κεφάλαιο 16

648 34 21
                                    

Ένα ρίγος με διαπερνάει κάτι που φαίνεται να προσέχει και ο Άλεξ <<Καλύτερα να πάμε μέσα, κάνει κρύο>> βγαίνει από το τζακούζι και το θέαμα είναι υπέροχο. Σταγόνες νερού κυλάνε πάνω στο υπέροχο σμιλευμένο κορμί του, <<Σου αρέσει το θέαμα μικρή μου>> χαμογελάω και απλώνει το χέρι του για να με βοηθήσει να βγω. Τυλίγει την πετσέτα γύρω μου και μαζεύει βιαστικά τα ρούχα του από κάτω, ρίχνω μια φευγαλέα ματιά προς το δάσος, αλλά δεν υπάρχει κανείς και τίποτα εκεί, μόνο πυκνό σκοτάδι. 

Ο Άλεξ ανοίγει την μπαλκονόπορτα και παραμερίζει για να περάσω πρώτη στο εσωτερικό του σπιτιού. Κοιτάζω τα βρεμένα ρούχα του <<Είναι μούσκεμα>> σχολιάζω και χαμογελάει <<Δεν πειράζει μωρό μου θα στεγνώσουν>> τα αφήνει στο μπάνιο και με πλησιάζει, <<Άλεξ δεν μπορείς να μείνεις όλο το βράδυ μαζί μου... όσο και να θέλω να συμβεί αυτό ξέρουμε και οι δυο πως δεν γίνετε>> το χαμόγελο του σβήνει και με φιλάει απαλά στα χείλη. <<Το ξέρω, απλώς ήλπιζα να μπορούσα να μείνω μαζί σου. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μετά από τόσα χρόνια επιτέλους σε βρήκα>> παραμερίζει την πετσέτα μου και χαϊδεύει απαλά το τατουάζ μου. <<Τώρα που με βρήκες δεν πρόκειται να φύγω μακριά σου, πρέπει όμως να πας στην Βίβιαν δεν θέλω να υποψιαστεί τίποτα>>. 

Αναστενάζει και πιάνει το κινητό του, <<Νικ θέλω να μου φέρεις μερικά ρούχα στο δωμάτιο της Νάντια>> τον κοιτάζω έκπληκτη καθώς μιλάει - προφανώς σε κάποιον από τους άντρες που δουλεύουν για αυτόν. Όμως και πάλι αναρωτιέμαι τι θα σκέφτεται ο άντρας, καθώς ο Άλεξ του ζητάει ρούχα στο δωμάτιο μιας γυναίκας... που δεν είναι η σύζυγός του.  

Λίγα λεπτά αργότερα η πόρτα χτυπάει και την ανοίγω για να συναντήσω ένα ψιλό άντρα κοντά στα 2,00 μέτρα μελαχρινό. Έχω φορέσει ένα πλεκτό σετ, σε μαύρη απόχρωση και παίρνω από τα χέρια του τα ρούχα που κρατάει. Κλείνω την πόρτα πίσω μου, όμως τον βλέπω να παραμένει έξω, πηγαίνω στο υπνοδωμάτιο και βρίσκω τον Άλεξ να έχει βγει μόλις από το ντουζ με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω του. Αφήνω τα ρούχα πάνω στο κρεβάτι και τον χαζεύω καθώς ντύνετε, με επιδέξιες, σταθερές κινήσεις.

<<Έλα εδώ>> μου κάνει νόημα και το πλησιάζω καθώς τυλίγει τα χέρια του γύρω μου, γαμώτο ακόμα και μετά το ντουζ μπορώ να μυρίσω το βαρύ άρωμα του στη γυμνή σάρκα του. <<Ξεκουράσου και αύριο θα μιλήσουμε μικρή μου στο υπόσχομαι>> χαϊδεύει απαλά την βάση του λαιμού μου και μου δίνει ένα πεταχτώ φιλί, αλλά τυλίγω τα χέρι μου γύρω του και το βαθαίνω. Ένα βογκητό βγαίνει από το βάθος του λαιμού του και τα μάτια του σκοτεινιάζουν, δαγκώνει το κάτω χείλος μου και απομακρύνει το στόμα του από το δικό μου. 

No LimitsМесто, где живут истории. Откройте их для себя