Ne zaman bitecek bu hüzün?
Aklıma geliyor elbet yüzün.
Kana boyanmış yorgun bu gözüm,
Bir değeri yokmuş onca sözün.
Beni bir sen anlardın iki gözüm,
Adı kader miymiş alın yazım?
Altındayım bıraktığın enkazın,
Yarası kapandı da geçmedi sızım.
Haykırmaktan kısıldı bu sesim,
Ne gecem kaldı ne de gündüzüm.
Bir süredir kalben sessizim,
Yine ağlamaklı şu gökyüzü.
Unutamadım ben dilerim özür,
Çok zaman geçti bu bende ki kusur.
Bu sebepten hep kendimle küsüm,
Yıllardır bitmiyor ki yasım.
Ne zaman gülecek bu yüzüm?
Aklıma geliyor elbet yüzün.
Art arda bindi derdim tasım,
Kırıldı telleri yorgun şu sazım.
04.09.24
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Her Şeyin Bir Sonu Vardır
PoesíaHayallerin bile yaşanması zor olan bu alemde, mutluluklar bazen bir kelebeğin ömrü kadardır...
