No Limits

κεφάλαιο 42

Ο Νίκ παρκάρει μπροστά από μια απομονωμένη αποθήκη μερικά μέτρα μακριά από το πάρκο, κοιτάζω γύρω μου προσπαθώντας να βρω κάπου, ώστε να αφήσω το αμάξι - μεταξύ μας δεν περνάει και απαρατήρητο. <<Εκεί>> φωνάζει η Μία και βλέπω ένα μικρό χώρο ανάμεσα σε τεράστια δέντρα, οδηγώ μέχρι το σημείο και σβήνω την μηχανή, <<Είσαι σίγουρη, εάν θες μπορούμε ακόμα να γυρίσουμε πίσω...>> κοιτάζω την φίλη μου και αναστενάζω. <<Δεν υπάρχει λόγος, ο άνδρας που ήταν σπίτι μας σίγουρα θα έχει ήδη ειδοποιήσει τον Άλεξ ή τον Νίκ και σου είπα θέλω να μάθω την αλήθεια>> ανοίγω την πόρτα και κατεβαίνω με την Μία να με ακολουθεί.

<<Για που το βάλατε;>> γυρίζω πίσω και αντικρίζω τον Νίκ να μας κοιτάζει λίγα μέτρα μακριά μας, <<Ξέρεις πολύ καλά>> απαντάω έντονα και τον προσπερνάω, όμως με πιάνει από το μπράτσο και με σταματάει. <<Μπες μέσα στο αμάξι και πηγαίνετε σπίτι τώρα>> σηκώνω το φρύδι μου κα τον κοιτάζω, <<Το ξέρεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σε ακούσω, επίσης ο μόνος τρόπος να με εμποδίσεις είναι να με σύρεις μέχρι εκεί.... και δεν νομίζω να το κάνεις....>> τραβάει το χέρι του και τον βλέπω να σφίγγει τις γροθιές του. <<Ο Άλεξ μου έδωσε οδηγίες να σε κρατήσω σπίτι και ασφαλής Νάντια, τι δεν καταλαβαίνεις;>> απαντάει κοφτά εξοργισμένος, <<Νομίζω ότι είμαι στο πιο ασφαλές μέρος Νίκ, υπάρχουν πάνω από δέκα άντρες γύρω μας και θέλω να είμαι κοντά του... θέλω να μάθω Νίκ. Θέλω να ακούσω όσα έχει να πει ο πατέρας μου να βγαίνουν από το στόμα του, τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβετε>> υψώνω τον τόνο της φωνής μου και με κοιτάζει.

<<Σε παρακαλώ...>> προσθέτω πιο ήρεμα αυτή την φορά, ξεφυσάει και περνάει τα χέρια μέσα από τα μαλλιά του <<Καλά... αλλά μη τολμήσεις να φύγεις από δίπλα μου>> κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου. <<Εγώ θα μείνω εδώ>> ακούω να λέει η φίλη μου και ο Νίκ της ρίχνει ένα φευγαλέο βλέμμα ενώ ξεκινάει να προχωράει προς την αποθήκη με εμένα να τον ακολουθώ.

Τρις άντρες στέκονται απ' έξω και τους κάνει νόημα να μας αφήσουν να περάσουμε, αυτό δεν το είχα σκεφτεί, ακόμα και αν φτάναμε μέχρι εδώ, δεν έχω ιδέα πως θα καταφέρναμε να μπούμε μέσα...

Η αποθήκη είναι αρκετά μεγάλη και διακρίνω τουλάχιστον επτά άντρες ακόμη μέσα, υπάρχουν μερικά φώτα στο ταβάνι σε κίτρινη απόχρωση κάνοντας ακόμα πιο ανατριχιαστική την ατμόσφαιρα. Διακρίνω τον Άλεξ να στέκετε στην μέση του δωματίου, έχει μείνει μόνο με το πουκάμισο και το παντελόνι. Ο Νικ μου κάνει νόημα να σταθώ δίπλα του, καθώς όλοι οι άντρες κοιτάζουν προς το μέρος μου και φυσικά δεν αργεί να το παρατηρήσει και ο Άλεξ.