Son Aşk

0.6

Busa-Geldik Yoktunuz
Alperen-Alay Marşı

♡♡♡♡♡

Türk milleti
İstiklalsiz yaşamamıştır.

Yaşayamaz ve yaşamayacaktır

~ATATÜRK

🤍

1 Hafta sonra...

Bir hafta boyunca odamda tıkılıp kalmıştım.Bazı zamanlarda bahçeye çıkıyordum.
Bugün raporum bitmiş bulunmaktaydı.
Timdekiler iki kez göreve gitmişti ama büyük görevler değildi.
Gittikleri gün geri dönmüşlerdi.

Duş almış askeri üniformamı giymiştim.
Saçlarımı yine toplamıştım.
Yaram artık acımıyordu.Kapanmaya yüz tutmuştu.
Saat sabahın beşiydi.
Hızlı adımlarla arka bahçeye ulaştım.
Dün Gizay ile konuşmuştuk,parkur yapacaktım,anlaşmıştık.
Yine benim odamda konuşmuştuk.
Hergün yanıma gelmeye çalışıyordu.
Yemek yememi ve ilaçlarımı kontrol ediyordu.
Bense bu bir hafta da olabildiğince uzak durmaya,ona,onun kalbine tutulmamaya çalışıyordum.
Soğuk yapıyordum sürekli.
Bu durum yüzünün düşmesine neden oluyordu ama uzak olmamız onun için daha iyi olacaktı.

Bahçeye yönelttim adımlarımı.
Barlas,Gizay vardı diğerleri de benimle birlikte geliyordu.
En son içeriye Toprak abi girdi.

"Ooo abi yengeden ayrılamıyoruz demi yine."diyerek laf attı Çağan.
Toprak abi ensesine vurunca da zıplaya zıplaya söylendi.
"Off abi elin de ne ağır ya.Boynum koptu boynum."diye söylendi.
"Sende boş yapma oğlum o zaman.Bilmiyorsun sanki Toprak abinin elini."diyerek güldü Barlas.
"Bak Barlas'ı dinlesen hiçbir şey olmayacak aslanım.Sen kendin kaşınıyorsun."diye kızdı Toprak abi de.
Bu hallerine gülmemek elde değildi.
Aralarında geçen ufak bir atışmadan sonra tek sıra halinde dizildik ve selam durduk.
Selamlaşma faslı bitince de parkuru inceledik.

"Evet bugün yine parkurdayız.
Kim başlamak ister."diye bir soru yöneltti Gizay.
"Ben başlarım."diyerek öne atıldım.
"Peki,başlangıç çizgisine geç ve koşu pozisyonunu al."dedi Gizay.
Kronometre yine Barlas'ın elindeydi.
"Hazır mısınız komtanım?"diye sordu Barlas.
"Evet."diye seslendim.

"Başla."komutunu duymamla birlikte koşmaya başladım.
Geçen ki parkur ile aynıydı.
400m olan yeri hızlıca koştum.Sıra İrlanda masasındaydı.Koşarak geldim ve sıçrayarak dirseğimi duvarın üzerine koydum,vücudumu yukarıya çektim.Sol bacağımı duvarın üzerine attım.Duvarın üstüne çıktıktan sonra beklenmeden aşağıya atladım.
Yine hızlıca koştum,az ileride pentatlon vardı.
200m olan bu havuza daldım.
Serbest yüzme tekniğini kullanarak hızlıca yüzdüm.
Nefesimi de kontrol etmeyi unutmuyordum.Sudan çıktım.
Ve yine koşmaya başladım.
İtalyan çukuru vardı.Umarım yaram beni etkilemezdi.

Nefesimi yine kontrol ettim.Nefes nefese kalmak istemiyordum.
Çukura atladım ve durmadan geri çıktım.Yapmıştım.
Ama yüz ifademi bozmadım.
Koşarak atlama demirlerine geldim.
Üstlerinden atladım.
Kırmızı noktaya doğru yine koştum.

Ve dairenin içinde durdum.Benimle eş zamanlı olarak da Barlas kronometreyi durdurdu.
Barlas'ın yüzüne baktım.
Gizay'ı geçmek istiyordum.
"18 saniye komtanım."dedi.
Ne yani bir saniye ile mi kaybetmiştim.

"Vay be komtanım siz neymişsiniz öyle."dedi Çınar.
"Öyledir."dedi Asır,o biliyordu en hızlı parkur bitiren bendim.
Ama şimdi Gizay benden öndeydi.
Yüzüm biraz asıldı.
"Pars komtanıma en çok yaklaşan siz oldunuz Arin komtanım."dedi Afra da.
Ama yüzüm yine de düşüktü ikinci olmayı asla hazmedemezdim.