Adım adım yürüdüm ben bu yollarda.
Adım çıkmaz belki karakollarda.
Belki bir gün yârim gelir de,
Sarar yüreğimi o sıcak kollarla.
Güneş doğdu lakin vurmadı tenime.
Senden yoksun bir başka el değmedi elime.
Kabuk bağlamaz tuz bassan da şu yarama,
Bir başkasını yakıştıramam ben kendime.
Değişmez kaderim budur alın yazım.
Gittiği günden beri geçmedi bu sızım.
Yaşadım ağırından hatırasıdır cabası,
Çıkamadık içinden bitmedi bu Kasım.
Son duamsın, ezberimdesin her gece.
Adına şiirler yazdım kalmadı artık hece.
Anlamadım nasıl geldim ben bu yaşa,
Lakin yaşadım bu dertle senelerce.
22.05.24
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Her Şeyin Bir Sonu Vardır
PoesíaHayallerin bile yaşanması zor olan bu alemde, mutluluklar bazen bir kelebeğin ömrü kadardır...
