No Limits

κεφάλαιο 33

<<Επιστρέφω σε ένα λεπτό>> σηκώνομαι από την καρέκλα μου και προχωράω προς το WC, ευτυχώς το φόρεμα μου είναι μακρύ και καλύπτει τους λεκέδες από τα σωματικά υγρά του Άλεξ. Βλέπω πως αριστερά είναι οι αντρικές τουαλέτες, έξι στην σειρά. Ο χώρος είναι σε λευκές και μαύρες αποχρώσεις με το μάρμαρο να κυριαρχεί παντού, ένα δυνατό χέρι με γυρίζει προς τα πίσω και βλέπω τον Άλεξ να στέκετε απέναντι μου. Δεν έχω ιδέα τι δικαιολογία είπε ώστε να φύγει, όμως αυτή την στιγμή δεν με ενδιαφέρει καθόλου.

Με σπρώχνει προς το εσωτερικό της τελευταίας και κλείνεις την πόρτα πίσω του κλειδώνοντας την, ο χώρος είναι στενός και χωράμε με το ζόρι. Σηκώνω τα μάτια του και τον κοιτάζω, <<Φέρθηκες τόσο επιπόλαια εκεί έξω μικρή μου, και με έκανες να τελειώσω κάτω από το τραπέζι, ενώ δειπνούσαμε με τους γονείς σου...>> μιλάει σιγανά, ώστε μόνο εγώ να ακούω όσα λέει, καταπίνω καθώς το βλέμμα του γίνεται όλο και πιο σκοτεινό...

Ένα πονηρό χαμόγελο απλώνετε στο πρόσωπο του, κάνει δυο βήματα και με αρπάζει από την μέση <<Μπορώ να αισθανθώ πόσο καυλωμένη είσαι μωρό μου, τι θες Νάντια;>> τα μάτια του γυαλίζουν επικίνδυνα και νοιώθω το κορμί μου να λαχταράει την απελευθέρωση. <<Να με πηδήξεις ΤΩΡΑ>> με αρπάζει με μια κίνηση κολλώντας την πλάτη μου πάνω στην πόρτα την οποία ακούω να κοπανάει. <<Μη βγάλεις άχνα>> λέει και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου, κατηφορίζει το χέρι του ανάμεσα στα πόδια μου και τραβάει το εσώρουχο μου σκίζοντας το, ανασηκώνει τους γοφούς μου και τυλίγω τα πόδια μου γύρω του, ενώ ξεκουμπώνει το παντελόνι του και βλέπω πως το μόριο του βρίσκεται και πάλι σε στύση.

Με μια δυνατή ώθηση μπαίνει μέσα μου και χώνω το στόμα μου στην βάση του λαιμού του για να πνίξω το βογκητό μου, ακουμπάει το ένα χέρι του πάνω στην πόρτα και με το άλλο με κρατάει στον αέρα καθώς με πηδάει άγρια. Πιάνω δυνατά τα μαλλιά του και τα τραβάω καθώς νοιώθω κάθε εκατοστό του να με γεμίζει βαθιά, <<Σου αρέσει αυτό μικρή μου; σε καυλώνει που σε πηδάω, άγρια, μέσα σε μια τουαλέτα, ενώ οι γονείς σου κάθονται αμέριμνοι έξω και τρώνε;>> ρωτάει ανάμεσα στις ωθήσεις του.

<<Ν...ναι...πο... πολύ...>> ψελλίζω με την ανάσα μου να βγαίνει κοφτή. Ένα χτύπημα στη πόρτα μας κάνει να κοκαλώσουμε <<ΆΛΛΟΣ>> η φωνή του Άλεξ ακούγετε δυνατά και τον κοιτάζω με την καρδιά μου να χτυπάει ξέφρενα, εάν μας πιάσουν... δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι τι θα συμβεί. Με φιλάει προσπαθώντας να με χαλαρώσει ξανά, όμως όπως λέει ο φόβος με καυλώνει ακόμα περισσότερο, <<Το κορμί σου μου ανήκει Νάντια και σύντομα και εσύ... είσαι φτιαγμένη μόνο για μένα μικρή μου>> κλείνει το στόμα μου με το δικό του και νοιώθω το γνωστό μούδιασμα να απλώνετε στην ραχοκοκαλιά μου. <<Έτσι μωρό μου, αφήσου...>> σπρώχνει ξανά και ξανά δυνατά μέσα μου, μέχρι που εκκρίνομαι <<ΑΛΕΞ>> κλαψουρίζω και με φιλάει για να μην ακουστεί η φωνή μου, συνεχίζει για λίγο ακόμα μέχρι που τον νοιώθω να τελειώνει...