The Assistant

#32.

• Translate ashiglaj orcuulsn boln.

   Хёнжин доошоо буухад үдэшлэг үргэлжилж байгааг харлаа. Тэр хүмүүсийг сканнердаж байсан бөгөөд ихэнх нь бүжиглэж, согтуу, эсвэл согтуу бүжиглэж байв. "Ямар замбараагүй юм бэ." Хёнжин нүдээ эргэлдүүлэн дотроо бувтнана. "Би мэдэж байна. Энэ үнэхээр замбараагүй юм." гэж танил хоолойг сонсоод Хёнжин хөшиж орхив. Тэр даруй эргэж, харсан хүндээ хэт их баярлав. "Чанни-Хён!!!" Хёнжин Чаныг чангаар тэврэв. "Төрсөн өдрийн мэнд, Хёнжин." Чан хөвгүүгий үсийг илээд нурууг нь иллээ. "Г-гэхдээ та дахиад хэдэн долоо хоног энд байх ёсгүй байсан юм уу?"

   "За, би солонгосыг, чамайг ч үгүйлсэн гэж ширтсэн болохоор би чамтай биечлэн ирж "Төрсөн өдрийн мэнд хүргэе" гэж хэлэх ёстой байсан." Чан дулаахан инээмсэглэлээр тайлбарлав. "Тэгэхээр чи одоо үлдэх үү?" Хёнжин зөвшөөрнө гэж найдаж байна. "Тийм ээ, би Австралийг маш их санах хүртлээ үлдэнэ." гэж Чан аз жаргалтай инээмсэглэн хэлэв. Хёнжин түүний гарт үсрэн орж ирээд улам чанга тэвэрлээ. "Хён, би чамд хэлэхийг маш их хүсч байна." гэж Хёнжин эрүү нь Чаны мөрөн дээр байх зуур хэлэв. "Тэгээд би энд байна, тэгэхээр чи надад бүгдийг хэлж чадна." Чан тэврэлтээсээ салж, дараа нь Хёнжин бүх зүйлийг тайлбарлав.

   "Тэгээд бид одоо болзож, хамт амьдарч байна." Хёнжин зүгээр л Чаныг байхгүй байхад болсон бүх зүйлийг тайлбарлав. Энэ нь ихэвчлэн түүний болон Феликсийн тухай байсан. "Хөөх чи үнэхээр түүнд сэтгэлээ илчилчихсэн. Би чамаар бахархаж байна, Хёнжин." гэж Чан Хёнжингы мөрөн дээр тогшив. "Тэр хаана байна?" гэж Чан асуув. "Өө, тэр миний оффист унтаж байна. Тэр ядарч, бид-..тэр! амрахыг хүссэн.." Хёнжин бараг л TMI-д хэлэхдээ ичмээр юм. "Өө, за, тэр ядаргаатай байсан. Чи юу ч хэлсэн." Чан бага зэрэг сандарсандаа Хёнжиныг худлаа ярьж байгааг мэдэв. "Битгий энэ тухай яриад бай." гэж Хёнжин хатуу мөртлөө тоглоомоор хэлэв.

    "Уучлаарай?" Гэнэт сайхан хувцасласан хөгшин эмэгтэй хоёр эрийн дэргэд ирэв. "Зза?" гэж Хёнжин сайхан асуув. "Сайн уу Хёнжин, таны ярианы цаг боллоо." Хатагтай түүнийг хүлээж байсан индэр рүү явахыг дохив. "Өө, за. баярлалаа." Хёнжин, хатагтай хоёр бие биенээ мэхийн ёслоод түүнийг ганцааранг нь орхив. Хёнжин индэр дээр очоод микрофоноор ярив. "Сайн уу, би бүх хүмүүсийн анхаарлыг татаж чадсан уу?" хөгжим багасч бүгдийн харц Хёнжин руу чиглэв. "Баярлалаа. За, би эхлээд миний 22 насны төрсөн өдрийн үдэшлэгт хүрэлцэн ирсэн бүх хүмүүст баярлалаа гэж хэлмээр байна." бүгд аль хэдийн хөгжөөж, алга ташиж эхлэв.

"Би үнэхээр аз жаргалтай байгаагаа энэ үдэшлэгт хүрэлцэн ирсэн та бүхэндээ хэлмээр байна. Би энэ үдэшлэгийг надад зориулж зохион байгуулж, мөн тусалсан ажилтнууддаа талархал илэрхийлэхийг хүсч байна." Бүгд дахин баярлав. "Би ч бас хуваалцахад бэлэн байгаа томоохон мэдээг хуваалцахыг хүссэн." Хёнжин энэ үгийг хэлэхэд Феликс сэрж байгааг харав. Түүний яриаг ихэмсэг нүдээр сонсож байв. Тэр тэнд байгаадаа сандарч, илүү их баярлаж, "Би харилцаатай байна."

    Бүгд амьсгаадан, бие бие рүүгээ шивнэж эхлэв. Хёнжин Феликс рүү харахад тэр сандарсан бөгөөд үүнд эргэлзэж байв. Хёнжин түүнд тайвширсан инээмсэглэл тодрууллаа. "Энэ хүн бол энэ жил надад тохиолдсон хамгийн сайхан зүйл байх. Би тэднийг өдөр бүр сэрэхдээ ч юм уу, ажил дээрээ харахдаа ч харж байгаадаа маш их баяртай байна. Энэ нь надад аз жаргалтай, аюулгүй мэдрэмж төрүүлдэг. Тэд миний хажууд байгааг мэдэж байна."Феликс нүүрэнд нь инээмсэглэл тодорч, нулимс бүрхэв.