Synthesis of Prophecy: Purple Charm✔

Nervous 20

Chapter 18

(A/N: HAHAHAHHAHAHA GINAWA KO LANG ENGLISH YUNG KABADO BENTE! this is only a short chapter, sorry na talaga hihi)

I sat in the chair beside Marcus. And I swear! My heart is pounding fast that it can come out from my chest tight now! I can feel his stares at me, it's like piercing in my soul. Mabilis naman akong nakaramdam ng paginit ng puso ko, almost as if it's burning my heart.

Mabilis akong napahawak dito ng mahigpit, nagugusot na rin yung uniform ko.

Ramdam ko parin yung tingin niya sakin pero nawala ito dahilan para makahinga ako ng maluwag.

"So for today's class, we are gonna be trying to identify what cell is under the microscope." Sabi ni Ma'am Sydney.

Mabilis naman akong napahawak sa microscope ng bigla din siyang humawak dito, Kaya nakapatong na yung kamay niya sakin. Mabilis nyang hinila yung microscope at itinapat yung mata niya sa eye piece nito.

Sobrang lamig ng kamay niya kaya medyo nagulat ako,

Pero habang tumatagal dahan dahan naman itong uminit,

Aalisin ko na sana yung kamay ko sa pagkakahawak sa microscope ng mas dumiin pa lalo yung kamay niya sa kamay ko at mahigpit na hawak hawak yung microscope. Na para bang ayaw niya ialis yung kamay ko.

Huhu! Tulungan niyo ako mga ante!! Ialis nyo ko sa sitwasyon na to!

"It's Anaphase."

Nawala na ako sa inisip ko ng nagsalit siya,"h-huh?"

Inilapit niya saakin yung microscope at inalis na yung kamay niya sa kamay ko, itinapat ko na yung mata ko sa eye piece ng microscope.

A thingy dissolves and another thingy condense and move together. What the fuck is that called?! Napaisip ako, bobo ako sa biology!

"Hindi, ano yata to.....Metaphase." napangiti na lang ako para magkaroon ako ng confidence.

Napakunot naman siya ng noo.

"No."

"Its Anaphase. because if you look closer, the chromosomes are not actually dissolving nor condensing and moving towards each other, they are actually moving away from each other." Sabi niya.

'Kasi di lahat ng nakikita ay totoo. Pwedeng palabas lang ang lahat.'

Nagulat ako ng marinig ang boses niya sa utak ko. Kakaiba talaga boses niya, kalmado pero malamig at malalim.

Inilapit niya sakin yung microscope kaya wala na lang akong magawa kundi silipin ulit ito. Tinignan ko ito ng maigi at nagulat sa aking nakita.

Dahan dahang naghiwalay yung 'chromosomes' sa isa't isa, siguro sa sobrang bagal nito ay di ko na napansin.

Kase ba naman why are they moving away from each other slowly? Are they struggling? Tangina! di ako makarelate! kasi never akong napunta sa sitwasyon kung saan pipilitin kong lumayo sa taong mahalaga saakin.

"Wala akong pake, basta Metaphase yan." Seryoso kong sabi. Ayoko kasi silang magkahiwalay!

"its Anaphase."

"hindi its Metaphase."

"i said its Anaphase."

"Eh ayoko nga!"

"Its not for you to decide!"

Ramdam ko yung tingin ng buong klase sa amin, ngayon ko lang napansin na parehas pala kaming nakatayo habang pinagdidilatan ang isa't isa. Napalakas din yata sigaw namin.