Wat Als? Mabbie

Hoofdstuk 16.

25 december

POV: Robbie
Gister werden we wakker en hebben we niet zo veel gedaan. We hebben koekjes gebakken en een gerecht gemaakt voor het kerst dinee bij de ouders van Matt. We zijn weer samen naar bed gegaan, zoals we de laatste paar nachten al deden.

Ik wordt wakker met een Matt die in mijn armen ligt. Matt voelde zich gister avond niet zo lekker, dus zijn we zo in slaap gevallen. Vandaag ga ik de ouders van Matt ontmoeten. Ik ga mee, want dat wouden zijn broers en Matt zou ook meekomen naar Eindhoven voor mijn ondersteuning. Ik ga met mijn hand door zijn haren. "Matt, wordt je wakker?" Vraag ik. Ik krijg een mompelend geluid terug. "Mmm" Ik geef een kusje op zijn hoofd. "We gaan vandaag naar je ouders, weet je nog?" Vraag ik. "Mmm, ja." Krijg ik weer als antwoord. Ik stap uit bed in mijn rolstoel en kleed mij alvast aan, voor zover dat lukt natuurlijk. Ik doe gelijk mijn oefeningen, zodat het herstelproces sneller gaat.

"Matt, je moet nu wel uit je bed komen ik zou graag naar beneden willen." Zeg ik, na een kwartiertje mijn oefeningen gedaan te hebben. Matt stapt nu wel echt uit zijn bed. Ik draai mijn stoel een beetje om zijn mooie lichaam te zien. "Goed uitzicht?" Vraagt Matt. Ik begin te blozen.

We gaan vandaag naar kantoor. We hebben Bankzitters opnamens en ik ben er voor het eerst weer bij. Matt heeft zich snel iets aangetrokken en tilt mij zo naar beneden. "Ik ga wel nog even douchen." Zegt Matt. "Oke dan zorg ik er voor dat er een lekker ontbijtje voor je klaarstaat." Zeg ik.

Ik maak het ontbijtje voor Matt en na een half uurtje staat Matt weer beneden. "Waar kan ik zitten meneer?" Vraagt Matt in zijn mooie strakke pak voor de opnamens. "U kunt daar gaan zitten." Zeg ik terwijl ik een stoel aanwijs waar een bord staat. Gelukkig had ik ook eten voor mijzelf gemaakt, want ik heb honger. "Kan je mij zo helpen met douchen?" Vraag ik een beetje beschaamd, zoals ik altijd doe als ik moet douchen. "Tuurlijk, je laat toch gewoon net als altijd je onderbroek aan?" Vraagt Matt. Ik antwoord met ja.

Na het eten gaan we weer naar boven en helpt Matt mij met het douchen. Ik doe alles zelf maar ik kan niet in de rolstoel douchen en ik moet zitten in een plastic stoel. Dit gaat wel wat moeilijker maar het lukt.

Na een kwartiertje is alles goed gewassen en ben ik ook strak in pak. We rijden naar de locatie, waar we moeten zijn voor de opnamens.

Als we er zijn rolt Matt mij naar binnen in de rolstoel. Hij zet de rolstoel op de plek neer waar we zo de vidoe gaan opnemen. De andere jongens lopen nu ook binnen. "Hey Rob, leuk dat je er weer bent!" Roept Raoul. Raoul komt naast mij zitten en Koen en Milo komen daarnaast zitten. Matthy is de presentator.

"Hallo mensen, welkom bij een nieuwe video. Vandaag gaan we de leukste momenten van 2023 bekijken."

Na 2 uur is de video klaar. Milo heeft natuurlijk de meeste bekers gewonnen. We kletsen nog wat met elkaar wensen elkaar alvast een fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar.

We stappen weer in de auto. "Gaat het nog?" Vraagt Matthy. "Ja, ben een beetje moe. De moeheid is de laatste tijd steeds beter geworden." Zeg ik. "Kan ik gelijk doorrijden naar mijn ouders?" Vraagt Matthy. "Ja, Let's go." Antwoord ik. Zo rijden we nu naar de ouders van Matthy waar de broers ook zouden zijn.

We komen aan en Matt helpt mij met uitstappen. "Wacht even, ik zet je even terug zodat ik je stoel alvast op de drempel zet." Zegt Matthy. Ik kijk langs hem heen en zie inderdaad dat zijn ouders eerst een trappetje hebben voordat je het huis in kan. Hij zet de rolstoel alvast boven het trappetje. Hij loopt mijn kant weer op. "Mag ik je optillen?" Vraagt hij. "Ja tuurlijk." Antwoord ik. Hij tilt mij op en loopt met mij het mini trappetje op enzet mij weer in de stoel. Hij loopt terug om de auto deur weer dicht te doen terwijl ik zie dat Ezra en Jesse alles gezien hadden van achter de gordijnen. Ik bel aan en Jaïr doet gelijk open. "Hey Robbie, hoe is het?" "Goed hoor." Antwoord ik. Matt staat nu ook al weer naast mij. "Kom binnen." Zegt nu een vrouw die naast Jaïr is gaan staan. Dat zal de moeder van Matt wel zijn. "Ik ben de moeder van Matthyas, je mag mij Sofia noemen." Stelt de vrouw zich voor. "Dankuwel, Sofia." Matt rolt mij naar binnen waar we gezellig op de bank gaan zitten.

Het is nu ongeveer 18.00 en we gaan aan tafel. Ik rij mijzelf naar de plek zonder stoel. Matt gaat tegenover mij zitten. We zeggen eetsmakelijk en ik begin met een beetje salade, die Jesse had gemaakt.

Het is nu rond 20.00. "Zullen wij zo naar huis gaan Robbie?" Vraagt Matthy. "Ja, is goed Matt-hy." Ik verpreek mij een beetje, maar heb het snel goed afgemaakt. "Bedankt voor het lekkere eten allemaal en tot de volgende keer." Zeg ik. "Tot de volgende keer Robbie, het was erg gezellig." Zegt Sofia. Matt staat nu ook op en loopt met mij naar de gang toe. "Wil je nog wat van Ameide zien?" Vraagt hij een beetje zenuwachtig. "Ja, tuurlijk." Antwoord ik met een grote glimlach. Hij tilt de volledige rolstoel met mij er in van het trappetje. Sofia en Ezra waren meegelopen naar de gang. "Tot de volgende keer. Ik wil wel nog een keer bij jullie komen logeren." Zegt Ezra. "Dat kan vast wel een keer." Antwoord Matthy. "We laten trouwens de auto nog heel even staan, want we lopen nog even een rondje door Ameide heen." Gaat Matthy verder.

Zo lopen we de winkelstraat uit en belanden we bij een klein riviertje. Matthy laat de rolstoel nu los en loopt naar voor. Hij staat nu voor mij en hurkt op zijn knieën. "Lieve lieve Robbie, jij hebt mij geholpen toen Carolijn het had uitgemaakt. Jij was degene die bij mij bleef. Toen raakte je in een auto-ongeluk door mij en kwam je bij mij wonen. Je bent mijn beste vriend en misschien wel meer... Ik ben jou gaan leren kennen door jou te steunen en te helpen waar ik kon. Ik voelde mij schuldig door het ongeluk en tegelijkertijd gelukkig dat je bij mij in de buurt was. Je begint alles weer op de rit te krijgen en ik heb dat ook gekregen, door jou. Ik ben hartstikke trots op jou. Er is toch 1 ding dat ik nog mis en dat is deze vraag. Lieve Robbie, wil jij mijn vriend zijn?"

*==*
Oehh cliffhanger
Ik heb dit op dezelfde avond geschreven als dat het ander hoofdstuk online kwam. Ik zie nu dat ik al 1,5K reads heb. Ik ben jullie eeuwig dankbaar.

Woorden: 1172