Üçgen ilişkinin tam ortasından bir hikaye...
Paramparça olmuş bu kalpte, Yaralarla kaplı bu bedende, Şüphe ve güvensizliğin amansız fırtınasından buğulanmış bu beyinde, Yakıcı bir umut ışığı ve aydınlık günlerin arzusu var. Korku ve hapisin gölgesi...
Beğendiyseniz yorum yapıp oy vermeyi ihmal etmeyin lütfen, izlenmeler iyi ama yorum ve oy yerlerde sürünüyor İşte başlıyoruz
*Satırlar arasında düşüncelerinizi belirtmekten çekinmeyin yorumlarınızı okumak benim için çok keyifli*
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~••~•~•~•~•~•~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi ovuşturarak açtığımda güneşin ışığı odanın penceresinden içeri nüfuz etmişti bile çoktan...
Hiçbir şey olmamış gibi yine kollarının arasındaydım çırılçıplak, arkamdan kollarını etrafıma sarark uyuya kalmıştı özgür vücutlarımız birbirine okadar yakındı ki onun kalp atışlarını sırtımda hissedebiliyordum.... Sımsıcak nefesi boynuma yayılıp ısıtarak sabahın soğuk havsından koruyordu beni kendince
O kadar sakindik ve huzurluyduk ki ikimiz de, O gece yaşananlar hiç yaşanmamış gibiydi aramızda O iki mantıksız insan durmadan birbirine bağırıp çağıran biz değilmiş gibiydik şimdi...
Yerimde kıpırdandım azıcık daha rahat olmak için ama özgürün bununla gözlerini açacağını düşünmemiştim hiç kollarını etrafıma daha sıkı sarıp olduğum yere tekrar konumlandırmıştı beni
"Nefes alamıyorum"dedim kucağınd kıvranarak,
"Daha iyi" dedi haince... sırıtıp daha da sıkı kucakladı, yetmiyormuş gibi bacağını da üzerime attı
Zorlukla kucağında dönüp yüz yüze geldim onunla,aslında yüzüm boynuna denk geliyordu ama olsun.... Elimi uzatıp boynuna yakın omuzlarına masaj yapmaya başladım yavaşça
"Bana neden bunu yapıyorsun?"dedim boğazımdan zorla çıkan ses tonuyla. Cevap vermemeyi tercih etti, Vazgeçmedim sorgulamaktan "O gece başıma ne geldi hiç merak etmedin mi gerçekten? O kadar farklı davranıyorsun ki özgür! Senin için neyim bilmiyorum bile..." Elini sırtımdan çekip çenemi tutup kafamı kaldırdı ve göz göze gelmemizi sağladı, bu konudan sıkılmış gibiydi, kaşları çatık bir şekilde inceliyordu yüzümün detaylarını
"O kadar salaksın ki..." Demeyi yeterli gördü tüm kırgınlığımın karşısında... Sessizce kucağında tekrar arkamı döndüm ona gözlerimin dolmasını görmesin diye, ama o yutkunmamla herkes olsaydı anlardı ağlamak üzere olduğumu...
"Sabaha karşı bade'nin evine gittiğini gördüğümde döne bildim eve ancak..."
Elektirik çarpmış gibi fırladım yerimden, Ne? Tüm gece beni mi izlemişti uzaktan? Ay aşk adam özgür yiaaa.... Tekrar döndüm ona karşı, bu sefer utançtan gözüne bakamıyordum korkudan değil...
