No Limits

κεφάλαιο 5

Κοιτάζω τον υπολογιστή μου για μια τελευταία φορά πριν στείλω την εργασία μου προς τον καθηγητή του πανεπιστημίου. Πατάω αποστολή με τρεμάμενα χέρια και ελπίζω να τα έχω καταφέρει και σε λίγες μέρες να διαβάσω το όνομα μου ανάμεσα στους τελειόφοιτους που θα καταφέρουν να περάσουν και να πάρουν το πτυχίο τους στην νομική. Σηκώνομαι από το καναπέ και πηγαίνω προς την μικρή κουζίνα του διαμερίσματός το οποίο μοιράζομαι με την Μία. 

Ανοίγω το ψυγείο και βγάζω ένα μπουκάλι λευκό κρασί από μέσα, η φίλη μου σε λίγη ώρα θα είναι εδώ, σήμερα έπρεπε να παραδώσει και εκείνη την εργασία της και είχε αρκετό άγχος. Είμαι σίγουρη ότι θα σκίσει, πιάνω ένα ποτήρι και το γεμίζω ενώ προχωράω ξανά προς τον πορτοκαλί καναπέ - επιλογή της Μια, όμως επειδή την αγαπώ δεν μπορούσα να της πω, ότι παρά είναι έντονο χρώμα για τα γούστα μου - σε αντίθεση με την μπλε σκούρα πολυθρόνα που υπάρχει δίπλα. 

Κοιτάζω έξω από τις τζαμαρίες προς τον ποταμό Κολούμπια και αναστενάζω σιγανά, τα φώτα των δρόμων του Βανκούβερ αρχίζουν να φωτίζουν την πόλη καθώς ο ήλιος δύει απαλά με τα υπέροχα πορτοκαλο - κίτρινα χρώματα να ζωγραφίζονται στον ουρανό. Ακούω το κουδούνι της πόρτας μου να χτυπάει και κοιτάζω την ώρα έξι και μισή, η Μια αποκλείεται να έφτασε τόσο γρήγορα από το πανεπιστήμιο και έχει δικά της κλειδιά για να ανοίξει. 

Προχωράω προς την πόρτα και κοιτάζω από το μικρό ματάκι που υπάρχει πάνω της, το μόνο που βλέπω είναι κάποιον να στέκετε απ' έξω φορώντας μαύρο κουστούμι, αλλά είναι αρκετά ψιλός και δεν μπορώ να διακρίνω το πρόσωπο του.  Δεν περιμένω κάποιον, ρίχνω μια γρήγορη ματιά πάνω μου. Φοράω ακόμα το μωβ βελούδινο κολάν με το ασορτί μπουστάκι, καθώς δεν πρόλαβα να αλλάξω μόλις γύρισα από το aerial silks και τώρα δεν προλαβαίνω να το κάνω. 

Παίρνω μια ανάσα και ξεκλειδώνω την πόρτα αλλά, μένω κάγκελο μπροστά στο θέαμα, ο Αλεξάντερ Έμερσον στέκετε μπροστά μου κρατώντας στα χέρια του έναν μαύρο φάκελο.

 Τα μάτια του συναντάνε τα δικά μου και έπειτα τα κατεβάζει πάνω στο κορμί μου. Γαμώτο είχαν περάσει πάνω από δυο εβδομάδες από εκείνο το περιστατικό έξω από το κλαμπ, το οποίο και προσπαθούσα απεγνωσμένα να μην σκέφτομαι, αλλά μου είναι αδύνατον. Είχα πει στη φίλη μου κάθε λεπτομέρεια για όσα είχαν συμβεί μεταξύ μας και για το γεγονός πως αυτός και ο φίλος του έχουν τα ίδια τατουάζ, με τον άγνωστο άντρα που είχα γνωρίσει πριν από οκτώ χρόνια.