Bugün yeni yılın ikinci gecesi.
Uzun bir sessizlik, gün doğumu ertesi.
Daralıyor her adımımda şu göğüs kafesim,
Fakat duymuyorum uzaktan gelen bu sesi.
Yine ekranımda kapalı havanın görüntüsü.
Artık beklemediğim o telefonun son hanesi.
Kararan ciğerlerimse almıyor bu nefesi,
Yastığımda belirdi bir an geçmişin kokusu.
Satır satır yazdığım bir sevgi bestesi.
Ellerimde koşarken ona bir gül destesi.
Dökülen yaşlarımın geçmedi hiç duygusu,
Gökyüzü ağladı, kalmadı hiçbir hevesi.
Susmadı gökyüzü, saniyesinde bir damlası.
Seslendi ardımdan fakat değildi o eskisi.
Kan döktü gözleri, geçmemiş bu yarası,
Kalbim bir mezar taşı, bense bir gökyüzü.
03.01.24
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Her Şeyin Bir Sonu Vardır
PoetryHayallerin bile yaşanması zor olan bu alemde, mutluluklar bazen bir kelebeğin ömrü kadardır...
