ដែនស្នេហ៍សាតាន

ភាគទី៨

(បើខ្ញុំផឹកម៉េចហ្នឹងសប្បាយទៅ)

ពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍
ពិធីរៀបការដែលធ្វើ់់ឡើងតាមបែបអ្នកកោះ បើទោះជាវាមិនសូវធំដុំទំនើបណាស់ណា តែវាក៏សម្បូរបែបអស្ចារ្យបែបអ្នករស់នៅទីនេះដូចគ្នា។ ព្រោះអ្វីដឹងទេ ព្រោះជាថ្ងៃការរបស់អ្នកប្រុសធំនោះអីបើមិនចម្លែកអស្ចារ្យទើបចម្លែក។
“មើលទៅបងប្រុសខ្ញុំថ្ងៃនេះ ដូចជាសប្បាយចិត្តដល់់ហើយណ៎” ជឺស៍ ដើរចូលមកនិយាយឌឺដង បង្អាប់អ្នកជាបងប្រុសដែលញញឹមមិនឈប់ តែជាស្នាមញញឹមលាក់បង្កប់ន័យអ្វីម្យ៉ាងទៅវិញទេ។
“ច្បាស់ជាសប្បាយហើយ ព្រោះបងបានការមុនឯង ទាំងដែលេងមានគូដណ្ដឹងមុនបង” ជែន ត្បកទៅប្អូនប្រុស ជាសម្ដីដែលឱ្យអ្នកម្ខាងទៀតមុខក្រញ៉ូវបានមិនពិបាក។
“បន្តិចទៀតខ្ញុំក៏ទំំនេរខ្លួនមួយវិញហើយ បងមិនបាច់បារម្ភទេ” ជឺស៍ ញោចញញឹមលាក់កំណួច គ្មានអ្នកណាបានដឹងពីគំនិតរបស់ខ្លួន។
“ហ៊ឹសៗ ជូនពរសំណាងល្អប្អូនប្រុស”
ផាច់ៗ
ជែន ទះស្មាអ្នកជាប្អូនតិចៗ លើកទឹកចិត្តក៏សង្ឃឹមថាប្អូនប្រុសអាចជួបមនុស្សដែលល្អពិត។
“អរ ត្រូវហើយ ជឺស៍ បងមានរឿងចង់ពឹងឯង”
“រឿងអីទៅ?”
“ឱនម៉ោនេះ” ជែន ខ្សឹបជាមួយអ្នកជាប្អូនឱ្យបានឮតែពីរនាក់ មិនចង់ឱ្យរឿងសំងាត់ខ្លួនត្រូវបែកការណ៍។ ខ្សឹបរួចទាំងពីរនាក់បងប្អូនញញឹមខ្ចឹបមាត់តែម្ដង។
“ហ៊ើយ បងចង់លេងដល់ថ្នាក់នេះផងហ្អេស?” ជឺស៍ សួរទាំងបង្ហាញទឹកមុខរអើមចេញមក មិនគិតថាបងប្រុសលេងធ្ងន់ដៃបែបនេះ។
“កុំឮលឺពេក ធ្វើតាមតែបងប្រាប់ឯងទៅបានហើយ”
“ចុះបើអ្នកម៉ាក់ដឹង?”
“បងមិននិយាយ ឯងមិននិយាយគ្មានអ្នកណាដឹងទេ” កូនកំលោះញាក់ចិញ្ចើមមានល្បិចចេញមក ជាមួយស្នាមញញឹមព្រានរបស់ខ្លួន។
“បងនេះគួរឱ្យខ្លាចជាខ្ញុំគិតទៅទៀត” ជឺស៍ សរសើរបែបឌឺដងបងប្រុស ក្រសែភ្នែកក៏ងាកទៅចំអ្នកណាម្នាក់ ធ្វើឱ្យគេឆេះដុំមួយរំពេច ដៃក្ដាប់ជាប់ឱ្យឃើញសរសៃឈាមបានច្បាស់ នៅមានមុខមាំ ខាំថ្គាមគ្រឺតគ្រតដោយការខឹងសម្បារ។ ឫកពារបស់ប្អូនប្រុសឱ្យ ជែន អត់ឆ្ងល់មិនបាន។
“ជឺស៍ ឯងកើតអី?”
“គ្មានអីទេ ខ្ញុំសុំទៅនោះមួយភ្លែត” ចប់សម្ដី ជឺស៍ ក៏ចាកចេញទៅដែល ជែន ត្រូវតាមសម្លឹង មុននឹងញោចញញឹមពេលដឹងមូលហេតុច្បាស់លាស់។
អ្នកកំលោះញាក់ស្មាមិនខ្វល់ មុននឹងដើរសម្ដៅមករកកូនក្រមុំរបស់ខ្លួន ដែលឈររីករាយក្បែរឪពុកម្ដាយគេនេះឯង។
(ហ៊ឹស ញញឹមសិនទៅ បន្តិចទៀតក៏ញញឹមលែងចេញហើយនាងល្អិត) មនុស្សកំណាចនឹកក្នាញ់នាងក្នុងចិត្ត មុននឹងប្រឹងសម្រួលទឹកមុខជាថ្មីពេលដើរមកដល់កន្លែងឪពុកម្ដាយ។
“សួស្ដីលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់” ជែន ញញឹមព្រាចេញមក ភ្នែកសម្លឹងមើលទៅស្រីតូចមិនព្រិច។
ស្អាត!
ពាក្យមួយម៉ាត់ដែលគេនិយាយត្រឹមក្នុងចិត្ត។
“ម៉ោហើយឬកូន? នេះកូនក្រមុំចាំឡើងស្កកខ្លួនទៅហើយ” ម៉ាដាម ងាកមកញញឹមញញែមដាក់កូនប្រសារស្រីច្បង ដែលកំពុងមុខក្រហមព្រោះសម្ដីគាត់មុននេះ។
“អូនបង្អាប់ឡើង លីងយៀក មុខក្រហមអស់ហើយ” ប្រមុខគ្រួសារប្រញាប់កេះប្រពន្ធដែលចេះតែធ្វើបាបក្មេងៗមិនឈប់។
“បានហើយប្រញាប់ចូលពីធីទៅកូន” ម៉ាដាម រុញកូនកំលោះកូនក្រមុំឱ្យដើរចូលពិធីជាមួយគ្នា។
ជែន ញាក់ចិញ្ចើមឌឺនាងបន្តិច ហើយក៏លូកទៅចាប់ដៃតូចដែលសាមីខ្លួនក៏ព្យាយាមបេះចេញព្រោះឈឺ។
“នែលោក ច្របាច់ខ្លាំងៗបែបនេះបាក់ដៃខ្ញុំហើយ” លីងយៀក ខ្សឹបប្រាប់គេតិចៗ មុខក៏ប្រឹងបង្ហាញស្នាមញញឹមមិនរសាយ។
“បើចង់ឱ្យបាក់មែន  ខ្ញុំយកកាំបិតកាប់ហើយ  មិនមែនចាប់បែបនេះទេ” ជែន មិនស្ដាប់នាងតែក៏ត្បកដាក់ស្រីតូច ថ្នាក់កូនក្រមុំសឹងតែហក់មកជាន់ ក គេកណ្ដាលពិធីទៅហើយ។
“មនុស្សឆ្កួត!”
“នែ កុំមកនាំខ្ញុំឈ្លោះនៅទីនេះ ជឿថាខ្ញុំរំលោភនាងក្នុងពិធីនេះទេ?” ជែន និយាយគំរាមស្រីតូច ដែលវាក៏បានផលពេល លីងយៀក ដែលឆ្នាស់មុននេះព្រមស្ងាត់មាត់ភ្លាមមួយរំពេច។
កម្មវិធីទាំងមូលប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងសប្បាយរីករាយ មានទាំងអ្នកច្រៀងអ្នករាំសប្បាយហ៊ោកញ្ជ្រៀវពេញហ្នឹង លោកលែងតែកូនក្រមុំបានត្រឹមញញឹមខ្សោះមិនហ៊ាននិយាយអ្វី តាំងពីអ្នកជាកូនកំលោះគំរាមមក។មិនប៉ុន្មានគ្រប់យ៉ាងក៏បញ្ចប់ ទៅតាមពេលវេលាដែលដើរទៅមុខ ហើយពេលក៏ជាពេលដែលសមាជិកគ្រួសារទាំងអស់ ជូនដំណើរកូនកំលោះកូនក្រមុំចូលបន្ទប់ផ្សំដំណេកដូចគ្នា។
“ជូនពរឱ្យកូនទាំងពីរមានក្ដីសុខណា” ម៉ាដាម ឱបកូនប្រុសកូនស្រី ទោះជាពួកគេរៀបការរយៈពេលខ្លី តែគាត់សង្ឃឹមថាពួកគេអាចបន្តជីវិតមួយនេះបានរយៈពេលវែង។
“ប៉ាមិនដឹងនិយាយអ្វីទេ តែក៏ជូនពរឱ្យមានក្ដីសុខ កុំឈ្លោះគ្នាដឹងនៅ” ចុងប្រយោគប្រមុខគ្រួសារ ឱនមកខ្សឹបកំលោះក្រមុំទាំងពីរតិចៗ ដែលពួកគេបានត្រឹមញញឹមរអៀសចិត្ត។
“ហ៊ឹសៗ ចាស/បាទ”
“អ្នកគ្រូជូនពរឱ្យទាំងពីរឆាប់ចុះសម្រុងហ្នឹងគ្នា”
“បាទ/ចាស” ក្រៅពីពាក្យនេះពួកគេក៏មិនដឹងនិយាយអ្វីដែរ។
“បងមិនដឹងនិយាយអ្វីទេ តែអូនត្រូវរក្សាខ្លួនដឹងហើយនៅ” ទោះជានៅស្ពឹកក្នុងចិត្តតែ ក្លេ ញញឹមបានយ៉ាងស្រស់មកកាន់ស្រីតូច ហើយក៏មិនភ្លេចងាកទៅសម្លក់គូសត្រូវរបស់ខ្លួនដូចគ្នា។ ឫកពារបស់គេសមតែបានកាដូជាកណ្ដាប់ដៃពីកូនកំលោះទើបត្រូវ។
ឃើញហេតុការណ៍មិនស្រួល ម៉ាដាមប្រញាប់លូកមាត់និយាយកាត់។
“បើជូនពរអស់គ្នា ពួកកូនឆាប់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទៅ” ម៉ាដាម រុញកូនទាំងពីរចូលបន្ទប់ តែសំឡេងកូនប្រុសពៅក៏បន្លឺកាត់សកម្មភាពរបស់គាត់។
“នៅមានខ្ញុំម្នាក់ទៀត” ជឹស៍ ញញឹមមានល្បិចចេញមកដែលគ្មានអ្នកណាបានដឹងក្រៅពីបងប្អូនគេពីនាក់ហ្នឹងទេ។
“បងស្មានថាឯងខឹងឆេះដុំភ្លេចហើយតើស” ជែន នៅមិនភ្លេចឌឺដងប្អូនប្រុស តែសាមីខ្លួនបែរជាញញឹមបានយ៉ាងងាយធ្វើដូចជាគ្មានអ្វីកើតឡើង។
“ភ្លេចមិនបានទេ..ក្នុងនាមជាប្អូនប្រុស ខ្ញុំជូនពរពួកបងឱ្យមានក្ដីសុខ ឆាប់មានកូនចៅបន្តវង់ត្រកូល”
“ជឺស៍..” អ្នកម្ដាយស្រែកហាម ពេលកូនប្រុសនិយាយច្រលើសបើសមិនឈប់មាត់។
“អោ និយាយការពិតតើសម៉ាក់... ហើយនេះគឺជាស្រាសម្រាប់ប្ដីប្រពន្ធថ្មោងថ្មី” ជឺស៍ លើកថាសស្រាពីអ្នកបម្រើមកឱ្យ ជែន កាន់វិញម្ដង។
“អរ ត្រូវហើយនេះម៉ាក់ភ្លេចរឿងនេះឱ្យឈឹង”
“ឃើញកូនប្រុសម៉ាក់គិតគូទេ” ជឺស៍ ឆ្លៀតឳកាសចេញមុខចេញមាត់តែម្ដង។
“បើបានហើយ បើគ្រប់អស់ហើយឱ្យពួកគេចូលទៅ កុំរំខានទៀតអី” ប្រមុខគ្រួសារដេញគ្រប់គ្នាឱ្យចេញ មិនចង់រំខានពេលកូនកំលោះកូនក្រមុំជាងនេះទៀត។
បន្ទាប់ពីគ្រប់គ្នាទៅអស់ វាក៏ជាពេលផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់កូនក្រមុំកូនកំលោះ។ សម្រាប់អ្នកដទៃអាចរ៉ូមេនទិច តែមិនមែនពួកគេទាំងពីរនាក់បានត្រឹមឈរសម្លឹងមុខគ្នា ជាពិសេសស្រីតូចដែលពេលនេះអៀនទៅជាមុខក្រហមទៅហើយ ព្រោះអ្វីនាងក៏មិនដឹងដូចគ្នា។
(ម៉េចក៏ក្ដៅមុខបែបនេះ ឯងអៀនហ្អេស? ឆ្កួតទេហ្អេស ការក្លែងក្លាយសោះអៀនធ្វើអី គេក៏មិនបានសង្ហា មុខឡើងរោគចិត្ត ចេះអៀនទៅកើត លីងយៀកអើយ) កូនក្រមុំរអ៊ូជាច្រើនហូរហែស្ដីឱ្យខ្លួនឯងនៅក្នុងចិត្ត ហ៊ាននិន្ទាចេញមកក្រៅទៅ បើមិនអ្នកកំលោះចាប់ក្រញិចទេភ្នាល់។
“នេស៎...” ជែន ហុចកែវសា្រខ្នាតតូចមកឱ្យនាងក្រមុំ ដែលអ្នកម្ខាងទៀតបានត្រឹមសម្លឹងមុខគេភ្លឹសៗ។
“ជាស្អីហ្នឹង?” លីងយៀក អើតមើលតែក៏មិនព្រមទទួលកែវនោះពីគេដូចគ្នា។
“ជាស្រា! នេះជាច្បាប់ទម្លាប់សម្រាប់កូនកំលោះកូនក្រមុំពេលយប់ផ្សំដំណេក”
“ពួកយើងត្រូវផ្សំដំណេកដែរឬ? ក្រែងការក្លែងក្លាយមិនអ៊ីចឹង?”
“ខ្ញុំមានថាផ្សំដំណេកទេ ឱ្យនាងផឹកក៏ផឹកទៅ” ជែន ស្ដីឱ្យស្រីតូចដែលរឹងរូសមិនព្រមទទួលកែវស្រាពីខ្លួន។
“តែ...តែខ្ញុំមិនចេះផឹកស្រាទេ” លីងយៀក តមាត់មិនឈប់ ហើយក៏មិនព្រមទទួលពែងស្រាពីគេដូចគ្នា។
“ខ្ញុំមិនបានឱ្យនាងផឹកមួយកែវនេះទេ ផឹកបន្តិចបង្រ្គប់កិច្ចទៅបានហើយ” មនុស្សកំណាចប្រាប់ទាំងទឹកនមុខស្មើ ធ្វើហីៗតែក្នុងចិត្តគេគិតអ្វីគ្មានអ្នកណាបានដឹងទេពេលនេះ។
“អឺ មិនផឹកបានទេ?”
“ផឹកតាមសម្រួល ឬចង់ផឹកបែបរ៉ូមេនទិច?” មាត់សួរគំរាម ជើងរឹងមាំបោះយ៉ាងអង់អាចមករកនាង ដែលអ្នកជាកូនក្រមុំបានត្រឹមថយគេចទាំងខ្លាច។
“នែៗ លោក! ឈប់ត្រង់ហ្នឹងហើយ ខ្ញុំផឹកក៏បាន” លីងយៀក ទាញពែងស្រាពីអ្នកកំលោះមកផឹក ទាំងខ្លាចមិនបាត់។ ហើយព្រោះខា្លចទើបស្រីតូចជ្រុលផឹកអស់កន្លះពែង ដែលអ្នកកំលោះប្រញាប់ទាញចេញមកវិញ។
“ផឹកច្រើនម្ល៉េះ ក្រែងថាមិនចេះផឹកមិនអ៊ីចឹង?” គេមិនចង់ឱ្យនាងផឹកច្រើន ព្រោះខ្លាចបន្តិចទៀតហ្គេមមិនសប្បាយ។
“គឺខ្ញុំជ្រុលទេ... តែថាម៉េចក៏លោកមិនផឹក?”  លីងយៀក  សម្លឹង
មុខមាំសង្ហា ដែលកំពុងញោចញញឹមយ៉ាងមានល្បិចចេញមក បែបថាអ្នកណាបានឃើញក៏អត់ព្រឺមិនបាន។
“បើខ្ញុំម៉េចហ្នឹងសប្បាយទៅ”  ជែន  យកពែងស្រាទៅទុក  ព្រមទាំងងាកមកសម្លឹងនាង តែកំពុងមានអាការមិនស្រួល វាដូចជាអ្វីម្យ៉ាងកំពុងបញ្ចេញរិទ្ធក្នុងខ្លួននាង។
មិនចម្លែកទេ ដែលថ្នាំបញ្ចេញរិទ្ធលឿនដល់ថ្នាក់នេះ ព្រោះមុននេះនាងជ្រុលផឹកស្រាអស់ច្រើននោះអី។
“លោក..ខ្ញុំ”
“កុំឱ្យថាខ្ញុំកេងចំណេញលើនាង ខ្ញុំផឹកក៏បាន” ជែន លើកអកពែងស្រាផឹកម្ដងក៏អស់ ញោចញញឹមព្រមទាំងដើរមករកនាង ដែលកំពុងញ័រខ្លួនតិចៗ។
“លោកជែន ខ...ខ្ញុំក្ដៅណាស់”
“ខ្ញុំដឹងហើយ”
ជុប
មិនបង្អស់យូរ ជែន ឱនមកថើបស្មាតូច បាតដៃធំក្ដៅស្ទាបអង្អែលតាមរាងកាយស្រឡៅឡូន ដោយការពេញចិត្ត។ តែអ្នកកំពុងមានសតិក៏ព្យាយាមរុញគេចេញបដិសេធ។
“លោកចង់ធ្វើអីហ្នឹង?”
“ខ្ញុំកំពុងជួយឱ្យនាងបាត់ក្ដៅ”
“អ្ហឹម...” លីងយៀក ថ្ងូរគ្រហឹមនៅបំពង់ ក ពេលបានប៉ះពាល់ជាមួយភាពស្ទាត់ជំនាញរបស់អ្នកកំលោះ។
ជែន ថែថើបមាត់តូចដដោយការពេញចិត្ត ដៃរឹងមាំរូតរ៉ូបនាងក្រមុំបោះចោល បន្សល់ទុកត្រឹមឈុតក្នុងតូចស្ដើងបិទសឹងមិនជិតដើមទ្រូងនាងផង។
ក្អឹក
ត្រឹមបានឃើញភាបស្រស់ស្អាតរបស់នាង ជែនលេបទឹកមាត់ចូល ក យ៉ាងពិបាកទៅហើយ។
“ស្អាតណាស់នាងល្អិត”
ជុប
មាត់ក្ដៅសើម បឺតគល់ទ្រូងស្អាតខ្លាំងៗ ដៃជំនាញមិនភ្លេចធ្វើតួនាទីស្ទាប់អង្អែលតាមរាងកាយតូចយ៉ាងឈ្លក់វង្វេង។
“អ្ហឹស...” លីងយៀក ជ្រុលថ្ងូរខ្លាំងៗ ខណៈអារម្មណ៍ប្លែកថ្មីរសាត់ចូលមកក្នុងរាងកាយជាលើកដំបូង។
“អ្ហឹម ក្រអូបដល់ហើយ” ជែន សរសើរស្រីតូចមិនដាច់ពីមាត់ ទាំងពេញចិត្តទាំងឈ្លក់វង្វេង។
មនុស្សកំណាចចាត់ការឈុតក្នុងរបស់នាង ដែលនៅសេសសល់ តាមដោយរបស់ខ្លួនធ្វើឱ្យរាងកាយទាំងពីរននលគកមិនចាញ់គ្នា។ ថាមុននេះទៅគេភ្លឹកនឹងសម្រស់នាង តែពេលបានត្រួតពិនិត្យរបស់គេ ឈាមក្នុងខ្លួនទាំងប៉ុន្មាន ចាប់ផ្ដើមពុះកញ្រ្ចោលច្រាលពេលញហ្នឹង។ សំណាងហើយគេគ្មានជំងឺបេះដូង មិនអ៊ីចឹងអាចគាំងស្លាប់បាន។
“ស្អាត របស់ពិតកាន់តែស្អាត ជុប” ជែន បឺតចុងទ្រូងស្អាតខ្លាំងៗ ខាំទាញដោយភាពប្រាថ្នា។
“អ្ហឹស អ្ហាស លោក...អ្ហឹម” លីងយៀក ពត់ពែនខ្លួនប្រាណយ៉ាងលំបាកវេទនា ពេលភាពស្រៀវស្រាញកាន់តែពុះកញ្រ្ចោលក្នុងខ្លួននាង។
ព្រុស
រាងតូចត្រូវផ្ដួលទៅលើគ្រែ ដោយមានរាងកំណាចទ្រោប ជាប់ឱបប្រលោមនាងក្នុងរង្វង់ដៃរបស់គេ។
“អ្ហឹម..”
“អ្ហាស លោកខ្ញុំពិបាកណាស់”
“បន្តិចទៀតលែងអីហើយ”
“អ្ហឹស អ្ហាស” លីងយៀក ថ្ងូរកាន់តែឮឡើងៗ លាន់ខ្ទរពេញបន្ទប់ ពេលអណ្ដាតក្ដៅសើម ថើបអូសតាមជ្រលងទ្រូង ចុះទៅខាងក្រោមកាត់ពោះរាបស្មើ មកបញ្ឈប់ត្រង់...
“នាងស្អាតគ្រប់ផែ្នកគ្មានទាស់ទេស្រីតូច” ជែន ញោចញញឹម សរសើរត្រង់ចំណុចងាថ៌កំបាំងរបស់នាង ដែលវាស្រស់ស្អាតទាក់ភ្នែកតែម្ដង។
ជុបៗៗ
ជែន ថើបត្រង់ល្អាងស្នេហ៍របស់នាងពីរបីដង មុននឹងងើបឡើងមកលើវិញ ចាប់អារម្មណ៍ដើមទ្រូងរបស់នាងបន្ត។
“អ្ហាស..” ស្រីស្រស់ធ្លោយថ្ងូរឮៗ ពេលមាត់កំណាចបឺតចុងទ្រូងខ្លួនជាថ្មី ដៃតូចលើកមកឱប ក រឹងមាំឱ្យគេបាននែបនិត្យកាន់តែសិទ្ធនៅត្រង់នោះ។
“ខ្ញុំមិនទ្រាំទៀតទេ” ចប់សម្ដី ជែន សម្រុកចូលរាងកាយតូចភ្លែតតែម្ដង ព្រោះគិតថានាងស៊ាំជាមួយរឿងនេះហើយ។
“អ្ហឹក..អាយយយ ឈឺ ហ៊ឹកៗ” ដៃដែលឱបគេមុននេះ ព្យាយាមរុញច្រានអ្នកកំលោះចេញពីខ្លួន។
(នាងនៅបរិសុទ្ធហ្អេស! ហ៊ើយ នរកហើយឯង អាជែន) ជែន និន្ទាខ្លួនឯងនៅក្នុងចិត្ត គេគ្រាន់ចាប់ចិត្តចង់បាននាង មិនគិតថានាងនៅខ្ចីបទពីសោធន៍បែបនេះទេ បើដឹងគេក៏មិនធ្វើបែបនេះដែរ។
“ហ៊ឹកៗ ខ្ញុំឈឺលោកចេញទៅ” អារម្មណ៍ឈឺ បណ្ដាលចិត្តតូចឱ្យរុញច្រានគេចេញមកឈប់។
“ចាំហើយខ្ញុំហ្នឹងចេញ...នាងនៅស្ងៀមសិនទៅបន្តិចទៀតលែងឈឺហើយ” បើចង់ឱ្យគេចេញ យកខ្សែមកចង ក គេឱ្យហើយផង។
ជុប
មនុស្សស្ទាត់នឹងរឿងនេះ ព្យាយាមលួងលោមស្រីតូច បន្លប់បំបាត់ភាពឈឺចាប់ដល់នាង តែគេក៏ឈឺមិនខុសពីនាងដូចគ្នា ពេលអារម្មណ៍ប្រាថ្នាត្រូវកាត់ផ្ដាច់កណ្ដាលទីបែបនេះ នៅមានភាពតឹងណែនរបស់នាងដែលរឹតរួតគេទៀត។
“នាងបាត់ឈឺហើយមែនទេ?” ជែន សួរដោយចិត្តអន្ទះសារ ព្រោះពេលនេះគេមិនងាចចាំបានទៀតទេ។
“អ្ហឹម អ្ហាស អ្ហឹស” ត្រឹមងក់ក្បាលយល់ព្រម មនុស្សកំណាចក៏បោលសម្រុកតែម្ដង ធ្វើឱ្យសាមីខ្លួនជ្រុលថ្ងូរខ្លាំងៗមិនអាចហាមបាន។
“អ្ហឹម នាងណែនខ្លាំងណាស់”
ផ្លាប់ ផ្លាប់
ទោះជាផ្លូវស្នេហ៍នាងតូចក៏ពិតមែន តែក៏មិនមែនជាឧបសគ្គសម្រាប់គេដូចគ្នា។ ជែន បំបោលចង្កេះកំណាចរបស់ខ្លួន ពីខ្សោយទៅខ្លាំងញាប់ទៅៗ ដោយមិនអាចហាមបាន។
“អ្ហឹស អ្ហាស លោក...អ្ហាស” លីងយៀក ដែលមុននេះរុញច្រានគេក៏ប្ដូរមកជាឱបរឹតរាងក្រាស់ណែនដៃវិញម្ដង។
“ជែន ហៅខ្ញុំថាជែន អ្ហឹម” មាត់បញ្ជាចង្កេះក៏បន្តចលនាមិនឈប់ ដៃទាំងពីរក្ដោបក្ដាបដើមទ្រូងធំស្អាតបង្ហាញភាពជាម្ចាស់។
“អ្ហឹស ជែន អ្ហឹម” ខ្លួនតូចពើងឡើង ដែលធ្វើឱ្យរាងកាយទាំងពីរកាន់តែកៀកគ្នាទ្វេឡើង។
“អ្ហឹម នាងណែនណាស់ឡើងខ្ញុំសឹងតែដាច់ទៅហើយ”
ជុប
ជែន ជំពិតមាត់តូចដែលបង្ហើបតិចៗយ៉ាងទាក់ទាញ។
“អ្ហាស អ្ហឹស” លីងយៀក នៅតែបន្តថ្ងួចថ្ងូរខណៈអ្នកកំលោះនៅតែបន្តសម្រុកពេលឃើញថាក្ដីសុខនៅមិនត្រឹមមួយឈោងដៃ។
“អ្ហឹម ខ្ញុំជិតហើយ លីងយៀក ជុបប”
“អ្ហឹស អ្ហាស” អារម្មណ៍នាងពេលនេះកាន់តែប្លែកទៅៗ ហើយវាធ្វើឱ្យនាងមានអារម្មណ៍ឋានសួគ៌កំពុងនៅចំពោះមុខនាង។
ផ្លាប់ ផ្លាប់
ជែន បន្ថែមល្បឿនសម្រុកព្រោះមិនប៉ុន្មានវិនាទីទៀត គេក៏ផ្ទុះចេញមកហើយ ហើយវាក៏...
“អ្ហឹស អ្ហាសសស”
“អ្ហឹម ខ្ញុំដល់ហើយ”
រាងកាយទាំងពីរកន្រ្តាក់រួមគ្នាបីបួនដង ស្របពេលម្ចាស់មេជីវិតបញ្ចូលគ្រប់ដំណក់ទៅក្នុងរាងស្ដើង   ដោយគ្មានកំណាញ់   តែមកដឹងខ្លួន
ពេលគ្រប់យ៉ាងហួសអស់ទៅហើយ។
(ហ៊ើយ អាជែន ឯងមិនបានការពារ ហើយនេះនៅបញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងដល់នាងទៀត..តែហេតុអីឯងត្រូវខ្វល់ដែរ នាងជាប្រពន្ធឯងហើយពេលនេះ ចង់យ៉ាងម៉េចក៏បានដែរ) រំលឹកយកត្រូវខ្លួនឯងរួច ជែន ក៏ញោចញញឹមពេញចិត្តចេញមក។
កែវភ្នែកកំណាចសម្លឹងមើលស្រីតូច ដែលកំពុងគេងដង្ហក់ក្រោមរាងកាយរបស់ខ្លួន នៅមានកែវភ្នែកកក្លើនសម្លឹងមើលមកគេទៀត ធ្វើឱ្យគេសឹងតែហក់ក្រញិចទៅហើយ។
“លោកជែនហ្អា” លីងយៀក ហៅសម្ដីផ្អែមចេញមក។
“ហ៊ឹម” ជែន លើកចិញ្ចើមម្ខាង ទាំងមិនយល់មិនគិតថានាងនិយាយពាក្យបែបនេះជាមួយខ្លួន។
“សុំម្ដងទៀតបានទេ?”
“ហ្អាស!” ជែន ភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយសម្ដីសុំរបស់នាង។
“ខ្ញុំមិនទាន់បាត់ក្ដៅទេ” លីងយៀក ពើងទ្រូងស្អាតមករកគេ ដែលអ្នកមើលច្រាលឈាមតែម្ដង មិនមែនតែគេទេ ប្អូនគេក៏ចាប់ផ្ដើមច្រាស់ច្រាលដូចគ្នា។
“លីងយៀក!”
“ណា៎សុំអង្វរ”
“នាងដឹងខ្លួនកំពុងនិយាយអីទេ?” អ្នកកំលោះសួរនាងបញ្ជាក់។
“ដឹងតើស” ស្រីស្រស់តបញញឹមសិចស៊ី ទាក់ទាញមកកាន់គេ វាធ្វើឱ្យគេអត់អស់សំណើចមិនបាន។
“ហ៊ឹសៗ ច្បាស់ណា៎ ស្អែកកុំមករករឿងឱ្យសោះ”
“ហ៊ឹម អា្ហស” លីងយៀក ថ្ងូរដោយការពេញចិត្ត ពេលមនុស្សកំណាចចាប់កម្រើកត្រគាកម្ដងទៀត។
“អ្ហឹម ណែនណាស់ដឹងទេ លីងយៀក”
ផ្លាប់ ផ្លាប់
សំឡេងសាច់ទង្គិចសាច់ ជាលើកទីពីរចាប់លាន់ឮពេញផ្ទៃបន្ទប់ម្ដងទៀត បន្ទាប់ពីស្ងាត់មិនដល់ប្រាំនាទីផង។
“អ្ហាស ជែន” ជើងស្រឡូនស្អាតគេវចង្កេះកំណាច ដែលកំពូងបោលសម្រុកក្នុងរាងកាយរបស់ខ្លួន។
“អ្ហឹម អ្ហឹស ស្រួលណាស់ លីងយៀក អ្ហឹស នាងរឹតខ្ញុំខ្លាំងណាស់”
“អ្ហាសសស”
ជុប
ជែន ថើបមាត់តូចបន្ថយភាពស្រៀវស្រាញកំពុងបោលសម្រុកក្នុងរាងកាយជាលើកទៅពីរ។ ដៃទាំងពីរគូឱបរឹតគ្នាណែនមិនរបូត ទោះជាយកអាត្រាក់អូសប្រហែលមិនចេញពីគ្នាផង។
“អ្ហឹសស”
“អ្ហឹម ខ្ញុំជិតទៀតហើយ លីងយៀក”
“ជែន ខ្ញុំ អ្ហឹម...”
ផ្លាប់ ផ្លាប់
កាន់តែជិតដល់គេកាន់តែបន្ថែមកម្លាំងអុក វាធ្វើឱ្យរាងកាយទាំងពីរកាន់តែច្រាស់ច្រាលលើសដើម។
“អ្ហឹស អ្ហាសស”
“លីងយៀក ជិតមែនទែនហើយ”
“អ្ហាសស”
“អ្ហឹស ដល់ហើយ” ជែន សម្រុកមួយទំហឹងចុងក្រោយ បញ្ចប់សង្គា្រមរបស់ខ្លួនក្នុងទឹកនេះ។
តែគ្រប់យ៉ាងមិនបានបញ្ចប់ត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងនោះទេ ព្រោះស្រីតូចចេះតែទាមទារពីគេម្ដងហើយម្ដងទៀតមិនឈប់ វាធ្វើឱ្យគេនឹកខឹងដល់ប្អូនប្រុសដែលជាដើមហេតុ។ តែបើជ្រុលតែរាងត្រីផ្សំដំណេកទៅហើយ យប់នេះមិនបាច់ដេកក៏បានដែរ។