Gazi

5.bölüm - Aşık Olmak

Herkese selamlar! Nasılsınız?

Sizinde 2024 yılınızı kutluyorum, canlarım. Bu yılda umarım birlikte en güzel şekilde yaşarız. Sıkıntı olmadan, olsa bile büyük sıkıntılar olmadan, küçük sıkıntıları halledebileceğimiz bir yıl olur. Sizinle birlikte onlarca yıl kutlamak dileğiyle. Çok seviyorum sizi, bana 2023'ün kattığı en güzel hediyelersiniz. Benim için keşke ne kadar değerli olduğunuzu anlayabilseniz ama şunu bilmenizi istiyorum ki, kendimden ve annemden sonra sizin yeni yılınızı kutladım. Çok fazla seviyorum sizi. Bu yılda bir sürü kitabımla, sizin desteklerinizle ve güzel başarılarımız ile dolu bir yıl olur. İyi ki varsınız, iyi ki benimlesiniz ve inşaAllah bu yılda sonuna kadar benimle olursunuz. Bereketli, günahı az işlediğimiz, kalp kırmadığımız, sağlam olduğumuz ve şükür etmeyi her an hatırladığımız bir yıl olur inşaAllah. En güzel yıllar sizin olsun, ballarım. 💞

Yeni yılın ilk bölümü karşınızda! Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. İyi okumalar! 💚

🏥

Emrah Erdem

Yasemin odadan çıktıktan sonra bakışlarım kollarıma gitti. Kesilen koluma. Gazi olmuştum. Ben, Emrah Erdem, askerliğine aşık olan Emrah Erdem gazi olmuştum. Bu hayatta ilk önce benden ailem alındı, araba kazasında vefat ettiler. Sonra benden kardeşim dediğim insan gitti, şehit oldu. Sevdiğim kızdan gitmek zorunda kaldım, bu en zoruydu. Ama şimdi sevdiğim işimden kopmuştum, gazi olmuştum.

Nefes alamıyordum. Ağlamak istiyordum ama kalbime öyle oturmuştu ki kolumun kesilmesi ağlayamıyordum bile. Kolum kesilmişti. Benim kolum kesilmişti. Gazi olmuştum.

"KOLUM KESİLDİ! GAZİ OLDUM! BEN İŞİMİ DE KAYBETTİM!" diye bağırdım. Yatağın yanında duran sürahiyi yere fırlattım. Dayanamadım. Sinirim geçmedi. Sağ kolum yoktu. Sağ kolum yoktu.

"SAĞ KOLUM KESİLDİ! BENİM SAĞ KOLUM KESİLDİ!" diye bağırdım tekrardan. Sinir krizi geçiriyordum. Fırlatacak bir şey kalmadığında sinirden yatağı yumruklamaya başladım.

"KOLUM YOK! BENİM KOLUM YOK! HİÇBİR ŞEYİ DOĞRU DÜZGÜN YAPAMIYORUM! KENDİ İŞİMİ BİLE BECEREMİYORUM!" diye bağırdım. Olmuyordu. Ne içime oturan bu ağırlık geçiyordu, ne de öfkem. Odanın kapısı bir anda açılarak içeri üç kişi girdi. Yasemin, benim güzel sevdiğim. Deniz, Gökhan'dan sonra can dostum. Ve tanımadığım bir kız. Yasemin'in arkadaşı olmalıydı çünkü Yasemin'in kolunu tutarak içeri girmişti. Hemşireye benziyordu.

"Ne oldu?" diye sordu Yasemin. Onu görmek bile beni sakinleştirirken sesini duymak daha da sakinleştiriyordu. Yıllardır bir birimizi görmesek bile bu değişmemişti.

"Ödümü kopardın, it!" diyerek yanıma yaklaştı Deniz. Son kelimesini fısıltıyla söylediği için sadece ben duymuştum ama yinede kaşlarımı çatmadan edemedim.

"Hepiniz mu duydunuz?" diye sordum. Yasemin'in gözleri doldu. Hayır, gözleri dolmasın. O güzel gözleri bana yeni bakmaya başlamış iken şimdi gözleri dolmasın.

"Bağırmanı duyduk. Ve kırılma sesi," Yere baktı. "Kırmışsın. Benim sürahimdi." dediğinde kendime küfürler ettim. Ben nereden bilebilirdim onun sürahisi olduğunu ama yine de üzülmesine sebep olmuştum. Bu büyük sorundu benim için.

"Özür dilerim, güzelim, özür dilerim. Ben yenisini alırım, daha güzelini alırım." dediğimde Yasemin gülümsedi.

"Sorun değil. Sen iyi misin? Bir şey oldu mu?" diye sordu. Benimle ilgilenmesi hoşuma gitmişti ama yinede gözlerinde olan o hüznü görebiliyordum.