama maalesef kaçışı boşunaydı.

" Sakin ol jr Jeong, sakin ol oğlum! "