The Assistant

#17.

• Translate ashiglaj orcuulsn boln.

"Феликс, оройн хоолны дараа би чамайг нэг газар луу дагуулж явж болох уу?" "Ямар газар? Өөр ресторан уу?" гэж Феликс өхөөрдөм будилсан царайгаар асуув. Хёнжин залуугийн өхөөрдөм байдлыг хараад инээхгүй байж чадсангүй. "Би хаана гэдгийг нь  хэлж чадахгүй ээ, гэхдээ их онцгой газар юм..." гэж хёнжин стейкээ хэрчиж байхдаа ёжтой инээвхийлэв. "Оо-за.." үлдсэн хугацаанд тэд маш их чатлаж, нэлээд сээтэгнэж байсан нь тодорхой. "Уучлаарай, бид тооцоогоо авч болох уу?" гэж асуухад Хёнжин их баян байв.

   "Энэ байна, эрхэм ээ." зөөгч түүнд дамжуулж, тэр үнийг шалгав. Тэр зүгээр л мөрөө хавчин түрийвчээ шүүрэн авав. Тэр бараг ₩200,000-ын үнэтэй хоол авчээ. "Тийм үнэтэй юу? Би төлж чадна-" Феликс түрийвчээ гаргах гэсэн боловч Хёнжин түүнийг зогсоов. "Үгүй ээ, би чамайг бидний болзоонд төлөхийг зөвшөөрөхгүй" гэж өндөр хүү "болзоо" гэж хэлж амжаагүй байтал зогсов. Феликс сандарч, хён нь шоолохыг хүсч байгааг ньмэдэж байв.

"Бидний юу?" гэж шаргал үст инээмсэглэн хэлэв. Хёнжин өөрийг нь сорьж байгаа гэдийг мэдэж байсан болохоор буцахыг хүссэнгүй. Тэр Феликсийн нүүр рүү ойртож, гялалзсан нүд рүү нь ширтэв. "Бидний болзоо." Хёнжин дүүгээсээ ухрахдаа уруулаа долоов. Феликс ихэд улайхад Хёнжин ялснаа мэдрэв. "Би төлчихье, тэгээд явцгаая." гэж Хёнжин Ликсд хандан хэлэхэд ичингүйрэн толгой дохин ялагдлаа хүлээн зөвшөөрөв.

  Хёнжин мөнгөө өгсний дараа тэд оливын цэцэрлэгээс гараад машин руу явлаа. "За, эдгээрийг өмс." Хёнжин Феликст нүдийг нь боож өгөв. "Юу? дахиад? яагаад заавал нүд-" "зүгээр л... өмс." Феликс зүгээр л эргэлзэн инээмсэглэсэн ч дуулгавартай байж, нүдийг нь боохыг оролдов. "Хёнжин-хён~ чи надад өмсөхөд тусалж чадах уу?" гэж Феликс бахирлаа. Хёнжин Феликсийн өхөөрдөм байдлыг эсэргүүцэж чадалгүй түүнл туслахыг зөвшөөрөв. Тэр нүдийг нь боож дуусаад Феликсийн булцгар ягаан хацрыг чимхэв. "Бүх зүйл боллоо. Одоо явцгаая." жолооч дуулгавартай дагаж, зорьсон газар руугаа явж эхлэв.

  Чимээгүйхэн машинаар явсны эцэст тэд хүрч ирэв. Хёнжин бяцхан хүүг машинаас буулгахад туслан сахиусан тэнгэрийн газар руу чиглүүлэв. "Энд байна." Хёнжин нүдгий боолтыг нь тайлж эхэлсэн ч Феликс нүдээ анилаа. "Хён, би жаахан сандарч байна. Би нүдээ нээхийг хүсэхгүй байна." гэж Феликс сандарсан байдалтай хэлэв. Хёнжин бяцхан хүүгийн нарийхан бэлхүүс дээр гараа тавиад чихэнд нь нүүрээ наав. "Битгий ай. Би энд байна." гэж тэр Феликсийн чихэнд гүн хоолойгоор хэлэв. Түүний хоолой жихүүдэс хүргэв.

  Аажмаар Феликс сандрахаа больж, нүдээ нээв. Тэр нүдээ нээхэд тэр эргэн тойронд алтан загас сэлдэг үзэсгэлэнтэй тунгалаг нуурыг харав. Нуурын эргэн тойрон дахь цэцэгс, нарны туяа нь хувийн нуурыг бүхэлд нь үнэхээр сүр жавхлантай болгожээ. "Хён, чи энэ сайхан газруудыг яаж олсон юм бэ?" Феликс шувууд жиргэж, салхины аясаар гоё аялгуу эгшиглэхийг сонсов. "Феликс." Феликс Хёнжингийн дуугаар эргэж хараад түүний барьж байгаа зүйлд гайхсан нь янз бүрийн төрлийн тод хөөрхөн цэцгийн баглаа байв.

  "Хёнжин-хён...яагаад...та яагаад ингээд байгаа юм бэ? Би андуурах гээд  байна..." Феликс доош харан бага зэрэг гунигтай харав. Хёнжин Феликсийн жижиг гараас атган толгойгоо доошлуулан залуугийн нулимстай царайг харав. Тэр даруй санаа зовж, Феликсийг тэврэн, "Феликс..би чиний төлөө энэ бүгдийг хийсэн, учир нь... тиймээ..... яагаад гэвэл би чамд хайртай. Би чамд маш их хайртай."