The Assistant

#1.

Translate ashiglaj orcuulsn boln.

"ЧАН-ХЁН!!! Гуййййя битгий яваач дээ!!" Гэсээр Хёнжин Чаны гараас татан гуйв. "Хёнжин, нялх хүүхэд шиг аашлахаа боль. Би удахгүй буцаад ирнэ!" Чан түүнийг өөрөөсөө салгах гэсэн боловч ер түүний гарыг тавьж өгсөнгүй. Хёнжин Чаны гарнаас чанга гэгч нь зуурсан байлаа.

Чан "ХЁНЖИН" гэж уурлангүй хашгирав. Хёнжин үүнээс нь цочин гарыг нь тавьсан ч түүнийг тийм ч амар явуулсангүй. "Та битгий яваачдээ. Би ганцаараа үлдмээргүй байна." Гэж байдгаараа бархирлаа. "Хёнжин, би Австрали руу 2 л сар явна. Дараа нь Солонгост буцаад ирнэ."гээд түүнийг тайвшруулав.

"Г-Гэхдээ би ганцаараа болчихно шдээ. Дээрээс нь хэн миний ажил дээр туслах минь болох юм бэ? Тэд удалгүй л ажлаасаа гарцгаадаг шүү дээ!!! "ТЭГЭЭД БИ ГАНЦААРАА БОЛНО!" Гэсээр Чаны гарыг бяцхан хүүхэд шиг тэврэв. "Ааш... Чи үнэхээр зөрүүд юм аа. Хёнжин чи удахгүй шинэ туслахтай болно. Мину ч гэсэн хэсэг зуур чиний менежер хийж өгнө." гээд Хёнжиэыг аргадан толгойг нь зөөлөн илнэ.

"Г-Гэхдээ та яагаад явах ёстой гэж?" Хёнжинд дотны хүнээ өөрөөсөө холдуулах үнэхээр хэцүү байдаг учир түүнийг явуулмааргүй санагдаж байлаа. "Би гэр бүлийнхэнтэйгээ 5 жилийн дараа уулзах гэж байна! Би тэдэнтэйгээ уулзах хэрэгтэй байна. Би ажлаасаа гарч байгаа юм биш. Учир нь би чиний менежер байх дуртай. Гэхдээ надад амралт хэрэгтэй байна. Чи намайг ойлгож болохгүй гэж үү?." гэж хэлээд түүнийг тайвшруулахыг оролдов.

" З-за яахав. Гэхдээ хурдан буцаж ирээрэй. За юу?" Хёнжин гээд яг л жоохон хүүхэд мэт мөр нь дээр нь толгойгоо налав. "Чи 21 настай ч хүүхэд шиг аашилж байна уу?" Тэд хоёулаа Чаны хэлсэн бяцхан онигоонд инээж эхлэв. "Би таныг санана даа..."
"Би ч гэсэн. Гэхдээ биеэ зөв авч явж, Мину болон туслахдаа сайн хандаж байгаарай."

Хёнжин түүнээс холдоод "Ямар ч байсан шинэ туслах маань хэр вэ? Тэр эмэгтэй юу? Тэр хөөрхөн үү? " Хёнжин догдолсон байртай асуулаа. "Үгүй ээ, тэр эрэгтэй. Чамтай нас чацуу. Гэхдээ одоохондоо залуу байна. Тэр энэ компанид шинээр орж байгаа болохоор аятайхан байгаарай даа." Хёнжин түүний үгийг сонсоод ёжтойгоор инээв.

"Тиймээ, дахиж тэврэх хэрэггүй. Сайн сууж байгаарай. За юу? Баяртай Хёнжин. Дараа уулзацгаая. " гээд Чан урд хаалганы бариулыг эргүүлэн жижиг чемодамтайгаа том байшингаас гаран явлаа. "Баяртай, Хён" гэж залуу хүү гунигтайгаар хэлэв. Хаалга хаагдсаны дараа Хёнжин орлуугаа гүйн Кками нохойгоо тэврэн авлаа.

"К-Кками би үнэхээр их ганцаардаж байна. " гэж хүү уйлж эхлэхэд түүний хацрыг даган нулимс урсаж эхлэв.. Кками хоёр сарвуу гаа хүүгийн цээжин дээр тавиад эзнийхээ нулимсыг долоож эхлэв. "Кками болиоч... Энэ чинь бүдүүлэг хэрэг." гэсээр нулимсаа арчин нохойноосоо холдов.

"За, ядаж л чи надад байна. " Хёнжин инээмсэглэх гэж оролдсон ч өөрийгөө ямар их ганцаардаж байгаагаа санахад нүүрэнд нь гарч байсан инээмсэглэл хоромхон зуурт алга болов. Хёнжин ганцаараа байхыг үнэхээр үзэн яддаг байсан болохоор түүний менежер Чан түүнтэй хамт амьдарч, халамжилдаг байв. Харин одоо Чан явж, Хёнжин ганцаар үлдэхээр болсон байв.

Тэр шөнө Хёнжин бяцхан цагаан нохойгоо тэврэн ганцаар уйлж өнгөрөөжээ. Эцэст нь хүү уйлсны эрхэнд ядран унтаж хоцров.