ដែនស្នេហ៍សាតាន

ភាគទី១៩

(ចិត្តដូចគ្នា)

យប់ចុងក្រោយ
រាងតូចឈរអែនអននៅក្បែរគ្រែ មិនព្រមឡើងគេង នៅមានស្នាមញញឹមស្រទន់បង្ហាញរូបរាងមក ជាមួយក្រសែភ្នែកបែបព្រើលសម្លឹងទៅស្វាមី ដែលកំពុងអង្គុយសម្លឹងមើលមកវិញដូចគ្នា។ ឫកពាប្លែកៗរបស់ស្រីតូច ទាញឱ្យចិញ្ចើមក្រាស់ជ្រួញចូលគ្នាបានមិនពិបាក។
“នៅឈរធ្វើអីទៀតឆាប់ឡើងមកគេងម៉ោ យប់ជ្រៅហើយ” ជែន បក់ដៃហៅនាងក្រមុំ ដែលសាមីខ្លួនក៏ព្រមឡើងតាម។
លីងយៀក ញញឹមអឹមអៀនវារឡើងមកលើគ្រែ នាងមិនមែនឡើងធម្មតានោះទេ ស្រីតូចវារឡើងមកអង្គុយលើរាងកាយមាំសង្ហា សាងឱ្យអ្នកកំលោះច្រាស់ច្រាលភ្លាមមួយរំពេច។
“ធ្វើអី យៀកយៀក?!” ចិញ្ចើមម្ខាងត្រូវបានលើកដោយការសង្ស័យ។ មិនសង្ស័យបានទេ បើសុខៗអ្នកម្ខាងទៀតលេងមកទាក់ទាញទាំងយប់បែបនេះ ដល់គេធ្ងន់ដៃងាងថាគេខូច។
“គឺ!  យប់នេះជាយប់ចុងក្រោយរបស់ពួកយើងហើយ!...”   គិត
ដល់រឿងនេះទាំងនាងក្រមុំនឹងអ្នកកំលោះ សុទ្ធប្រែប្រួលទឹកមុខដូចគ្នា ដឹងថាវាគង់តែមកដល់ តែរាល់ពេលរំលឹកម្នាក់ៗមានតែទុក្ខសោក សោកសៅជាប់ខ្លួន។
“អឹម!” ជែន ងក់ក្បាលតប។
“ខ...ខ្ញុំចឹងធ្វើវាម្ដងទៀត មុនពេលពួកយើងត្រលប់ទៅប្រើជីវិតដូចដើមវិញ” នាងមិនដឹងថាខ្លួនកំពុងគិតអ្វី តែនាងពិតជាចង់ធ្វើវាជាមួយគេ បង្កើតភាពផ្អែមល្ហែមមុហនពេលបែកគ្នា។ សុំត្រឹមប៉ុណ្ណឹងនាងក៏អស់ចិត្តហើយ។
“យៀកយៀក!” គេមិនដឹងថាកំពុងភ្ញាក់ផ្អើលឬតកឮស្លុតឱ្យប្រាដកនោះទេ ដែលឮប្រយោគនេះចេញពីមាត់របស់ខ្លួន។
ខ្សឺត
នាងច្រម៉ក់ ធ្វើចិត្តក្លាហានងើយទៅថើបបបូរមាត់ក្រាស់បានរូបរបស់អ្នកកំលោះ។
“យៀក...អ្ហឹម” ជែន ប្រែជាថ្ងូរយ៉ាងទាន់ហន់ ពេលស្រីតូចបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់របស់ខ្លួន នៅមានអណ្ដាតតូចកំពុងគេវប្រលែងលេងរឹតរួតជាមួយអណ្ដាតរបស់គេថែមទៀត។
“យប់នេះខ្ញុំសុំជាអ្នកចាប់ផ្ដើម” មាត់ប្រាប់ដៃតូចស្រឡូន ចាប់ប្រឡេះលេវអាវដំណេករបស់អ្នកកំលោះ ដែលអ្នកម្ខាងទៀតក៏ជួយនាងឱ្យឆាប់ហើយន្អាលបានបន្តរឿងរបស់ខ្លួន។
ព្រុស
លីងយៀក   រុញរាងកាយអាក្រាតរបស់អ្នកកំលោះ   ឱ្យគេងទៅ
លើគ្រែ ដោយមានខ្លួនអង្គុយពីលើ ទាំងរាងកាយអាក្រាតមិនខុសពីអ្នកខាងក្រោមប៉ុន្មាន។
ជុប ជុប
លីងយៀក ថើបដើម ក រឹងមាំដេញចុះមករកដើមទ្រូងហាប់ណែន អណ្ដាតតូចគ្រវាសលិឍពេញទ្រូងរបស់គេ មិនលើកលែងសូម្បីចុងដោះរបស់អ្នកកំលោះ គ្រប់យ៉ាងដែលគេធ្លាប់ធ្វើមកលើនាង ពេលនេះស្រីតូចប្រតិបត្តិគ្មានឱ្យខុសសូម្បីបន្តិច។
“អ្ហឹម យៀកយៀក ស្រួលណាស់” បាតដៃធំក្រាស់អង្អែលថ្នមៗតាមរាងតូចច្រឡឹង ពេលនាងដាស់អារម្មណ៍ឱ្យគេបានយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះបែប។
“នៅមានអាស្រួលជាងនេះទៀត” នាងល្អិតញញឹមលាក់ល្បិច មុននឹងថើបដេញចុះទៅក្រោម រកក្បាលពោះសិចភេករបស់អ្នកកំលោះ តែនាងមិនបានបញ្ឈប់ត្រឹមនេះ ផ្ទុយវិញនាងកំពុងញញឹមពេញចិត្ត ពេលប្អូនប្រុសដ៏ក្ដៅគគុករបស់អ្នកកំលោះ កំពុងបញ្ចេញរិទ្ធចង្អុលមុខនាង។
“យៀកយៀក កុំ...អ្ហឹម” ជែន ថ្ងូរដោយការឈឺចាប់លាយឡំសុខស្រួលពេលដៃតូចច្បូតថ្នមៗ ប្រលែងលេងជាមួយប្អូនប្រុសរបស់គេ។
ដៃតូចដែលត្រដុសថ្នមៗមុននេះ ប្រែជាដុសញាប់ទៅៗ សាងការពេញចិត្តស្រើបស្រាលព្រមគ្នាដល់សាមីខ្លួន លីងយៀក ញញឹមពេញចិត្តពេលអ្នកកំលោះទទួលបានក្ដីសុខដោយសារខ្លួន។
“យៀក!...អ្ហឹម” ជែន ថ្ងូរកាន់តែខ្លាំង ពេលបបូរមាត់បានរូបមាន
មន្ដស្នេហ៍ប្រលែងជាមួយប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួន។
“អ្ហឹម...” លីងយៀក ថ្ងូរមិនពេញសំឡេងខណៈភាពរឹងមាំកំពុងបំប៉ោងមាឌក្នុងមាត់របស់នាង បង្ហាញថាគេកំពុងមានក្ដីសុខខ្លាំងកម្រិតណា។
“អ្ហឹមមម យៀកយៀក ខ្ញុំជិតចេញហើយ ដកមាត់នាងចេញទៅ” ជែន តើនស្រីតូចពេលដឹងដល់ភាពសុខស្រួល កំពុងអណ្ដែតនៅពីមុខរបស់ខ្លួន។
នាងល្អិតញញឹមច្រឡើម មិនត្រឹមតែមិនធ្វើតាមសម្ដីរបស់អ្នកកំលោះ លីងយៀក នៅឆ្លៀតបន្ថែមចង្វាក់កាន់តែញាប់ជាងមុន រហូតដល់...
“យៀក!...អ្ហឹសស” ជែន កន្រ្តាក់ខ្លួនតិចៗ ខណៈគ្រប់តំណក់បាញ់ចូលក្រអូមមាត់តូចខ្ទេចគ្មានសល់ ដែលស្រីស្រស់លេបចូលពោះអស់គ្មានសល់។
ជុប
មាត់តូចថើបផ្ដិតពេញក្បាលពោះអ្នកកំលោះ ហើយក៏ថើបអូសឡើងមកដល់ដើមទ្រូងរឹងមាំ នៅមានទឹកមុខច្រឡើងមមួយនេះទៀត ធ្វើឱ្យអ្នកក្រោមរាងកាយសឹងតែចាប់គ្រញិចនោះទេ។
“ក្រែងមុននេះប្រាប់ឱ្យ...អ្ហឹម” ជែន ថ្ងូរជាថ្មីពេលនាងល្អិត ថើបបិទសម្ដីរបស់គេ។
“លោកធ្លាប់ធ្វើដាក់ខ្ញុំ ទើបខ្ញុំត្រូវសងលោកវិញ” នាងល្អិតសើចស្ញេញចេញមក។
“ហ៊ឹសៗ” ជែន សើចហួសចិត្តនឹងភាពច្រឡើមរបស់នាង មិនដឹងថាចេះព្រើលបែបនេះតាំងពីពេលណា។
“ពួកយើង!...” លីងយៀក បញ្ឈប់សម្ដីរបស់ខ្លួន មានចេតនាឱ្យអ្នកចំពោះមុខសង្ស័យ ហើយក៏៏បានសម្រេច ពេលអ្នកក្រោមរាងកាយជ្រួញចិញ្ចើមសួរនាងដោយការងឿងឆ្ងល់។
“ពួកយើងយ៉ាងម៉េច?” សំណួររបស់គេ ទាញឱ្យស្រីតូចញញឹមល្បិចចេញមកភ្លាមតែម្ដង។
“គឺ...”
“ហ៊ឹម...អ្ហឹម” ជែន ថ្ងូរដោយភាពសុខស្រួល ស្របពេលភាពតឹងណែនរឹតរួតភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួន។
ផ្លាប់ ផ្លាប់
ចង្កេះតូចបានរូប អុកកម្រើកខ្លាំងៗនៅលើរាងកាយរឹងមាំ នៅមានដៃរឹងមាំចាំជួយជាជំនួយ។ ជែន ស្ទាបអង្អែលរាងតូចឆ្លាស់គ្នានឹងដើមទ្រូងស្អាតណែនក្ដំរបស់នាង។
“អ្ហឹម ណែនណាស់ យៀកយៀក”
“អ្ហឹស អ្ហាសសស” លីងយៀក ពើងខ្លួនទៅក្រោយ ជាមួយភាពស្រើបស្រាលដែលកំពុងវាយលុកពេញរាងកាយរបស់នាង។ វាស្រៀវស្រើប ញ័ររញ្ជួយ ច្រាស់ច្រាលព្រមគ្នាតែម្ដង ថ្នាក់នាងសឹងតែមិនអាចទប់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងបាន។
“អ្ហឹម...ស្រួលណាស់ ខ្លាំងជាងនេះទៀត យៀកយៀក” មាត់បញ្ជាខណៈដៃចាប់រាងតូច ឱ្យកម្រើកលើរាងកាយរបស់ខ្លួនកាន់តែញាប់ទៅៗ។ សាងឱ្យរាងកាយទាំងពីរ កាន់តែពុះកញ្រ្ជោលតាមឡើងជាលំដាប់។
ផ្លាប់ ផ្លាប់
លីងយៀក អុកខ្លាំងៗតាមការស្នើសុំរបស់អ្នកកំលោះ មិនគិតនឹងខ្មាសអៀន ធ្វើដូចខ្លួនជាមនុស្សមានជំនាញណាស់អ៊ីចឹង។ នាងច្បាស់ជាមានជំនាញហើយ បើមានអ្នកកំលោះជាគ្រូបង្រៀនបែបនេះ។ ខ្មាសអៀនឬ វាជាយប់ចុងក្រោយរបស់ពួកនាង យ៉ាងណានាងនឹងអ្នកកំលោះជាប្ដីប្រពន្ធនឹងគ្នាធ្វើរឿងបែបនេះគ្មានស្អីខុសឆ្គងនោះទេ។ សុំត្រឹមយប់នេះនាងអាចធ្វើឱ្យគេមានក្ដីខុសទៅបានហើយ។
“អ្ហឹម...យៀកយៀក ខ្លាំងជាងនេះទៀត ខ្ញុំជិតចេញហើយ”
“អ្ហឹស អ្ហាសស” លីងយៀក ថ្ងូរកាន់តែឮឡើងៗ ស្របពេលក្ដីសុខនៃរាងកាយកំពុងលេចរូបរាងឡើង។
“អ្ហឹម យៀកយៀក”
“អ្ហឹស អ្ហាសសស”
“អ្ហឹស ខ្ញុំដល់ហើយ” រាងកាយជោកដោយញើស កន្រ្តាក់ឡើងតិចៗ ព្រមគ្នាខណៈសារធាតុរាវខាប់ក្ដៅអ៊ុនៗបាញ់ចូលទៅក្នុងរាងតូចគ្មានសល់តំណក់។
ព្រុស
ត្រឹមសង្គ្រាមស្នេហ៍បញ្ចប់ នាងល្អិតទម្លាក់ខ្លួនគេងលើរាងក្រាស់ដោយការអស់កម្លាំង។ ជែន ឱបរឹតរាងកាយននលគករបស់នាងក្រមុំណែនដៃ  នៅមានអង្អែលខ្នងតូចថ្នមៗជាការអរគុណ  ដែលនាងសាងក្ដី
ខុសឱ្យគេមុននេះ។
“ពូកែខ្លាំងណាស់ យៀកយៀក” ជែន ញញឹមសសើរស្រីតូច។
“ហឹកៗ...” លីងយៀក មិនតបត បានត្រឹមដេកដង្ហក់ខ្យល់នៅលើដើមទ្រូងហាប់ណែន។ ភាពស្ងប់ស្ងាត់របស់នាង អ្នកកំលោះត្រូវឱនមុខមកសួរបែបញ៉ោះ។
“បន្តទៀតទេ?”
“អត់ទេ...” លីងយៀក គ្រវីក្បាលបដិសេធញាប់តតាត់។ នាងមិនដឹងថាការធ្វើរឿងមុននេះហត់បែបនេះសោះ។ រាល់ដងធ្លាប់តែអ្នកកំលោះជាអ្នកគ្រប់គ្រងហ្គេម ដល់មកប៉ះខ្លួនឯងបែបនេះ ទើបដឹងថាហត់កម្រិតណា សូមសសើរគេហើយអាចលេងនាងបានបីបួនដងក្នុងមួយពេល។
“ហត់ហើយឬ?” ដឹងហើយថានាងហត់ តែមនុស្សល្បិចនៅធ្វើពើជាសួរទៀត។
“អ្ហឹម...”
“ចឹងចាំខ្ញុំជាអ្នកគ្រប់គ្រងម្ដង”
“អត់ទេ អាយយយ” លីងយៀក ស្រែកភ្លាត់សំឡេង ពេលមនុស្សកំណាចចាប់ផ្ដួលខ្លួនឱ្យគេងក្រោមរាងកាយរបស់គេម្ដង ហើយមិនរងចាំយូរក៏...
ផ្លាប់ ផ្លាប់
ជែន កម្រើកខ្លាំងៗភ្លាមក្នុងរាងកាយតូច ដែលរាងកាយមិនទាន់បាត់ហត់មុននេះចាប់ផ្ដើមច្រាស់ច្រាលជាថ្មីម្ដងទៀត។
“អ្ហឹស អ្ហាសសស ជែន...” លីងយៀក ពើងខ្លួនទាំងមូលទៅរកអ្នកកំលោះ នៅមានដៃជើងទាំងឱបទាំងគេវគេជាប់មិនលែង។ ទាញឱ្យរាងកាយទាំងពីរកៀកកិតនែបនិត្យគ្នាកាន់តែខ្លាំងជាងមុន។
“អ្ហឹម...ស្រួលណាស់ នាងណែនមែនទែន យៀកយៀក
ជុប
ចុងទ្រូងស្អាត ត្រូវបបូរមាត់ក្រាស់បឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗ នៅមានដៃរឹងមាំទាំងស្ទាបទាំងច្របាច់ ពេញសព្វសាច់របស់នាងទៅហើយ ខណៈចង្កេះបាវខ្សាច់គិតតែពីសម្រុកមិនឈប់ឈរ។ បង្កទាំងអារម្មណ៍ឈឺចាប់ រំជើមរំជួលដល់ស្រីតូចព្រមគ្នា។
“អ្ហឹស អ្ហាស ជែន”
“អ្ហឹម...ខ្ញុំជិតទៀតហើយ”
“អ្ហឹស អ្ហាសស” លីងយៀក ថ្ងូរកាន់តែខ្លាំង ស្របពេលអ្នកកំលោះកម្រើកចលនាក្នុងខ្លួនាងងកាន់តែញាប់ទៅៗ ខណៈក្ដីសុខកំពុងប្រាកដខ្លួនជាថ្មី។
“អ្ហឹម...ជិតហើយ យៀកយៀក”
“អ្ហឹសសស អ្ហាសស”
“អ្ហឹស អ្ហឹម...ចេញហើយ” ម្ដងនេះក៏មិនខុសពីលើកដំបូង ជែន កន្ត្រាក់នាំគ្រប់តំណក់ចូលទៅក្នុងខ្លួនតូចអស់គ្មានសល់។
ទោះជាសង្គ្រាមគ្រប់យ៉ាងបានបញ្ចប់ តែរាងកាយកំលោះក្រមុំទាំងពីរក៏មិនព្រមដកចេញឆ្ងាយពីគ្នា នៅតែឱបរឹតគ្នាណែនដៃមិនលែង។ ម្រាមដៃតូចស្អាត   គូសវាសពេញដើមទ្រូងរឹងមាំថ្នមៗ  ហាក់កំពុងគិតអ្វី
ម្យ៉ាង។
“គេងទៅ! ស្អែកត្រូវចេញដំណើរមិនអ៊ីចឹង” រំលឹកដល់ពាក្យនេះ អ្នកនិយាយសឹងតែអួលដើម ក ទៅហើយតែប្រឹងទប់អារម្មណ៍របស់ខ្លួន កុំឱ្យរំជើមរំជួលជាងនេះ។
“ចាស...” លីងយៀក ក៏មិនខុសពីអ្នកម្ខាងទៀតដូចគ្នា តែក៏មិនហ៊ាននិយាយអ្វីច្រើន បានត្រឹមតែបិទភ្នែកសំងំគេងក្នុងដើមទ្រូងរឹងមាំ ជាមួយភាពសោកសៅនៅក្នុងចិត្ត។
(ហេតុលោកមិនឃាត់ខ្ញុំ លោកមានស្រលាញ់ខ្ញុំ ដូចដែលខ្ញុំស្រលាញ់លោកទេ លោកជែន!...ខ្ញុំស្រលាញ់លោក ស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់) លីងយៀក រំលឹកប្រយោគស្រលាញ់នៅក្នុងចិត្ត។ ចង់ឱ្យគេចង់ឱ្យគេឮ តែវាក៏មិនអាចគេមិនបានស្រលាញ់នាងនោះទេ មានទែនាងមនាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ ដែលស្រលាញ់គេតែម្នាក់ឯង។
(នាងមិនចាកចេញមិនបានឬ យៀកយៀក! ឬនាងមិនស្រលាញ់ខ្ញុំទេ ឬខ្ញុំមិនល្អសម្រាប់នាង...ដឹងទេថាខ្ញុំស្រលាញ់នាងខ្លាំងប៉ុណ្ណា ខ្ញុំស្រលាញ់នាងណាស់ យៀកយៀក) មិនខុសពីស្រីតូច ជែន បានត្រឹមរំលឹកពាក្យស្រលាញ់នៅក្នុងចិត្ត។
រំលឹកហើយមានប្រយោជន៍អី យ៉ាងណាក៏ពួកគេមិនអាចស្ដាប់ឮស្នូរបេះដូងរវាងគ្នានឹងគ្នាបានផង។ បើស្រលាញ់ក៏ប្រាប់ថាស្រលាញ់ លាក់លៀមគ្មានប្រយោជន៍អីទេ ចុងក្រោយពួកគេមានតែបាត់បង់នឹងស្ដាយក្រោយ។ ស្ដាយក្រោយដែលមិនបានរស់នៅជាមួយមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់។
កំលោះក្រមុំគេងឱបរឹតគ្នាណែនដៃ មិនសង្ឃឹមថាថ្ងៃសស្អែកអាចនឹងល្អប្រសើរនោះទេ សុំត្រឹមយប់នេះពួកគេមានក្ដីសុខទៅគឺបានហើយ។ មិនយូរប៉ុន្មានទាំងពីរនាក់ក៏អាចលង់លក់ក្នុងដំណេកជាមួយស្នាមញញឹមក្ដីសុខ លាយឡំទុក្ខសោក រងចាំថ្ងៃស្អែកមកផ្ដល់ ថ្ងៃដែលពួកគេលែងជារបស់គ្នាតទៅទៀត។