Luna Piena

9

Not: Bölüm itibariyle olaylar üçüncül tekil bakış açısıyla anlatılacak, iyi okumalar!

Luhan sıkıntıyla yatağının üstüne dağıttığı kâğıt ve kitapların arasına gömüldü. Sunumuna sadece iki gün kalmıştı. Büyük bir kısım için hazırdı ama halledemediği son bir kısım vardı. Hazırlığının ilk aşamasından beri Kyungsoo ona yardım etmişti. Bugün yine ona ihtiyacı vardı ama bunu ona söyleyemezdi. Çünkü Kyungsoo sekiz gündür ona yardım etmek için sevgilisiyle olan buluşmasını erteleyip bugüne bırakmıştı.

Belki Kris'ten yardım alabilirdi. Sağına soluna bakınıp telefonunu bulduktan sonra Kris'i aradı.

"Kris?"

"Sevgilim?"

"Ne yapıyorsun?"

"Yetiştirmem gereken bir dosya var onun üzerinde çalışıyorum. Sen ne yapıyorsun, sunumun ne durumda?"

"Ben de seni onun için aramıştım. Yardımına ihtiyacım vardı ama anladığım kadarıyla sen de yardım edemeyecek kadar meşgulsün."

Luhan hattın diğer ucunda Kris'in üzgünce nefes aldığını duydu. "Biliyorsun, sana yardım etmek isterdim. Ama şu durumda yemek yiyecek vaktim bile yok sevgilim. Bir arkadaşın yardım ediyordu. Tekrar ondan yardım isteyebilir misin?"

"Biliyorum, zaten yardım etmek istesen de bu durumundayken yardımını kabul etmezdim. Kyungsoo'ya gelirsek o da bugün bana yardım edemeyecek kadar yoğun."

Luhan saçlarını dağıtıp yataktan indi. Yatağın üzerindekilere bakarak pencereye doğru ilerledi.

"Aklıma bir fikir geldi. Sehun'a ne dersin? Eğer onu ararsan yardım etmeyi kabul edebilir."

Luhan, Sehun ismini duyunca yutkundu. Kalbi yine son birkaç günde Sehun'un adını duyduğunda çarptığı gibi çarpmaya başlamıştı.

"Olabilir." dedi sessizce.

"Mutlaka Sehun'u ara. Seni seviyorum."

Kapanan telefona bakıp kararsızlıkla düşündü. Sehun'u aramaktan başka çaresi yoktu. Kris kadar Sehun'un da sunum hazırlamakta iyi olduğunu düşünüyordu. İşleri gereği birçok toplantıda kendilerine hazırladıkları sunumlar eşlik ediyordu. Sehun kendisine kesinlikle yardımcı olabilirdi.

Sehun'un adını rehberde bulup aradıktan sonra çalarken açılmasını bekledi.

+Merhaba.

-Luhan! Merhaba.

+Yardımına ihtiyacım var Sehun.

Luhan uzatmadan söyleyince Sehun'un kısa bir şekilde güldüğünü işitmiş sonrada ciddiyetle sormasını dinlemişti.

-Ne konuda, nasıl bir yardım?

Luhan kısaca özet geçtikten sonra hattın diğer ucundaki Sehun önündeki yığınla duran işlere baktı. Sonra sandalyesinden kalkıp kapıya yöneldi. Luhan'ın yardıma ihtiyacı vardı ve şu an ona yardım etmeliydi. Luhan'a evinin yakınlarındaki bir kütüphanede buluşmak için söz verip evden çıktı.

Geldiği kütüphanenin kapısında sessizce durup masalara tek tek baktı. İşte Luhan çoktan gelmiş bir masada yanaklarını ellerinin arasına almış düşünceli bir şekilde oturuyordu. Yumuşak yanakları pembenin en açık tonunda parmaklarının arasından görünüyordu. Sehun hafif bir gülümsemeyle onu izledikten sonra elleri cebinde masaya yöneldi.

"Selam Bambi." Bulundukları ortamdan dolayı sessizce fısıldamıştı.

"Bambi?" Luhan kendisine yakıştırılan ismi tuhaf bulmuş ve aynı sessizlikle sormuştu.