Synthesis of Prophecy: Purple Charm✔

Epilogue

Epilogue: Happiness

5 days na ang nakalipas since gods took Briana from us. Dun din ako katagal na nagluluksa.

Ngayon naman.

Ay ang kaarawan ni Luxe, nakaalis na ako sa dorm at papunta na sa isang lugar sa academy kung saan magaganap ang party niya.

Everyone was just minding their own business.

Eating.

Talking, Laughing.

You name it.

Linapitan ko siya kasabay ang pagbigat ngpakiramdam ko. Nginitian niya ako kaya binigyan ko rin siya ng ngiti, mapait na ngiti.

I'm so sorry, Luxe, sa birthday mo pa talaga ko to magagawa. Sana mapatawad mo ko.

Huminga ako ng malalim sabay ng pagalis nun sa isipan ko.

"Luxe, satingin ko dapat tapusin na nati-"

"Wanna go eat, darling?" Tanong niya sakin at nakatalikod na siya sakin habang hawak ang kamay ko.

"I will blow the cake. It's your first time to see me in my birthday right? Fist time to celebrate with me..." sabi niya kaya mabilis akong napakagat sa babang labi ko at pinipigilang umiyak.

"I know-"

"First time ko ring maging masaya sa birthday ko. Kasi kasama kita." Sabi niya kaya pinisil ko yung kamay niya para patigilin siya.

"Mhm?" Tinaasan niya ako ng kilay. Come on, you can do this, Vyelle, you can.

"Satingin ko. . .Luxe, dapat na natin tapusin to." Sabi ko kaya natahimik siya. "Lahat mali, mali tayo. Mali tayo para sa isa't isa, Luxe, sobra." Madiin kong sabi.

"If this is about the Olympians, I don't care! I don't care what they think!" Galit niyang sabi medjo kumikinang narin yung mata niya na parang iiyak na siya mamaya maya lang.

"Pero ako oo! I care what they think, especially my mom. I don't want to disappoint her." His stares run around the place as he laugh in disbelief.

"So. . ." Lumunok muna siya. "I'm a dissapointment?" Mahina niyang sabi.

"So you think loving me is disappointing? What the fuck am i? I'm still a human remember?"

Nasasaktan na siya alam ko. Gusto ko siyang yakapin.

"That's not-"

"I already know it." Sabi niya with his cold voice.

"Ayoko ng masaktan ka pa, I want to end this. I was never meant to be loved and you were never meant to love."

"That's our curses. . .pero unexpectedly we fall in love with each other. Lahat ay di sangayon satin. . .

pati na ang tadhana."

"Lintek na tadhana yan. Wala akong pake. Ang gusto ko lang ang mahalin ka at mahalin mo ko, gusto ko maging masaya tayo as long as you're with me-"

"Di kita mahal." Lumabas na rin ang salitang yun sa bibig ko, kailangan ko siya saktan para. . .di na niya ako mahalin.

Para mapuno na yung pagmamahal niya ng galit, to the point na makakalimutan na niya na minahal niya ako.

Siya kasi yung unang nahulog eh, so siya yung mamatay. At ako yung mabubuhay. I will live to regret loving someone, because that causes their death.

"Once the war ends, the curses will fulfill their promises. Two lovers are bound to die after another."