Üçgen ilişkinin tam ortasından bir hikaye...
Paramparça olmuş bu kalpte, Yaralarla kaplı bu bedende, Şüphe ve güvensizliğin amansız fırtınasından buğulanmış bu beyinde, Yakıcı bir umut ışığı ve aydınlık günlerin arzusu var. Korku ve hapisin gölgesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne desem bilmiyorum, arkadaşlar kitabımız 100k izlenmeye ulaştı, sizlerin sayesinde Hepinize tüm destekleriniz için sonsuz teşekkür ederim. Dayanamayıp yeni bölümü yayınladım sevinçten... Herkese iyi okumalar.... Tabi karakterlerimizi de sizinle paylaştım, umarım beğenirsiniz sizde ...
______________________________
"Bir şeyler söylemeyecek misin?"
Gözlerini halıdan ayırıp gözlerimin içine bakmıştı, gözündeki anlamadığım o bakış ile... O kadar sakin bakıyordu ki, bakışlarının anlamını çözemedim hiç, öfke miydi? Hüzün müydü? Yoksa fırtına öncesi sessizlik miydi? Her zaman tahmin edilemez olmayı başarıyordu... İnsanın ruhunun derinliklerinde korku yaratırdı bu da.
"Gerçekten söylediklerimin saçmalık olduğunu mu düşünüyorsun? Neyaşadığımızın farkında bile değilsin, belki de olmak istemiyorsun"
İkimiz de yatağın kenarında yanyana oturmuştuk, şimdiye kadarki en sakin kavgamızdı, en durgun ve en mantıklı tartışmamız. Artık yaşadığım bu durumdan yorulup kalbimdekileri dışa aktardığım ilk konuşmamızdı... Bu geceki tavrı bardağı taşıran son damla olmuştu, bana bu kadar değersiz hissettiremez di, dün hediye aldı diye buna susup oturmayacaktım... Kendi kendime düşünüp bileniyordum özgüre karşı, o da sanırım aynı şeyi yapıyordu ki dakikalardır kafasını iki elinin arasında tutmuş ağzını da bıçak açmıyordu...
"Özgür bunları konuşmak inan benim için de çok zordu, ama bana neler yaşattığının farkındamısın yoksa değilmisin hiç bilmiyorum ama yaşadıklarım hiç normal değil, bana neden bunu yapıyorsun?"
"Ne yapıyorum ben sana? Sevmekten başka, böyle isyan edecek başka ne yaşatıyorum kia ben sana? "
"Sevmek bu mu? Bu değil bence, dün gece beni sevdiğine kalpten inandığım özgürle bu gece beni bu derece umursamayan özgür aynı değil bence..."
"Sevdiğime inanman için bu gecede mi mücevher almalıydım? Yaşattığım bu huzurlu hayat yetmiyormu seni sevdiğime inandırmak için?" Gözlerim büyümüştü resmen, ben ondan mı bahsediyordum? Bu adam beni hiç anlamıyordu, başka bir dilden konuşuyorduk sanki... O beni bende onu yanlış anlıyorduk...
"Huzurlu hayat dediğin şey bu ev mi? Para mı? Kıyafetlerim falan mı? Bunları konuşmak için fazla olgun olduğunu düşünüyordum..."
"Onları kast edecek kadar aşağılık bir herif miyim senin gözünde? Yada beni sadece bu ev o kıyafetler o seyahatlar olarak mı tanımladın kendi kafanda?"
