The Assistant

#2.

Хёнжин компанийхаа байр руу ороход нэгэн танил царай харагдав. Тэр нь Минхо байв. "Хөөе, Минхо-хён! Би танийг эрт ирсэнд баяртай байна." Хёнжины Хён руугаа инээсэн инээмсэглэл нь түүнд хавирган Сар мэт тодрон харагдав. " Хээе, Хёнжин юу байна даа?" Гэж дүү залуугаасаа асуув.

"Сайн2. Чан Хён гэрээс явснаас хойш би үнэхээр их ганцаардаж байгаа. Би ганцаараа байгаа тухай ярьж байна... Та надтай хамт амьдрахыг хүсэж байна у-" "Хёнжин би аль хэдийн нөхөртэйгөө хамт амьдардаг. Түүнийг тэгэхгүй гэдгийг чи мэдэж байгаа. Би загвар өмсөгчтэй хамт амьдарч байгаа даа баяртай байгаа." Хёнжин гунигтай гэг чинь доош харлаа."Хэрвээ би Жисонаас Минхо Хёны талаар асуувал тэр зөвшөөрөхгүй байх даа" хэмээн гунигтай аргагүй амандаа бувтнан явав.

"Загвар өмсөгчийн тухай ярихад, миний өнөөдрийн хувиар юу вэ?" Хёнжин санаа алдан хэлэв. Минхо ширээн дээрх хэдэн цаасыг эргүүлж эхлэн хэлэв. " Аан, харцгаая. За 9.30-д Чанелтэй зураг авхуулна. Дараа нь энд болох хуралд оролцоно. Уулзалтын дараа өдрийн хоолны завсарлага авна.  Эцэст нь  14:00-д бүжгийн дасгалжуулагчтай гаа уулзана. "Хёнжин хувиараа санах гэж толгой дохино.

"Өө, шинэ туслах чинь өрөөнд чинь байна. Бид эхний зураг авалтаас өмнө цаг байгаа болохоор та хоёр бие биетэйгээ танилцаж болно. Тэр үнэхээр хөөрхөн, охин шиг харагдаж байна." Минхо эргэлзсэн байгаа хүүд сүүлд нь шивнэж хэлэв. " Эрчүүд нэгэн зэрэг охин шиг, хөөрхөн харагдаж магадгүй шүү."  гэж хүүд хэлэв.

"Птт, тиймээ тэд чадна. Чи хүлээгээд харж байгаарай..." Минхо хүүг орхин компаний кафегаас мөстэй кофе уухаар явлаа. Хёнжин ахыгаа орхин оффис руу гаа явлаа. Яагаад ч юм Хёнжин ажлын өрөө лүү гээ дөхөх тусам түгшиж байгаагаа мэдэрлээ.

"Хүү~ Тиймээ Хёнжин чи чаднаа. Өөртөө итгэлтэй бас эелдэг бай. Чан Хёны хэлсэн шиг найрсаг бай." гэж хүү сандрангуй өөртөө бувтналаа. Хёнжин гүнзгий амьсгаа аван ажлынхаа өрөөний хаалгыг онгойлгов. Хаалгаа бүрэн нээхэд тэр тэнд хэнийг ч олж харсангүй. "Юу- би түүнийг энд байна гэж бодсо-" Хёнжин өгүүлбэрээ дуусгаж амжаагүй байхад түүний өргөн мөрөнд жижигхэн гар хүрэх нь мэдрэгдлээ.

"Уучлаарай, энэ Хван Хёнжин хёны оффис мөн үү?" Хёнжин нүдэндээ ч итгэсэнгүй. Түүнээс жижигхэн шаргал үст хүү түүний нүд рүү ширтэж байлаа. Бяцхан хүүгийн нүд од шиг гялалзаж, сэвх нь одны орд шиг харагдаж байв. Тэр үнэхээр үзэсгэлэнтэй байсан.

Тэр дөнгөж сая ахынхаа хэлсэн үгийг эргэн санав.

" Тэр үнэхээр хөөрхөн, охин шиг харагдаж байна." Ах нь үүнийг хэлэхдээ худлаа хэлсэнгүй. Хөөрхөн хүү үнэхээр охин шиг харагдаж байсан, ялангуяа эмэгтэйлэг бие галбираараа. Түүний бэлхүүс нарийхан, жижигхэн, туранхай байсан. "Аан, уучлаарай... Энэ түүний ажлын өрөө мөн үү?" гэж хүү дахин асуув. Хёнжин зүүднээсээ сэрэн, түүний үгэнд анхаарлаа хандууллаа.