ÖLÜM GEÇİDİ [MinSung] -BEKLEMEDE-

1.0

İlahi Bakış Açısı;

Yeonjun, evine aldığı grubu salonda bırakıp kapıyı kilitlemek için girişe geri döndü.

Neyseki herhangi bir problem yoktu, etraf temizdi yani. Kapıyı kilitleyerek eline tekrar silahını aldı ve salona girdi.

" Otursanıza. "

Ayakta bekleyen grup oturmayı akıl edememiş değildi elbette. Ama koltuklarda hayvanlar vardı..

Yeonjun, bunu fark edince ufak bir ıslık çaldı. Onun çıkardığı sesle kediler koltuktan inip farklı köşelere dağıldı.

" Oturun hadi..! "

Yeonjun sabırsız bir şekilde konuşmuştu.

Diğerler üçlü koltuklara dağılınca Minho tekli olan koltuklardan birine oturdu. Onun hemen ardından da diğer tekli koltuğa ev sahibi kuruldu.

" Ne için burada olduğunuzu anlatmayacak mısınız? "

Genç oğlan konuşunca Chan ona cevap verdi.

" Önemli bir görev için buradayız, birilerine ulaşmak için. Yarın yola çıkarız zaten. "

" Eski Bilimsel Merkeze mi!? "

Chan, başını olumlu anlamda sallayınca Yeonjun hızla ayağa kalkmıştı.

" Olmaz! "

" Ne? "

" Yarın gidemezsiniz. "

Herkes anlamaz gözlerle Yeonjun'a bakıyordu. Bir anda böyle konuşması anlamsızdı.

" İyide neden? "

Yeonjun, soruyu soran Jisung'a dönüp derin bir nefes aldı.

" Şuan gitmeniz doğru değil, çok kalabalık olurlar. Bu kadar kişi onları aşmanız imkansız! "

" İyide hep aynı olmuyor mu? "

" Hayır.. haftada en az bir kere çıkış kapısının yakınlarına giderler yani ortalık sakin olur. "

Chan ve Minho göz göze gelmişti. Böyle bir durumda fazla kalabalık iyi olmazdı, ama işi daha geç yapmak da problemdi.

Minho'nun gözleri yerinde huzursuzlukla oturan beşliyi buldu. İçlerini kaplayan korku yeterince belli oluyordu.

Onları bu halde oraya götüremezlerdi, korku her şeyin bir anda raydan çıkmasına sebep olabilirdi.

" Ne zaman gitmemiz lazım? "

Hyunjin'in sorusuyla Yeonjun küçük bir hesaplama yapıp konuştu.

" İki gün sonra. "

Chan, Minho'ya dönüp kafasını sallamıştı. İki gün fazlaydı ama yapacak birşey yoktu.

Minho bunun üzerine kedilerden birini kucağına alıp seven Yeonjun'a döndü.

" Tamam, iki gün oraya gitmeyiz ama boş da duramayız. "

" Böyle bir tepkinin geliceğini biliyordum zaten, sizin biraz sayınız artmalı. Yarın bunun için sizi bir yere götürüceğim. "

" Teşekkür mü etmeliyiz? "

Jisung anlamsız bir şekilde konuşmuştu. Kafasının fena halde karıştığı belli oluyordu.

Yeonjun bunun üstüne gülüp ayağa kalktı.

" Teşekkür yerine bana yardım etmeye ne dersin? "

Jisung konuşmadan ayağa kalkmış ve Yeonjun'un peşinden ilerlemişti, tabi arkasından Minho'nun da gelmesini beklemiyordu ama..